Je zou verwachten dat 112 alleen wordt gebeld bij acute doodsnood. Toch wordt het alarmnummer al jaren geteisterd door pesttelefoontjes. Nu blijken veel van die telefoontjes afkomstig van peuters die papa’s oude mobieltje hebben gekregen en daar al kraaiend herhaaldelijk 112 op bellen, het enige nummer dat nog wel werkt. En daarmee is de peuter een pestbeller.
Wat doe je daaraan? De peuters verdienen straf, dat is duidelijk. Opsluiten kan niet. Bureau Halt neemt ze niet aan en zelf een excuusbrief schrijven – een gangbare (jeugd)straf bij 112- zal lastig worden. Maar in één ding zijn peuters goed: tekenen. Een peuter moet dus een excuustekening maken. Wat daar precies op moet staan is een beetje onduidelijk, maar dat laten ze waarschijnlijk over aan de eigen creativiteit en het schuldgevoel van de betreffende peuter.
Wanneer red je levens, en wanneer maak je misbruik? Soms is het zelfs voor brave burgers niet helemaal duidelijk. Zo heb ik één keer 112 gebeld, toen ik als eerstejaarsstudent midden in de nacht wakker werd gemaakt door een panisch huisgenootje met een opgezwollen enkel. Ze was ervan overtuigd dat de voet moest worden geamputeerd en ze diezelfde nacht nog aan trombose zou komen te overlijden. Dat ze – net als de meeste geneeskundestudenten- een ernstige vorm van hypochondrie had ontwikkeld in de collegebanken waren we allebei in de paniek vergeten. De chagrijnige medewerkster van 112 niet. Na eindeloos veel gegevens uit mijn snikkende huisgenootje te hebben getrokken(Je verzekeringnummer? Allergieën? Huisdokter?), weigerde de vrouw een ambulance te sturen. Wat maar goed is ook, want de enkel bleek de volgende dag gewoon alleen een beetje verstuikt te zijn. Maar wát als ze wel echt aan trombose was overleden? Je weet het ten slotte nooit zeker.
Toch vrees ik dat mijn telefoontje wordt geschaard onder ‘misbruik’. Misschien sta ik nu wel in het politiebestand als ‘pestbeller’ vermeld. Dan nemen ze me de volgende keer niet meer serieus als ik écht word afgeslacht of word beroofd. Ik denk dat ik voor de zekerheid ook maar een tekening voor ze maak. Met veel bloed, schuldbewuste gezichtjes en mobiele telefoontjes erin. Wedden dat het de tekening van de week wordt?
Wat doe je daaraan? De peuters verdienen straf, dat is duidelijk. Opsluiten kan niet. Bureau Halt neemt ze niet aan en zelf een excuusbrief schrijven – een gangbare (jeugd)straf bij 112- zal lastig worden. Maar in één ding zijn peuters goed: tekenen. Een peuter moet dus een excuustekening maken. Wat daar precies op moet staan is een beetje onduidelijk, maar dat laten ze waarschijnlijk over aan de eigen creativiteit en het schuldgevoel van de betreffende peuter.
Wanneer red je levens, en wanneer maak je misbruik? Soms is het zelfs voor brave burgers niet helemaal duidelijk. Zo heb ik één keer 112 gebeld, toen ik als eerstejaarsstudent midden in de nacht wakker werd gemaakt door een panisch huisgenootje met een opgezwollen enkel. Ze was ervan overtuigd dat de voet moest worden geamputeerd en ze diezelfde nacht nog aan trombose zou komen te overlijden. Dat ze – net als de meeste geneeskundestudenten- een ernstige vorm van hypochondrie had ontwikkeld in de collegebanken waren we allebei in de paniek vergeten. De chagrijnige medewerkster van 112 niet. Na eindeloos veel gegevens uit mijn snikkende huisgenootje te hebben getrokken(Je verzekeringnummer? Allergieën? Huisdokter?), weigerde de vrouw een ambulance te sturen. Wat maar goed is ook, want de enkel bleek de volgende dag gewoon alleen een beetje verstuikt te zijn. Maar wát als ze wel echt aan trombose was overleden? Je weet het ten slotte nooit zeker.
Toch vrees ik dat mijn telefoontje wordt geschaard onder ‘misbruik’. Misschien sta ik nu wel in het politiebestand als ‘pestbeller’ vermeld. Dan nemen ze me de volgende keer niet meer serieus als ik écht word afgeslacht of word beroofd. Ik denk dat ik voor de zekerheid ook maar een tekening voor ze maak. Met veel bloed, schuldbewuste gezichtjes en mobiele telefoontjes erin. Wedden dat het de tekening van de week wordt?
Log in om te reageren.
)
