Zo tussen de bedrijven door heb ik even de tijd gevonden om je te schrijven. Ik weet dat het geen excuus is, maar ik ben de laatste tijd nogal druk geweest. Ik heb veel om handen en kan niet wachten tot ik al m’n ideeën uit kan werken. Je kunt wel zeggen dat ik vol zit met inspiratie. Dat was vroeger wel anders. In jouw tijd, bedoel ik.
Weet je nog dat je jezelf voor gek verklaarde toen je begin november 2009 vol goede moed begon met het schrijven van een roman van minstens 50.000 woorden, die aan het einde van de maand klaar ‘moest’ zijn? Om te zeggen dat daar toen iets tussen kwam, is op z’n zachtst gezegd een understatement. Het verhaal heeft bijna een jaar vrijwel ongezien in een digitale la gelegen. Ik heb nieuws voor je. Het Mussencommando, dat ik onder het pseudoniem W.G.V. den Outer heb geschreven, mag inmiddels een bescheiden succesje worden genoemd.
De recensenten hebben de psychologische detective grotendeels links laten liggen. Ach, het boek was ook nooit voor het grote publiek bedoeld. Het is al fijn als een paar mensen er een paar vermakelijke uren aan beleven, als ze even aan het denken worden gezet. Want dat laatste is toch ook altijd jouw opzet geweest? De uitgeverij had wel even z’n bedenkingen, omdat het verhaal meer vragen dan antwoorden zou geven. Laat dat ‘zou’ maar weg. Ach, ze hebben me een kans gegeven. Want daar draait het allemaal om, hè? Dat mensen zien wat jij zelf allang had gezien. Dat... je weet wel wat ik bedoel.
En weet je nog dat je alleen een titel, een naam en de beginscène in je hoofd had, van iets dat ooit een verhaal zou ‘moeten’ worden? Er hebben heel wat uurtjes ingezeten, maar al die invallen zijn inmiddels in een manuscript gevangen, die ook binnenkort op de deurmat van mijn redacteur zal vallen. Ik ben wel tevreden met de thriller die ik net als jij ook maar ‘Mirahlka’ ben blijven noemen. Ik heb nog altijd iets met dat genre, met thrillers en detectives.
Wat dat betreft is er niets veranderd. En ja, ik heb nog altijd de neiging om mijn schrijfsels een zekere lading, um, diepgang te geven. Al denk ik erover om meer luchtigere schrijfsels uit mijn handen en hoofd te laten komen. ‘De existentiële onvrede van de godverlatenheid & andere anekdotes’. Zoiets. Of een fictieve autobiografie van een van die vele personages die jij al had bedacht: X-altis, Jean Da Poker, Lilian Alice ‘Dame blanche’ Floret.
Maar hé, ik ga weer verder met het in woorden vatten van mijn zielenroerselen, creatieve invallen en prikkelende gedachten. Take care.
Jouw toekomstige ik
Weet je nog dat je jezelf voor gek verklaarde toen je begin november 2009 vol goede moed begon met het schrijven van een roman van minstens 50.000 woorden, die aan het einde van de maand klaar ‘moest’ zijn? Om te zeggen dat daar toen iets tussen kwam, is op z’n zachtst gezegd een understatement. Het verhaal heeft bijna een jaar vrijwel ongezien in een digitale la gelegen. Ik heb nieuws voor je. Het Mussencommando, dat ik onder het pseudoniem W.G.V. den Outer heb geschreven, mag inmiddels een bescheiden succesje worden genoemd.
De recensenten hebben de psychologische detective grotendeels links laten liggen. Ach, het boek was ook nooit voor het grote publiek bedoeld. Het is al fijn als een paar mensen er een paar vermakelijke uren aan beleven, als ze even aan het denken worden gezet. Want dat laatste is toch ook altijd jouw opzet geweest? De uitgeverij had wel even z’n bedenkingen, omdat het verhaal meer vragen dan antwoorden zou geven. Laat dat ‘zou’ maar weg. Ach, ze hebben me een kans gegeven. Want daar draait het allemaal om, hè? Dat mensen zien wat jij zelf allang had gezien. Dat... je weet wel wat ik bedoel.
En weet je nog dat je alleen een titel, een naam en de beginscène in je hoofd had, van iets dat ooit een verhaal zou ‘moeten’ worden? Er hebben heel wat uurtjes ingezeten, maar al die invallen zijn inmiddels in een manuscript gevangen, die ook binnenkort op de deurmat van mijn redacteur zal vallen. Ik ben wel tevreden met de thriller die ik net als jij ook maar ‘Mirahlka’ ben blijven noemen. Ik heb nog altijd iets met dat genre, met thrillers en detectives.
Wat dat betreft is er niets veranderd. En ja, ik heb nog altijd de neiging om mijn schrijfsels een zekere lading, um, diepgang te geven. Al denk ik erover om meer luchtigere schrijfsels uit mijn handen en hoofd te laten komen. ‘De existentiële onvrede van de godverlatenheid & andere anekdotes’. Zoiets. Of een fictieve autobiografie van een van die vele personages die jij al had bedacht: X-altis, Jean Da Poker, Lilian Alice ‘Dame blanche’ Floret.
Maar hé, ik ga weer verder met het in woorden vatten van mijn zielenroerselen, creatieve invallen en prikkelende gedachten. Take care.
Jouw toekomstige ik
Log in om te reageren.
