Ik ken hem nu al zo’n maand of vier. Opeens viel hij me op in het grote geheel van mijn gedachten. Als het om zorgen of piekeren gaat, financiële issues of geloofstwijfels was hij voortdurend aan het woord. Ik noemde hem al snel meneer Warbol, vanwege zijn chaotische manier van denken, zijn beperkte inlevingsvermogen in anderen, en zijn gebrekkige communicatie. Alles draait om mij, Wanneer doet iemand eens iets voor mij? en Nee zijn de meest gehoorde zinnen die voortkomen uit zijn enigszins vormeloze hoofd. Hij is al met al een vreemde verschijning met zijn bolle ronde voeten en peervormig lichaam.
Ik had onmiddellijk een zwak voor meneer Warbol, vanwege zijn vreemde verschijning en zijn stevige manier van praten, die totaal niet paste bij zijn schuchtere, ietwat sombere houding. We besloten om wat bewuster met elkaar op te trekken. Als het mij maar niets gaat kosten!, zei hij er nog dreigend bij.
In het begin was ik wel geschokt door zijn manier van optreden in het openbaar: voorbijgangers waren raar of dom en niemand begreep hoe moeilijk het was om zo door het leven te moeten gaan als hij: een volledig samenvoegsel van alle negatieve karaktereigenschappen van een genadeloze gastheer, ikzelf.
En opeens drong het tot me door: meneer Warbol was niets minder dan het kleine kind in mij dat zeurde om wat lekkers, het nooit ontdekte multitalent dat de wereld zou gaan verbazen, de succesvolle maatschappijbetrokken burger die een veilige haven zou garanderen voor zijn godvrezende gezin.
Meneer Warbol was kortom, diegene die ik altijd had willen en moeten zijn. Wie had kunnen bedenken dat ik, de Spotter, na ruim 26 jaar niet verder gevorderd zou zijn dan een gewaardeerd internetcolumnist? Waar bleven die staande ovaties, de erkenning, de literaire geldprijzen? Meneer Warbol had er genoeg van om steeds maar weer teruggedrongen te moeten leven, terwijl ik er met de pet naar gooide. Er moest verandering komen, tijd voor een zoveelste revolutie. Om te beginnen die internetcolumn: Wanneer zouden ze nou komen, die grote horde fans die smeekten om meer en meer, volstromende mailboxen en agenda’s vol afspraken? Hij zou dat allemaal heel anders doen. Ik moest maar eens een column over hem schrijven, dan zouden we eens wat mee gaan maken.
En o ja, hij wilde ook nog een kindersuprise hebben. Ik kocht er twee voor hem.
Ik had onmiddellijk een zwak voor meneer Warbol, vanwege zijn vreemde verschijning en zijn stevige manier van praten, die totaal niet paste bij zijn schuchtere, ietwat sombere houding. We besloten om wat bewuster met elkaar op te trekken. Als het mij maar niets gaat kosten!, zei hij er nog dreigend bij.
In het begin was ik wel geschokt door zijn manier van optreden in het openbaar: voorbijgangers waren raar of dom en niemand begreep hoe moeilijk het was om zo door het leven te moeten gaan als hij: een volledig samenvoegsel van alle negatieve karaktereigenschappen van een genadeloze gastheer, ikzelf.
En opeens drong het tot me door: meneer Warbol was niets minder dan het kleine kind in mij dat zeurde om wat lekkers, het nooit ontdekte multitalent dat de wereld zou gaan verbazen, de succesvolle maatschappijbetrokken burger die een veilige haven zou garanderen voor zijn godvrezende gezin.
Meneer Warbol was kortom, diegene die ik altijd had willen en moeten zijn. Wie had kunnen bedenken dat ik, de Spotter, na ruim 26 jaar niet verder gevorderd zou zijn dan een gewaardeerd internetcolumnist? Waar bleven die staande ovaties, de erkenning, de literaire geldprijzen? Meneer Warbol had er genoeg van om steeds maar weer teruggedrongen te moeten leven, terwijl ik er met de pet naar gooide. Er moest verandering komen, tijd voor een zoveelste revolutie. Om te beginnen die internetcolumn: Wanneer zouden ze nou komen, die grote horde fans die smeekten om meer en meer, volstromende mailboxen en agenda’s vol afspraken? Hij zou dat allemaal heel anders doen. Ik moest maar eens een column over hem schrijven, dan zouden we eens wat mee gaan maken.
En o ja, hij wilde ook nog een kindersuprise hebben. Ik kocht er twee voor hem.
Log in om te reageren.
