een hart van steen....JPG)
“Sinterklaas kapoentje, gooi wat in m’n schoentje. Gooi wat in m’n laarsje, dank u Sinterklaasje.”
De liedjes die voor de oude Nicolaas gezongen worden, zijn lang niet altijd nog begrijpelijk voor de hedendaagse kinderen. Zwarte Piet is de discriminatie voorbij, veel kinderen weten niet wat die roe is en je vervoeren per boot of schimmel moet nu toch minstens wel vervangen worden door het balanceren op een waveboard of het wiebelen op een stel skates.
Als goedheiligman op een fiets aankomen is natuurlijk geen optie, omdat je niet met je tabberd tussen de spaken wilt komen. Ook veel auto’s behoren niet tot de mogelijkheden, omdat een beetje Sint natuurlijk niet op de achterbank kruipt of zelf rijdt. Verder moeten dan ook de staf en mijter maar nèt in het vehikel passen…
Zoals je misschien wel in de gaten hebt, ben ik zeker niet tégen de feesttijd rond Sinterklaas, maar het is ook niet speciaal een hoogtijmoment in het jaar voor mij.
Natuurlijk wil ik best wat nieuwe boeken vinden in een fleurig 5-december-papiertje en ook een pure chocoladeletter in mijn laars is geen enkel probleem (al moet Piet wel even de vloerverwarming vermijden, chocolademelk drink ik liever uit een mok).
Misschien wel wat hypocriet, maar serieus, ik sta niet in augustus al marsepein af te rekenen (zou ook kunnen komen omdat ik het niet echt lekker vind) of met een zak kruidnoten in de rij bij de kassa. En cadeautjes krijgen, dat vindt iedereen toch leuk, ongeacht de aanleiding van het aangeboden geschenk?
Zoals je inmiddels waarschijnlijk wel weet, werk ik in het onderwijs. Omdat ik meestal werkzaam ben in groep 3 of 4, wordt er door de kinderen in alle hevigheid gefeest en volop meegeleefd met de avonturen van Sint en alle Pieten.
Vanaf de dag dat het Sinterklaasjournaal begint, zijn de kinderen werkelijk niet meer te houden! Bij mij in de groep is een heel aantal twijfelaars aanwezig, maar je hoort ze niet…. Stel je voor, misschien krijg je anders geen cadeautjes meer!
Bij leerlingen uit groep 1 en 2 is het overduidelijk. Vrijwel ieder kind gelooft in Sint en de Pieten en ze vallen compleet in katzwijm zodra er maar èrgens een mijter of tabberd langswaait. In groep 3 steken de eerste twijfelaars de kop op. In groep 4 breidt die groep zich verder uit, maar wanneer je 7 jaar bent, is het dilemma of Sint wel of niet bestaat toch echt een van de levensvragen.
Nu moet me van het hart dat de kinderen er ook enorm onrustig van worden. Wat worden ze druk van de wetenschap dat er een oude man in een jurk met een schimmel tussen z’n benen in het land rondwaart, bijgestaan door een stel zwarte heren en dames die lekkers uitdelen en heel goed zijn in het verstoppen en inpakken van cadeaus.
Wie weet heb ik er door mijn werk wel zóveel mee te maken, dat ik het thuis wel helemaal prima vind en er compleet klaar mee ben. Surprises maken hoeft zowel voor mijn werk als privé niet, wat een heerlijkheid!
Nog een week, dan is ‘ie weer weg. Veel mensen vinden het jammer, ik vind het niet zo heel erg, dan is alle drukte, rommel en het geregel weer voorbij.
Je kunt natuurlijk op je klompen aanvoelen bij welke commissie men mij o.a. heeft ingedeeld voor het schooljaar 2010-2011; samen met wat andere collega’s en ouders uit de ouderraad maak ik deel uit van de Sinterklaascommissie!
Ik mag er dus met deze hele commissie al sinds oktober voor zorgen dat alles geregeld wordt; lekkers voor de kinderen, een “verhaal”, cadeaus voor de kinderen, versieren van de school, Sint en Pieten voor op school vragen etcetera.
“En strooi dan wat lekkers in één of and’re hoek… KOEKOEK!!!!”
De liedjes die voor de oude Nicolaas gezongen worden, zijn lang niet altijd nog begrijpelijk voor de hedendaagse kinderen. Zwarte Piet is de discriminatie voorbij, veel kinderen weten niet wat die roe is en je vervoeren per boot of schimmel moet nu toch minstens wel vervangen worden door het balanceren op een waveboard of het wiebelen op een stel skates.
Als goedheiligman op een fiets aankomen is natuurlijk geen optie, omdat je niet met je tabberd tussen de spaken wilt komen. Ook veel auto’s behoren niet tot de mogelijkheden, omdat een beetje Sint natuurlijk niet op de achterbank kruipt of zelf rijdt. Verder moeten dan ook de staf en mijter maar nèt in het vehikel passen…
Zoals je misschien wel in de gaten hebt, ben ik zeker niet tégen de feesttijd rond Sinterklaas, maar het is ook niet speciaal een hoogtijmoment in het jaar voor mij.
Natuurlijk wil ik best wat nieuwe boeken vinden in een fleurig 5-december-papiertje en ook een pure chocoladeletter in mijn laars is geen enkel probleem (al moet Piet wel even de vloerverwarming vermijden, chocolademelk drink ik liever uit een mok).
Misschien wel wat hypocriet, maar serieus, ik sta niet in augustus al marsepein af te rekenen (zou ook kunnen komen omdat ik het niet echt lekker vind) of met een zak kruidnoten in de rij bij de kassa. En cadeautjes krijgen, dat vindt iedereen toch leuk, ongeacht de aanleiding van het aangeboden geschenk?
Zoals je inmiddels waarschijnlijk wel weet, werk ik in het onderwijs. Omdat ik meestal werkzaam ben in groep 3 of 4, wordt er door de kinderen in alle hevigheid gefeest en volop meegeleefd met de avonturen van Sint en alle Pieten.
Vanaf de dag dat het Sinterklaasjournaal begint, zijn de kinderen werkelijk niet meer te houden! Bij mij in de groep is een heel aantal twijfelaars aanwezig, maar je hoort ze niet…. Stel je voor, misschien krijg je anders geen cadeautjes meer!
Bij leerlingen uit groep 1 en 2 is het overduidelijk. Vrijwel ieder kind gelooft in Sint en de Pieten en ze vallen compleet in katzwijm zodra er maar èrgens een mijter of tabberd langswaait. In groep 3 steken de eerste twijfelaars de kop op. In groep 4 breidt die groep zich verder uit, maar wanneer je 7 jaar bent, is het dilemma of Sint wel of niet bestaat toch echt een van de levensvragen.
Nu moet me van het hart dat de kinderen er ook enorm onrustig van worden. Wat worden ze druk van de wetenschap dat er een oude man in een jurk met een schimmel tussen z’n benen in het land rondwaart, bijgestaan door een stel zwarte heren en dames die lekkers uitdelen en heel goed zijn in het verstoppen en inpakken van cadeaus.
Wie weet heb ik er door mijn werk wel zóveel mee te maken, dat ik het thuis wel helemaal prima vind en er compleet klaar mee ben. Surprises maken hoeft zowel voor mijn werk als privé niet, wat een heerlijkheid!
Nog een week, dan is ‘ie weer weg. Veel mensen vinden het jammer, ik vind het niet zo heel erg, dan is alle drukte, rommel en het geregel weer voorbij.
Je kunt natuurlijk op je klompen aanvoelen bij welke commissie men mij o.a. heeft ingedeeld voor het schooljaar 2010-2011; samen met wat andere collega’s en ouders uit de ouderraad maak ik deel uit van de Sinterklaascommissie!
Ik mag er dus met deze hele commissie al sinds oktober voor zorgen dat alles geregeld wordt; lekkers voor de kinderen, een “verhaal”, cadeaus voor de kinderen, versieren van de school, Sint en Pieten voor op school vragen etcetera.
“En strooi dan wat lekkers in één of and’re hoek… KOEKOEK!!!!”
Log in om te reageren.
