“I am so irritated with you now,” zeg ik met chagrijnig gezicht tegen vriendlief. Terwijl hij mij blijft wegduwen als ik dichterbij probeer te komen, roept hij iets te hard: “I am way more irritated with you now.” Hoe zijn we ooit in deze situatie beland? We hadden nog wel de deal nooit meer samen naar de Zweedse woonmall te gaan. Voortaan zou ik die verantwoordelijkheid hebben en hij alles prima vinden.
Vroeger toen ik nog naïef was, dacht ik dat het leuk en zelfs gezellig zou zijn om samen met je lief naar de Zweedse woonmall te gaan. Samen de showwoonkamers bekijken. Elke laatje opentrekken om te kijken wat voor vernuftige opbergsystemen erin zitten. En natuurlijk bestuderen hoe ze de kussens op de bank hebben geschikt, zodat we dat thuis kunnen nadoen. Heerlijk! Een leuker uitje bestaat er toch niet?
Helaas kwam ik er al gauw achter dat ik een echte mannelijke man aan de haak heb geslagen, met 0,0% metroman in zich. Terwijl ik de keukens aan het bestuderen ben, rent mijn vriend er vandoor. Vervolgens ben ik hem weer kwijt en blijkt hij de shortcut te hebben genomen, zodat hij sneller een hotdog kan scoren. Nog twee keer zijn we naar het woonparadijs gegaan, na die allereerste keer. Big mistake.
De eerste keer had ik een nieuw matras nodig. Dat is nogal een investering, dus ik had de nuchtere mind van mijn vriend nodig. Alleen had hij zijn geduld thuis gelaten. Na het eerste matras, waar ik slechts een minuutje op had gelegen, was hij al met een medewerker aan het regelen om het mee naar huis te nemen. En dat terwijl er nog minstens tien andere matrassen waren die ik wilde testen. Bij elk extra matras waar ik op ging liggen, werd zijn geduld minder. Bij ieder matras zei hij: “Oke, let’s take that one” Maar hallo! Je moet toch vergelijken?! Dus dan ging ik weer op het vorige matras liggen en checken wat nou beter was. Vriendlief besloot maar gewoon verder te lopen. Tja, en dan kan het haast niet anders dan dat de bom ontploft. Maar ik ben bijna volwassen, dus sprak de wijze woorden: “Maybe it’s better when we go. I shall do this myself another time.” Ik heb heb hem nog nooit zo hard naar de uitgang zien rennen.
In de auto hebben we de deal gesloten never nooit meer samen te gaan shoppen voor meubilair. Maar toch bevinden we ons nu weer in dezelfde situatie. Deze keer waren we beiden naïef, want we dachten dat even gauw wat dozen en accessoires scoren een uitzondering zou zijn en prima zou gaan. Konden we mooi ook een ijsje eten voor slechts 80 cent.
We staan nu voor de derde keer in ons leven samen bij de kassa’s. Ik met een, al zeg ik het zelf, prachtige geselecteerde bos nepbloemen. We kijken elkaar heel boos aan, vriendlief duwt me voor de vijfde keer weg en dan beginnen we ineens heel hard te lachen. Ik geef hem een zoen en zeg: “Let’s never ever do this again!”
Vroeger toen ik nog naïef was, dacht ik dat het leuk en zelfs gezellig zou zijn om samen met je lief naar de Zweedse woonmall te gaan. Samen de showwoonkamers bekijken. Elke laatje opentrekken om te kijken wat voor vernuftige opbergsystemen erin zitten. En natuurlijk bestuderen hoe ze de kussens op de bank hebben geschikt, zodat we dat thuis kunnen nadoen. Heerlijk! Een leuker uitje bestaat er toch niet?
Helaas kwam ik er al gauw achter dat ik een echte mannelijke man aan de haak heb geslagen, met 0,0% metroman in zich. Terwijl ik de keukens aan het bestuderen ben, rent mijn vriend er vandoor. Vervolgens ben ik hem weer kwijt en blijkt hij de shortcut te hebben genomen, zodat hij sneller een hotdog kan scoren. Nog twee keer zijn we naar het woonparadijs gegaan, na die allereerste keer. Big mistake.
De eerste keer had ik een nieuw matras nodig. Dat is nogal een investering, dus ik had de nuchtere mind van mijn vriend nodig. Alleen had hij zijn geduld thuis gelaten. Na het eerste matras, waar ik slechts een minuutje op had gelegen, was hij al met een medewerker aan het regelen om het mee naar huis te nemen. En dat terwijl er nog minstens tien andere matrassen waren die ik wilde testen. Bij elk extra matras waar ik op ging liggen, werd zijn geduld minder. Bij ieder matras zei hij: “Oke, let’s take that one” Maar hallo! Je moet toch vergelijken?! Dus dan ging ik weer op het vorige matras liggen en checken wat nou beter was. Vriendlief besloot maar gewoon verder te lopen. Tja, en dan kan het haast niet anders dan dat de bom ontploft. Maar ik ben bijna volwassen, dus sprak de wijze woorden: “Maybe it’s better when we go. I shall do this myself another time.” Ik heb heb hem nog nooit zo hard naar de uitgang zien rennen.
In de auto hebben we de deal gesloten never nooit meer samen te gaan shoppen voor meubilair. Maar toch bevinden we ons nu weer in dezelfde situatie. Deze keer waren we beiden naïef, want we dachten dat even gauw wat dozen en accessoires scoren een uitzondering zou zijn en prima zou gaan. Konden we mooi ook een ijsje eten voor slechts 80 cent.
We staan nu voor de derde keer in ons leven samen bij de kassa’s. Ik met een, al zeg ik het zelf, prachtige geselecteerde bos nepbloemen. We kijken elkaar heel boos aan, vriendlief duwt me voor de vijfde keer weg en dan beginnen we ineens heel hard te lachen. Ik geef hem een zoen en zeg: “Let’s never ever do this again!”
Log in om te reageren.
