De deur, die piept. Elke plank in de vloer kraakt. M'n gezellige lantaarn ratelt. De badkamer-airco loeit een kwartier lang als ik binnenkom. De koelkast pruttelt. Als de kraan lekt hoor je 't twee verdiepingen lager. M'n kamer is geweldig, absoluut, en 't huis ook...maar 't is oud en dus zo gehorig.
"Van andere meisjes had ik nooit last", zegt m'n hospita op een ochtend. "Maar wat jij allemaal uitspookt 's nachts, ik kan er niet van slapen." Want het lieve mens slaapt recht onder mijn kamer, en dus onder mijn gestommel en gewoel. Ik ben 1,62 met een mager maatje, maar stommel als een polkadansende olifant in een porceleinkast. Overdag EN 's nachts.
Natuurlijk beloof ik beterschap, ik beloof m'n hospita om voortaan muisjesstil te zijn, en altijd op m'n tenen rond te hopsen, nee, te sluipen. Maar diezelfde dag kom ik ongristeluk laat terug van bijbelstudiekring: 11 uur,krakende deur, plof plof schoenen uit op de mat, luid protesterende trap. Dan moet ik nog de afwas van twee weken doen, en bedenk om half 1 'ns: "'t Is wel mooi geweest, ik ga proberen te slapen...Oh gruwel, morgen tentamen Brein en Cognitie: Taal, dat moet ik halen anders loop ik vertraging op!"
Dus sleep ik m'n deken naar de bank (stommel, stommel). Daar installeer ik me daar met pimpelpaarse thermoskan (zodat ik niet de hele tijd naar de keuken hoef te lopen) en grote mok met hertje erop, en stamp de hele nacht door. Hee, 's nachts stampt eigenlijk best lekker, lekker rustig, geen afleidingen. BONK! Daar stoot ik de thermoskan en mok om. Koffie over 't vloerkleed. "Aaaah nee!," roep ik. Op de overloop beneden gaat 't licht aan. Sjips, heb ik m'n hospita wakker gemaakt? Om 6 uur krijg ik trek, en wordt 't tijd om te douchen, te föhnen, te tandenpoetsen etc...
Geen flauw idee hoe die "andere meisjes" 't voor elkaar kregen om zo stil te zijn. Gingen die soms om 8 uur naar bed, en lagen ze dan roerloos, alsof ze dood waren, tot 9 uur 's ochtends? Zaten ze overdag alleen tv te kijken? Okee, ja, ik stommel dan misschien een beetje, maar ik bereik tenminste iets in 't Leven! En bovendien, 't is toch echt niet zo dat door rustiger te doen, 't ook rustiger wordt in je hoofd?
"Van andere meisjes had ik nooit last", zegt m'n hospita op een ochtend. "Maar wat jij allemaal uitspookt 's nachts, ik kan er niet van slapen." Want het lieve mens slaapt recht onder mijn kamer, en dus onder mijn gestommel en gewoel. Ik ben 1,62 met een mager maatje, maar stommel als een polkadansende olifant in een porceleinkast. Overdag EN 's nachts.
Natuurlijk beloof ik beterschap, ik beloof m'n hospita om voortaan muisjesstil te zijn, en altijd op m'n tenen rond te hopsen, nee, te sluipen. Maar diezelfde dag kom ik ongristeluk laat terug van bijbelstudiekring: 11 uur,krakende deur, plof plof schoenen uit op de mat, luid protesterende trap. Dan moet ik nog de afwas van twee weken doen, en bedenk om half 1 'ns: "'t Is wel mooi geweest, ik ga proberen te slapen...Oh gruwel, morgen tentamen Brein en Cognitie: Taal, dat moet ik halen anders loop ik vertraging op!"
Dus sleep ik m'n deken naar de bank (stommel, stommel). Daar installeer ik me daar met pimpelpaarse thermoskan (zodat ik niet de hele tijd naar de keuken hoef te lopen) en grote mok met hertje erop, en stamp de hele nacht door. Hee, 's nachts stampt eigenlijk best lekker, lekker rustig, geen afleidingen. BONK! Daar stoot ik de thermoskan en mok om. Koffie over 't vloerkleed. "Aaaah nee!," roep ik. Op de overloop beneden gaat 't licht aan. Sjips, heb ik m'n hospita wakker gemaakt? Om 6 uur krijg ik trek, en wordt 't tijd om te douchen, te föhnen, te tandenpoetsen etc...
Geen flauw idee hoe die "andere meisjes" 't voor elkaar kregen om zo stil te zijn. Gingen die soms om 8 uur naar bed, en lagen ze dan roerloos, alsof ze dood waren, tot 9 uur 's ochtends? Zaten ze overdag alleen tv te kijken? Okee, ja, ik stommel dan misschien een beetje, maar ik bereik tenminste iets in 't Leven! En bovendien, 't is toch echt niet zo dat door rustiger te doen, 't ook rustiger wordt in je hoofd?
Log in om te reageren.
