Voor ik in de sprinter stap zie ik al dat hij overbevolkt is met tieners. Gastjes van een jaar of 12/13. Een stuk of zestig. En da’s best veel. Ik besluit een paar deuren verder in te stappen en verbaas me ondertussen dat er geen een kind tussen zit met een ander kleurtje dan winterbleek. Beroepsdeformatie ongetwijfeld.
Een paar jongens zitten een bank verderop en praten rustig met elkaar. Over wat ze zien onderweg. Als we langs de moskee naast de Kuip rijden, zegt een van de jongens dat hij het een mooi gebouw vindt. De anderen reageren negatief en fel. Ik vraag me af wat er speelt als het joch gauw vervolgt: “Dat ik het een mooi gebouw vind, wil het niet zeggen dat ik er ooit een voet binnen zal zetten. NOOIT van mijn leven! Ik ben niet gek!”
Ze stappen tegelijk met mij uit en binnen een paar seconden begrijp ik de situatie: Alle meisjes dragen een rok. Vandaar die uitspraken bij het passeren van een moskee. Ik verbaas me over de ongelooflijk korte rokjes van sommige meisjes, terwijl ik opeens een eenzijdig verhaal van een Noord-Afrikaans meisje hoor. Ze heeft haar mobiel handig in haar hoofddoek gestoken.
“Schat luister… IK HEB OOK OP EEN CHRISTELIJKE SCHOOL GEZETEN! Dat was hartstikke leuk! Dat kan gewoon!” (….) “Luister nou! Ze hebben wel respect! Ik moest alleen een keer een lied zingen over de Palestijnen enzo. Dat wilde ik niet… (voorbij rijdende bus)… toen was dat ook klaar…”
(….) “NEE! Het is geen vieze volk. ECHT NIET! Ik had twee vriendinnen en die heten Nina en Floor, dat was heel leuk! We deden alles samen. Ze noemden ons de drie musketiers!” (….) “Ja, van een sprookje is dat, dan hoor je bij elkaar! Maar je kunt dus gewoon vrienden…” (….) “Ik WEET dat ze zeggen dat het een vieze volk is, maar weet je? Ik vind het gewoon niet waar, ze hebben gewoon respect… (….) “Je moet niet altijd alles zomaar geloven weet je… “
Het meisje vervolgt haar weg terwijl ik bij de bushalte ga staan en me verwonder. Hoe halen we het in ons hoofd om onze kinderen zo tegen elkaar op te zetten? Volwassenen? Raar volk…
Een paar jongens zitten een bank verderop en praten rustig met elkaar. Over wat ze zien onderweg. Als we langs de moskee naast de Kuip rijden, zegt een van de jongens dat hij het een mooi gebouw vindt. De anderen reageren negatief en fel. Ik vraag me af wat er speelt als het joch gauw vervolgt: “Dat ik het een mooi gebouw vind, wil het niet zeggen dat ik er ooit een voet binnen zal zetten. NOOIT van mijn leven! Ik ben niet gek!”
Ze stappen tegelijk met mij uit en binnen een paar seconden begrijp ik de situatie: Alle meisjes dragen een rok. Vandaar die uitspraken bij het passeren van een moskee. Ik verbaas me over de ongelooflijk korte rokjes van sommige meisjes, terwijl ik opeens een eenzijdig verhaal van een Noord-Afrikaans meisje hoor. Ze heeft haar mobiel handig in haar hoofddoek gestoken.
“Schat luister… IK HEB OOK OP EEN CHRISTELIJKE SCHOOL GEZETEN! Dat was hartstikke leuk! Dat kan gewoon!” (….) “Luister nou! Ze hebben wel respect! Ik moest alleen een keer een lied zingen over de Palestijnen enzo. Dat wilde ik niet… (voorbij rijdende bus)… toen was dat ook klaar…”
(….) “NEE! Het is geen vieze volk. ECHT NIET! Ik had twee vriendinnen en die heten Nina en Floor, dat was heel leuk! We deden alles samen. Ze noemden ons de drie musketiers!” (….) “Ja, van een sprookje is dat, dan hoor je bij elkaar! Maar je kunt dus gewoon vrienden…” (….) “Ik WEET dat ze zeggen dat het een vieze volk is, maar weet je? Ik vind het gewoon niet waar, ze hebben gewoon respect… (….) “Je moet niet altijd alles zomaar geloven weet je… “
Het meisje vervolgt haar weg terwijl ik bij de bushalte ga staan en me verwonder. Hoe halen we het in ons hoofd om onze kinderen zo tegen elkaar op te zetten? Volwassenen? Raar volk…
Log in om te reageren.
