... maar ik ben wèl een heuse scharrelkip!
"Tok tok tok!" Ze scharrelen lustig rond, pikken af en toe een wormpje uit de grond en liggen soms te woelen in het stof alsof dat de nieuwste kuur is in scharrelkippenland. Wanneer worden die stofkuurtjes nou 's hot in de spa's?
Waarom eigenlijk bestaan ze, die scharrelkippies? Ik bedoel, die grote flats met panische kippen in een hokje,die hun grote eieren eruit floepen rechtstreeks op de lopende band, waarna ze zo de eierdoos in ploppen, die zijn toch uitermate effectief? Waarom moeten die kippen nou zo nodig op stok kunnen?!
Laatst reden familieleden en ik op een weggetje in Drenthe. We hadden een natuurcamping meegemaakt. Na zo'n natuurcamping valt de echte wereld wel erg tegen. Alles is gestructureerd en eigenlijk zo onnatuurlijk als wat. Volgens mij heb ik nog nooit vierkanten gezien in de natuur. Bladeren hebben curves, eieren zijn ovaal en kippen zijn welgevormd. Maar gebouwen? Bijna állemaal blokkendozen. Wat een anti-climax!
En toen... toen zagen we jongedames in een groot veld aan de weg lustig rondhupsen. Trotse witte kippen. Niet van die magere scharminkeltjes. En ze misten geen enkel veertje. Er heerste geen haat en nijd omdat ze het laatste stukje vrijheid moesten opgeven door met elkaar een vakje te delen, geen stress die ze op elkaar uit gingen leven. Alleen maar vrolijkheid daar op het veld. "Dát zijn nou échte scharrelkippen!", zei mijn schoonzus. En ik knikte alleen maar. Ik voelde me weer een stukje blijer. Natuurkippen!
Uiteraard weet je pas of een kip happy is als je op de boerderij zelf woont. Dan praat je dagelijks met ze en hoor je alle insides van het kippenleven. Daarom is er nu: het ronddeel. Ronddeel eieren zijn vriendelijk voor mens en kip. Je kan zelfs kijken of de kippen het naar hun zin hebben. Ik heb dat nog nooit gedaan, maar ik heb wel hun product geproefd. Whoaaaaa! Wat een smaakvolle eieren. Ik raakte ervan in extase. Maar ik ben er nog niet over uit waarom het nou ronddeel heet. Als ik die dubbele d niet had opgemerkt, had ik gedacht dat het de nieuwste trend was van eco-verjaardagsfeestjes: in plaats van een zak snoep krijg je een ronddeel-ei.
Maar om eerlijk te zijn wil ik iets veel mooiers. Iets nostalgisch. Iets waarvan ik tranen in mijn ogen krijg van geluk. Want ja, terug naar de boerderij gaat misschien dan wel niet, maar je kan wél een kip adopteren! Je eigen scharrelkippie! En daar wordt ze zo blij van dat ze speciaal voor jou extra aan de leg gaat! Ik wil dan een Barnevelder, zo'n grote trotse bruine kip met een kenmerkend eigen tokkend geluid. "Tok tok tok, laat me snel in mijn hok! Ik ben niet vet, ik ben niet hip, maar ik ben wel een heuse scharrelkip. Ik ben niet cool, ik ben niet lauw, maar ik leg wel mijn eitje speciaal voor jou!"
Ja, ik hoef niet terug naar de natuur om daarvan te genieten: een vleugje landleven op mijn bordje midden in de grote blokkendozenstad. Het heerlijke legsel van mijn trotse adoptiescharrelkippie! Dat lijkt me wel wat!
(hint: ik ben binnenkort jarig)
"Tok tok tok!" Ze scharrelen lustig rond, pikken af en toe een wormpje uit de grond en liggen soms te woelen in het stof alsof dat de nieuwste kuur is in scharrelkippenland. Wanneer worden die stofkuurtjes nou 's hot in de spa's?
Waarom eigenlijk bestaan ze, die scharrelkippies? Ik bedoel, die grote flats met panische kippen in een hokje,die hun grote eieren eruit floepen rechtstreeks op de lopende band, waarna ze zo de eierdoos in ploppen, die zijn toch uitermate effectief? Waarom moeten die kippen nou zo nodig op stok kunnen?!
Laatst reden familieleden en ik op een weggetje in Drenthe. We hadden een natuurcamping meegemaakt. Na zo'n natuurcamping valt de echte wereld wel erg tegen. Alles is gestructureerd en eigenlijk zo onnatuurlijk als wat. Volgens mij heb ik nog nooit vierkanten gezien in de natuur. Bladeren hebben curves, eieren zijn ovaal en kippen zijn welgevormd. Maar gebouwen? Bijna állemaal blokkendozen. Wat een anti-climax!
En toen... toen zagen we jongedames in een groot veld aan de weg lustig rondhupsen. Trotse witte kippen. Niet van die magere scharminkeltjes. En ze misten geen enkel veertje. Er heerste geen haat en nijd omdat ze het laatste stukje vrijheid moesten opgeven door met elkaar een vakje te delen, geen stress die ze op elkaar uit gingen leven. Alleen maar vrolijkheid daar op het veld. "Dát zijn nou échte scharrelkippen!", zei mijn schoonzus. En ik knikte alleen maar. Ik voelde me weer een stukje blijer. Natuurkippen!
Uiteraard weet je pas of een kip happy is als je op de boerderij zelf woont. Dan praat je dagelijks met ze en hoor je alle insides van het kippenleven. Daarom is er nu: het ronddeel. Ronddeel eieren zijn vriendelijk voor mens en kip. Je kan zelfs kijken of de kippen het naar hun zin hebben. Ik heb dat nog nooit gedaan, maar ik heb wel hun product geproefd. Whoaaaaa! Wat een smaakvolle eieren. Ik raakte ervan in extase. Maar ik ben er nog niet over uit waarom het nou ronddeel heet. Als ik die dubbele d niet had opgemerkt, had ik gedacht dat het de nieuwste trend was van eco-verjaardagsfeestjes: in plaats van een zak snoep krijg je een ronddeel-ei.
Maar om eerlijk te zijn wil ik iets veel mooiers. Iets nostalgisch. Iets waarvan ik tranen in mijn ogen krijg van geluk. Want ja, terug naar de boerderij gaat misschien dan wel niet, maar je kan wél een kip adopteren! Je eigen scharrelkippie! En daar wordt ze zo blij van dat ze speciaal voor jou extra aan de leg gaat! Ik wil dan een Barnevelder, zo'n grote trotse bruine kip met een kenmerkend eigen tokkend geluid. "Tok tok tok, laat me snel in mijn hok! Ik ben niet vet, ik ben niet hip, maar ik ben wel een heuse scharrelkip. Ik ben niet cool, ik ben niet lauw, maar ik leg wel mijn eitje speciaal voor jou!"
Ja, ik hoef niet terug naar de natuur om daarvan te genieten: een vleugje landleven op mijn bordje midden in de grote blokkendozenstad. Het heerlijke legsel van mijn trotse adoptiescharrelkippie! Dat lijkt me wel wat!
(hint: ik ben binnenkort jarig)
Log in om te reageren.
Ik had beter naar ze moeten luisteren 
