Voorpaginanieuws was het deze week. Een groep überrijke Amerikanen gaat de helft van zijn fortuin weggeven aan het goede doel. Hartstikke goed van ze, maar dat kunnen ze toch ook gewoon doen zonder dat de hele wereld het hoeft te weten? Wat doet zo’n bericht op de voorpagina?, vroeg ik me af. Wat moet ik met die informatie? Wil ik het weten? En wat moet ik er dan van vinden?
Een miljardair die de helft van zijn vermogen weggeeft, ís en blijft een miljardair. Hij of zij blijft zich bewegen in dezelfde comfortzone als voor de royale schenking. Het enige verschil is dat met het weggegeven geld het leven van hopelijk een hele groep andere mensen een stukje beter wordt. Dat op zich is prachtig. De miljardairs zelf leven ondertussen onbezorgd op grote voet verder. Maakt het uit? Gevoelsmatig wel. Was Jezus niet ook meer onder de indruk van de laatste centen van de arme weduwe dan van de goudstukken van de rijke stinkerds in de collectezak?
Het hoge kijk-mij-nou-gehalte van de liefdadigheidsactie stoort me. Waarom hiermee de publiciteit zoeken als de miljardairs vanwege hun roem en rijkdom al constant in de schijnwerpers staan? Is het een statement? Een gebaar waarmee men een voorbeeld wil stellen aan anderen? Een signaal dat we allemaal wel eens wat vrijgeviger mogen zijn? Is het bedoeld als een lichtpuntje of zelfs een impuls voor de economie in deze tijden van crisis? Of is er een hervorming van het belastingstelsel op komst in de Verenigde Staten, waardoor de rijken een groot deel van hun vermogen binnenkort sowieso waren kwijt geweest aan de Amerikaanse schatkist en ze het daarom nu liever weggeven aan het goede doel?
Je weet het niet.
Onder de welgestelde filantropen trouwens ook Bill Gates. Toch een mooi gebaar van deze softwaregigant. Hoewel, de doorsnee computergebruiker heeft natuurlijk al jaren veel te veel betaald voor het spul van Microsoft en dat geld is allemaal in de grote zakken van ons aller Bill verdwenen. Misschien dat Bill zich daarover toch een beetje schuldig begint te voelen en zijn leven wil beteren? Hij is ten slotte één van de initiatiefnemers van de actie. Zijn vermogen is mede ontstaan door bijdragen van vele computergebruikers over de hele wereld. De goede man doet dus feitelijk een donatie namens ons allen. Mijn zegen heeft ‘ie.
Misschien dat de miljardairs ook nog een paar duizend euro kunnen doneren aan de actie van Funky Fish en Compassion. Dan kunnen er straks nog meer koeien naar Kenia.
Een miljardair die de helft van zijn vermogen weggeeft, ís en blijft een miljardair. Hij of zij blijft zich bewegen in dezelfde comfortzone als voor de royale schenking. Het enige verschil is dat met het weggegeven geld het leven van hopelijk een hele groep andere mensen een stukje beter wordt. Dat op zich is prachtig. De miljardairs zelf leven ondertussen onbezorgd op grote voet verder. Maakt het uit? Gevoelsmatig wel. Was Jezus niet ook meer onder de indruk van de laatste centen van de arme weduwe dan van de goudstukken van de rijke stinkerds in de collectezak?
Het hoge kijk-mij-nou-gehalte van de liefdadigheidsactie stoort me. Waarom hiermee de publiciteit zoeken als de miljardairs vanwege hun roem en rijkdom al constant in de schijnwerpers staan? Is het een statement? Een gebaar waarmee men een voorbeeld wil stellen aan anderen? Een signaal dat we allemaal wel eens wat vrijgeviger mogen zijn? Is het bedoeld als een lichtpuntje of zelfs een impuls voor de economie in deze tijden van crisis? Of is er een hervorming van het belastingstelsel op komst in de Verenigde Staten, waardoor de rijken een groot deel van hun vermogen binnenkort sowieso waren kwijt geweest aan de Amerikaanse schatkist en ze het daarom nu liever weggeven aan het goede doel?
Je weet het niet.
Onder de welgestelde filantropen trouwens ook Bill Gates. Toch een mooi gebaar van deze softwaregigant. Hoewel, de doorsnee computergebruiker heeft natuurlijk al jaren veel te veel betaald voor het spul van Microsoft en dat geld is allemaal in de grote zakken van ons aller Bill verdwenen. Misschien dat Bill zich daarover toch een beetje schuldig begint te voelen en zijn leven wil beteren? Hij is ten slotte één van de initiatiefnemers van de actie. Zijn vermogen is mede ontstaan door bijdragen van vele computergebruikers over de hele wereld. De goede man doet dus feitelijk een donatie namens ons allen. Mijn zegen heeft ‘ie.
Misschien dat de miljardairs ook nog een paar duizend euro kunnen doneren aan de actie van Funky Fish en Compassion. Dan kunnen er straks nog meer koeien naar Kenia.
Log in om te reageren.
