De christelijke actualiteiten vertonen de laatste tijd een roze gloed. Meerdere malen per week valt er wel iets te lezen over synodebesluiten, boze homoverenigingen, refoscholen, christenunie, de ‘bond van Lont’, homohealings... En dan zwijg ik nog over de man die Spongebob Squarepants verketterde vanwege vermeende homoseksualiteit. Zijn wij homo´s dan zo speciaal?
Natuurlijk, de politiek en de zogenaamde homocultuur dragen behoorlijk bij aan alle commotie. Gerrit Komrij schreef daar vorige week nog een lovenswaardige essay over in de Groene Amsterdammer. Hij schrijft: “Het streven naar maatschappelijke erkenning van homo´s is uitgemond in een exclusieve erkenning van het platvloerse element in de homocultuur.” Hierdoor worden veel homo´s aan een beeld verbonden, waarin zij zichzelf niet herkennen. Bovendien levert ook dit ons weer enorme aandacht op.
Ook in de kerk mogen wij op grote belangstelling rekenen. Speciale studies worden uitgeschreven. Broeders en zusters – die eerder nooit naar je omkeken, maar dat terzijde – willen ‘zeker even met je verder praten´. Soms worden we zelfs in het bidrooster opgenomen. We hoeven echter nergens voor te vrezen. We blijven tenslotte broeders.
– Fijn dat u dit nog even benadrukt. Judaskus. -
Waar is al die aandacht toch goed voor? Hebben wij geen belangrijkere problemen in christelijk Nederland? Ik wil nu niet gaan bagatelliseren, maar alle commotie die zich rond het thema homoseksualiteit vormt, staat in geen enkele verhouding tot de realiteit. Er wordt van een mug een roze olifant gemaakt. En dat stoort mij. De homodiscussie lijkt verworden tot een uitvlucht voor eigen problemen. Hoe harder we roepen, hoe minder we over onszelf hoeven na te denken.
Samen antwoorden zoeken vanuit de liefde en genade van Christus. Dat zeggen we zo makkelijk als het moeilijke thema´s betreft. Dit is echter behoorlijk confronterend. Samen zoeken betekent óók dat wordt bepaald wie je zélf bent. Dat is bedreigend en daar is rust en ruimte voor nodig. Alle media-aandacht dwingt ons echter tot een standpunt, maar ontneemt ons de rust om samen tot een zoektocht te komen.
Laat ons daarom even met rust. Zo belangrijk of speciaal zijn we nou ook weer niet. Eigenlijk… zijn we best wel normaal.
Natuurlijk, de politiek en de zogenaamde homocultuur dragen behoorlijk bij aan alle commotie. Gerrit Komrij schreef daar vorige week nog een lovenswaardige essay over in de Groene Amsterdammer. Hij schrijft: “Het streven naar maatschappelijke erkenning van homo´s is uitgemond in een exclusieve erkenning van het platvloerse element in de homocultuur.” Hierdoor worden veel homo´s aan een beeld verbonden, waarin zij zichzelf niet herkennen. Bovendien levert ook dit ons weer enorme aandacht op.
Ook in de kerk mogen wij op grote belangstelling rekenen. Speciale studies worden uitgeschreven. Broeders en zusters – die eerder nooit naar je omkeken, maar dat terzijde – willen ‘zeker even met je verder praten´. Soms worden we zelfs in het bidrooster opgenomen. We hoeven echter nergens voor te vrezen. We blijven tenslotte broeders.
– Fijn dat u dit nog even benadrukt. Judaskus. -
Waar is al die aandacht toch goed voor? Hebben wij geen belangrijkere problemen in christelijk Nederland? Ik wil nu niet gaan bagatelliseren, maar alle commotie die zich rond het thema homoseksualiteit vormt, staat in geen enkele verhouding tot de realiteit. Er wordt van een mug een roze olifant gemaakt. En dat stoort mij. De homodiscussie lijkt verworden tot een uitvlucht voor eigen problemen. Hoe harder we roepen, hoe minder we over onszelf hoeven na te denken.
Samen antwoorden zoeken vanuit de liefde en genade van Christus. Dat zeggen we zo makkelijk als het moeilijke thema´s betreft. Dit is echter behoorlijk confronterend. Samen zoeken betekent óók dat wordt bepaald wie je zélf bent. Dat is bedreigend en daar is rust en ruimte voor nodig. Alle media-aandacht dwingt ons echter tot een standpunt, maar ontneemt ons de rust om samen tot een zoektocht te komen.
Laat ons daarom even met rust. Zo belangrijk of speciaal zijn we nou ook weer niet. Eigenlijk… zijn we best wel normaal.
Log in om te reageren.
