Zoals mijn aanwezigheid op deze site al doet vermoeden, ben ik vrijgezel. En omdat ik clown Bassie niet ben, heb ik ook geen kinderen. De laatste tijd hebben een aantal van mijn vrienden wel kinderen gekregen. Nu is er natuurlijk helemaal niets mis met ouders van jonge kinderen, maar ze hebben één klein nadeel: Ze kunnen het alleen nog maar over die kleine hebben!
En helaas word je niet alleen verveeld met een uitgebreid verslag van iedere beweging en elk boertje. (Ja, het is me er eentje hoor!) Voor de trotse vader natuurlijk razend interessant, maar na een kwartier poepluiers en rompertjes wil ik het eigenlijk gewoon wel weer over voetbal hebben.
Maar daar blijft het helaas niet bij. Want om volstrekt onduidelijke redenen word je ook getrakteerd op pijnlijk gedetailleerde verhalen over de bevalling. Dan vliegen in de kroeg of tijdens een etentje plotseling woorden als “lui zaad, navelstreng, nageboorte, uitgescheurd, hechtingen, tepelkloofjes en vruchtwater” je om de oren. Ik kan je vertellen dat dit niet bevorderlijk is voor mijn eetlust! Want geef toe, al is de geboorte van een kind nog zo prachtig, het is voor een buitenstaander meestal een vrij smerige en bloederige boel. In ieder geval niet iets om in de kroeg met je vrienden tot in detail te bespreken!
Ik ben er ook van overtuigd dat dit de reden is dat je je niets kan herinneren van je eigen geboorte. Het zou toch wel een dusdanig trauma opleveren dat je nooit meer naar een vrouw zou kunnen kijken zonder al gillend vergeefse pogingen te moeten ondernemen om je eten binnen te houden.
Ondanks deze enigszins vieze entree zijn de ouders natuurlijk altijd erg blij met hun kind. Toen een vriend van mij wist dat hij vader werd was hij “over the moon”. Hij zat uren te praten over alle leuke dingen die hij met kleine zou doen: lekker voetballen, eindelijk weer legaal met speelgoedauto’s en Lego spelen, hij zou een enorme racebaan voor hem kopen en later als hij groot was gingen ze samen naar de kroeg.
Dat klinkt geweldig. Alleen...hij kreeg een schat van een dochter! Ik heb niet kunnen zien of er bij de geboorte een kleine vlaag van teleurstelling over zijn gezicht trok, maar nu was hij er duidelijk enorm blij mee. Zelfs toen ik hem erop wees dat het nu dus barbies, paardrijles, poppenhuizen en balletles werd, om nog maar te zwijgen over de puisterige tienerjongetjes die over een jaar of zestien bij hem aan de ontbijttafel (en aan zijn dochter) zouden zitten.
Mijn broer en zus hebben inmiddels ook kinderen. Dus ik ben oom Hugo! Ik moet eerlijk toegeven dat ik pasgeboren baby’s niet zoveel aan vind. Ze lijken allemaal op Winston Churchill en liggen alleen maar te liggen. Zonder enige aanleiding gaan ze huilen, poepen en spugen (altijd bij mij op schoot). Maar zodra ze gaan lopen en praten vind ik ze helemaal geweldig!
Helaas was ik zo dom om me bij mijn eerste neefje flink uit te sloven met een enorm cadeau. Omdat het misverstand bestaat dat je als vrijgezel rijk bent, moest ik dit bij de tweede natuurlijk herhalen. Inmiddels staat de teller op vijf! Ik heb toch echt even overwogen om een krantenwijk te nemen om dit te kunnen financieren. Daarom heb ik bij de laatste (een heel schattig nichtje) maar een klein truitje laten drukken met de opdruk “Oom Hugo rules!”. Ik hoop dat ze dit aan kan tot ze leert lezen.
Dan zit ik voorlopig goed.
En helaas word je niet alleen verveeld met een uitgebreid verslag van iedere beweging en elk boertje. (Ja, het is me er eentje hoor!) Voor de trotse vader natuurlijk razend interessant, maar na een kwartier poepluiers en rompertjes wil ik het eigenlijk gewoon wel weer over voetbal hebben.
Maar daar blijft het helaas niet bij. Want om volstrekt onduidelijke redenen word je ook getrakteerd op pijnlijk gedetailleerde verhalen over de bevalling. Dan vliegen in de kroeg of tijdens een etentje plotseling woorden als “lui zaad, navelstreng, nageboorte, uitgescheurd, hechtingen, tepelkloofjes en vruchtwater” je om de oren. Ik kan je vertellen dat dit niet bevorderlijk is voor mijn eetlust! Want geef toe, al is de geboorte van een kind nog zo prachtig, het is voor een buitenstaander meestal een vrij smerige en bloederige boel. In ieder geval niet iets om in de kroeg met je vrienden tot in detail te bespreken!
Ik ben er ook van overtuigd dat dit de reden is dat je je niets kan herinneren van je eigen geboorte. Het zou toch wel een dusdanig trauma opleveren dat je nooit meer naar een vrouw zou kunnen kijken zonder al gillend vergeefse pogingen te moeten ondernemen om je eten binnen te houden.
Ondanks deze enigszins vieze entree zijn de ouders natuurlijk altijd erg blij met hun kind. Toen een vriend van mij wist dat hij vader werd was hij “over the moon”. Hij zat uren te praten over alle leuke dingen die hij met kleine zou doen: lekker voetballen, eindelijk weer legaal met speelgoedauto’s en Lego spelen, hij zou een enorme racebaan voor hem kopen en later als hij groot was gingen ze samen naar de kroeg.
Dat klinkt geweldig. Alleen...hij kreeg een schat van een dochter! Ik heb niet kunnen zien of er bij de geboorte een kleine vlaag van teleurstelling over zijn gezicht trok, maar nu was hij er duidelijk enorm blij mee. Zelfs toen ik hem erop wees dat het nu dus barbies, paardrijles, poppenhuizen en balletles werd, om nog maar te zwijgen over de puisterige tienerjongetjes die over een jaar of zestien bij hem aan de ontbijttafel (en aan zijn dochter) zouden zitten.
Mijn broer en zus hebben inmiddels ook kinderen. Dus ik ben oom Hugo! Ik moet eerlijk toegeven dat ik pasgeboren baby’s niet zoveel aan vind. Ze lijken allemaal op Winston Churchill en liggen alleen maar te liggen. Zonder enige aanleiding gaan ze huilen, poepen en spugen (altijd bij mij op schoot). Maar zodra ze gaan lopen en praten vind ik ze helemaal geweldig!
Helaas was ik zo dom om me bij mijn eerste neefje flink uit te sloven met een enorm cadeau. Omdat het misverstand bestaat dat je als vrijgezel rijk bent, moest ik dit bij de tweede natuurlijk herhalen. Inmiddels staat de teller op vijf! Ik heb toch echt even overwogen om een krantenwijk te nemen om dit te kunnen financieren. Daarom heb ik bij de laatste (een heel schattig nichtje) maar een klein truitje laten drukken met de opdruk “Oom Hugo rules!”. Ik hoop dat ze dit aan kan tot ze leert lezen.
Dan zit ik voorlopig goed.
Log in om te reageren.
