Nee, deze column gaat niet over de wedstrijden van de afgelopen week. Al heb ik begrepen dat er best het één en ander is gebeurd op de grasmat. Buiten het oranjeseizoen heb ik het alleen niet zo op de voetballerij. Voor de uitnodiging van een vriend om langs te komen afgelopen woensdagavond heb ik dan ook vriendelijk bedankt. Ik was namelijk van harte welkom, maar hij wilde wel om kwart voor negen voetbal kijken. Nogal cliché, ja.
Paniekvoetbal was het deze week in de financiële wereld. Met de vrije val van de beurskoersen heeft Manic Monday sinds afgelopen maandag een geheel nieuwe betekenis gekregen. Het zijn zware tijden als je de deskundigen mag geloven, die in praktisch elke actualiteitenrubriek aan het woord komen. De donkere dagen zijn voorlopig ook nog niet voorbij, zeggen ze. En ze lijken te weten waarover ze praten. Ze slagen er alleen niet in om die kennis en dat inzicht op mij over te dragen.
Gefascineerd heb ik de krantenfoto’s bekeken van opgewonden beurshandelaren. Gezette en vooral gespannen kerels, die al zwaaiend met hun armen reageren op digitale impulsen op de beeldschermen om hen heen. Ze schijnen daar gruwelijk veel geld mee te verdienen. Daar verbaas ik me over, maar nog meer over het gegeven dat op basis van geruchten, over bijvoorbeeld een overname, een bedrijf plotseling op papier de helft minder waard kan zijn. Je moet vast gestudeerd hebben om dat te kunnen begrijpen. Op mij als leek komt de beurshandel nog steeds over als een vorm van veredeld gokken in een casino waar wordt ingezet met wel heel grote bedragen.
Maar goed, die duikvlucht van de beurskoersen is een ernstig probleem. En een probleem vraagt erom opgelost te worden. Zo denkt de Nederlandse overheid er blijkbaar ook over, gezien de aankoop van een wankelende bank- en verzekeringsgigant deze week. Ook een manier om ons belastinggeld te besteden.
Met mijn kasboek-logica heb ik verder bedacht dat de bestuurders van de grote financiële ondernemingen hun riante salarissen en bonussen maar eens moeten gaan terugstorten in de bedrijfskas. Zo goed hebben ze het nu ook weer niet gedaan, getuige de huidige crisis. Geen enkele aanleiding dus voor zulke exorbitante beloningen. Die mogen wat mij betreft dan ook per direct worden geretourneerd aan de noodlijdende bedrijven. Daar knapt de boel vast al een heel stuk mee op.
Ondertussen blijft het dringen op de beursvloer en ook daarbuiten. Schijnbaar onwetend over en/of onaangedaan door de economische crisis, verdringen huisvrouwen en andere kooplustigen zich rond de koopjes in een bekend warenhuis tijdens doldwaze dagen. Bij een andere winkel herhaalt zich de koopjesjacht nog eens tijdens een prijzencircus. Zo slecht gaat het blijkbaar nog niet met het consumentenvertrouwen in de economie.
In kranten en tijdschriften lees ik allerlei tips om mezelf crisis-proof te maken. Het schijnt beter te zijn om mijn geld te spreiden over rekeningen bij verschillende banken. Uhm, welk geld?!
Ik geloof het allemaal wel. De Boekhouder van Hierboven heeft alles vast nog goed onder controle. Hij belegt tenslotte duurzaam en in goud.
Paniekvoetbal was het deze week in de financiële wereld. Met de vrije val van de beurskoersen heeft Manic Monday sinds afgelopen maandag een geheel nieuwe betekenis gekregen. Het zijn zware tijden als je de deskundigen mag geloven, die in praktisch elke actualiteitenrubriek aan het woord komen. De donkere dagen zijn voorlopig ook nog niet voorbij, zeggen ze. En ze lijken te weten waarover ze praten. Ze slagen er alleen niet in om die kennis en dat inzicht op mij over te dragen.
Gefascineerd heb ik de krantenfoto’s bekeken van opgewonden beurshandelaren. Gezette en vooral gespannen kerels, die al zwaaiend met hun armen reageren op digitale impulsen op de beeldschermen om hen heen. Ze schijnen daar gruwelijk veel geld mee te verdienen. Daar verbaas ik me over, maar nog meer over het gegeven dat op basis van geruchten, over bijvoorbeeld een overname, een bedrijf plotseling op papier de helft minder waard kan zijn. Je moet vast gestudeerd hebben om dat te kunnen begrijpen. Op mij als leek komt de beurshandel nog steeds over als een vorm van veredeld gokken in een casino waar wordt ingezet met wel heel grote bedragen.
Maar goed, die duikvlucht van de beurskoersen is een ernstig probleem. En een probleem vraagt erom opgelost te worden. Zo denkt de Nederlandse overheid er blijkbaar ook over, gezien de aankoop van een wankelende bank- en verzekeringsgigant deze week. Ook een manier om ons belastinggeld te besteden.
Met mijn kasboek-logica heb ik verder bedacht dat de bestuurders van de grote financiële ondernemingen hun riante salarissen en bonussen maar eens moeten gaan terugstorten in de bedrijfskas. Zo goed hebben ze het nu ook weer niet gedaan, getuige de huidige crisis. Geen enkele aanleiding dus voor zulke exorbitante beloningen. Die mogen wat mij betreft dan ook per direct worden geretourneerd aan de noodlijdende bedrijven. Daar knapt de boel vast al een heel stuk mee op.
Ondertussen blijft het dringen op de beursvloer en ook daarbuiten. Schijnbaar onwetend over en/of onaangedaan door de economische crisis, verdringen huisvrouwen en andere kooplustigen zich rond de koopjes in een bekend warenhuis tijdens doldwaze dagen. Bij een andere winkel herhaalt zich de koopjesjacht nog eens tijdens een prijzencircus. Zo slecht gaat het blijkbaar nog niet met het consumentenvertrouwen in de economie.
In kranten en tijdschriften lees ik allerlei tips om mezelf crisis-proof te maken. Het schijnt beter te zijn om mijn geld te spreiden over rekeningen bij verschillende banken. Uhm, welk geld?!
Ik geloof het allemaal wel. De Boekhouder van Hierboven heeft alles vast nog goed onder controle. Hij belegt tenslotte duurzaam en in goud.
Log in om te reageren.
