Een oude vriend van me beweerde regelmatig dat één van de mooiste dagen in zijn leven de dag was dat hij zijn vrouw in bed betrapte met de timmerman. Ik heb hem meerdere keren doorgezaagd over deze uitspraak. Hij vertelde dan dat vanaf dat moment alles weer duidelijk was in zijn leven. Hij had geen last meer van schuldgevoelens dat zijn huwelijk niet had uitgepakt zoals hij had verwacht en gehoopt. Hij had een goede reden om zich niet meer verantwoordelijk te voelen naar zijn ex. Kortom, het was het zetje dat hij nodig had om het schipwrak te verlaten en niet meer om te kijken.
Omdat hij een soort wandelend cliché is als het gaat over een (erg) grote bek en klein hartje nam ik deze uitspraak altijd met een korreltje zout. Hoewel ik hem hoorde, begreep ik hem niet. Ik bleef er van overtuigd dat het grootspraak was en zijn manier om aan te geven dat hij er klaar mee was.
Laatst dacht ik weer terug aan dit verhaal van deze oude vriend en kwam tot de conclusie dat ik inmiddels begrijp waar hij het over had. Soms is een grote, op zichzelf negatieve ervaring nodig om een positieve omslag in gang te zetten. En als het gaat om relaties is het soms moeilijk om wat er nog over is en wat ooit was, van elkaar te scheiden. Je grijpt je aan elkaar vast op een hellend vlak en schuift zo samen weg. Tot je een omslagpunt bereikt.
Bijvoorbeeld als je je vrouw in je bed betrapt met de timmerman. Het was geen grootspraak dus voor mijn oude vriend. Alleen hebben wij meestal het geluk om kleinere voorvallen aan te grijpen om een eind te maken aan iets wat geen toekomst meer heeft.
Onderling maken mijn oude vriend en ik trouwens altijd een hoop taalkundige grappen over een timmerman. Die we uiteraard meestal Jozef noemen. Het is ook een soort meetlat. Wanneer we even iets met Jozef moeten overleggen dan is het tijd om te gaan en niet meer om te kijken.
Omdat hij een soort wandelend cliché is als het gaat over een (erg) grote bek en klein hartje nam ik deze uitspraak altijd met een korreltje zout. Hoewel ik hem hoorde, begreep ik hem niet. Ik bleef er van overtuigd dat het grootspraak was en zijn manier om aan te geven dat hij er klaar mee was.
Laatst dacht ik weer terug aan dit verhaal van deze oude vriend en kwam tot de conclusie dat ik inmiddels begrijp waar hij het over had. Soms is een grote, op zichzelf negatieve ervaring nodig om een positieve omslag in gang te zetten. En als het gaat om relaties is het soms moeilijk om wat er nog over is en wat ooit was, van elkaar te scheiden. Je grijpt je aan elkaar vast op een hellend vlak en schuift zo samen weg. Tot je een omslagpunt bereikt.
Bijvoorbeeld als je je vrouw in je bed betrapt met de timmerman. Het was geen grootspraak dus voor mijn oude vriend. Alleen hebben wij meestal het geluk om kleinere voorvallen aan te grijpen om een eind te maken aan iets wat geen toekomst meer heeft.
Onderling maken mijn oude vriend en ik trouwens altijd een hoop taalkundige grappen over een timmerman. Die we uiteraard meestal Jozef noemen. Het is ook een soort meetlat. Wanneer we even iets met Jozef moeten overleggen dan is het tijd om te gaan en niet meer om te kijken.
Log in om te reageren.
Briljant geschreven!
