Maurice de Hond voorspelt een opmars van de grote drie partijen ten koste van de kleine partijen. Nederland gaat massaal ´strategisch´ stemmen. Jammer. Is strategisch stemmen wel écht strategisch?
Strategisch stemmen is een wonderlijk concept. Letterlijk betekent het niet veel meer dan stemmen met een bepaalde strategie. Prima. In de praktijk betekent het vaak een stem op een partij die eigenlijk niet jouw partij is, maar één die bijvoorbeeld de meeste invloed kan uitoefenen of een goede minister-president kan leveren. Kortom, een stem op invloed in plaats van ideaal. Zo wordt GroenLinks leeggezogen door de PvdA. Linkse mensen vinden Halsema en haar ideeën sympathiek, maar willen Cohen als minister-president. Een ander type strategische stem is om juist wat radicaler te stemmen als blijk van tegenwicht. Met veel ideeën van Wilders zijn mensen het niet eens, maar het is goed dat het eens aan de orde wordt gesteld. Het is geen stem vóór Wilders, maar tegen de rest.
Eén strategische stem is geen probleem, maar als iedereen huis-, tuin- en keukenconstructies klust om maar vooral niet te stemmen op de partij die eigenlijk het dichtst bij het eigen gedachtegoed ligt, is er wel een probleem. Een democratie staat of valt bij de representativiteit van haar bestuurders. Zij hebben het vertrouwen van de kiezer gekregen. Maar als een meerderheid van je stemmers het niet eens is met het grootste deel van je gedachtegoed, maar je toch wil vanwege 'strategische' overwegingen, dan is je draagvlak als bestuurder laag. Hoe goed Cohen in de ogen van veel mensen ook minister-president zou kunnen zijn, je krijgt er ook de PvdA als partij bij. Als hij die ware aard laat zien nadat ze hun 'strategische stem' hebben uitgebracht, komt de teleurstelling.
Nog een nadeel van strategisch stemmen is dat iedereen denkt dat er toch geen stem gevormd kan worden. Een nadeel van het Nederlandse kiesstelsel is dat er moeilijk meerderheidscoalities gevormd kunnen worden en daar nu misschien wel vier partijen voor nodig zijn. Laten we echter niet vergeten wat een voorrecht het is dat ook kleine groepen in de samenleving in Den Haag vertegenwoordigd kunnen worden. Veel mensen uit de VS zijn jaloers op dit bestel ten opzichte van hun eigen twee smaken stelsel. Leve de kleine partijen.
Misschien is het wel écht strategisch om niet strategisch te stemmen. Ga gewoon voor de partij die het dichtst bij je ligt en vergeet die huis-, tuin- en keukenstrategie.
IJmert Muilwijk is voorzitter van PerspectieF en kandidaat 2e Kamerlid nr.10 voor de ChristenUnie.
Strategisch stemmen is een wonderlijk concept. Letterlijk betekent het niet veel meer dan stemmen met een bepaalde strategie. Prima. In de praktijk betekent het vaak een stem op een partij die eigenlijk niet jouw partij is, maar één die bijvoorbeeld de meeste invloed kan uitoefenen of een goede minister-president kan leveren. Kortom, een stem op invloed in plaats van ideaal. Zo wordt GroenLinks leeggezogen door de PvdA. Linkse mensen vinden Halsema en haar ideeën sympathiek, maar willen Cohen als minister-president. Een ander type strategische stem is om juist wat radicaler te stemmen als blijk van tegenwicht. Met veel ideeën van Wilders zijn mensen het niet eens, maar het is goed dat het eens aan de orde wordt gesteld. Het is geen stem vóór Wilders, maar tegen de rest.
Eén strategische stem is geen probleem, maar als iedereen huis-, tuin- en keukenconstructies klust om maar vooral niet te stemmen op de partij die eigenlijk het dichtst bij het eigen gedachtegoed ligt, is er wel een probleem. Een democratie staat of valt bij de representativiteit van haar bestuurders. Zij hebben het vertrouwen van de kiezer gekregen. Maar als een meerderheid van je stemmers het niet eens is met het grootste deel van je gedachtegoed, maar je toch wil vanwege 'strategische' overwegingen, dan is je draagvlak als bestuurder laag. Hoe goed Cohen in de ogen van veel mensen ook minister-president zou kunnen zijn, je krijgt er ook de PvdA als partij bij. Als hij die ware aard laat zien nadat ze hun 'strategische stem' hebben uitgebracht, komt de teleurstelling.
Nog een nadeel van strategisch stemmen is dat iedereen denkt dat er toch geen stem gevormd kan worden. Een nadeel van het Nederlandse kiesstelsel is dat er moeilijk meerderheidscoalities gevormd kunnen worden en daar nu misschien wel vier partijen voor nodig zijn. Laten we echter niet vergeten wat een voorrecht het is dat ook kleine groepen in de samenleving in Den Haag vertegenwoordigd kunnen worden. Veel mensen uit de VS zijn jaloers op dit bestel ten opzichte van hun eigen twee smaken stelsel. Leve de kleine partijen.
Misschien is het wel écht strategisch om niet strategisch te stemmen. Ga gewoon voor de partij die het dichtst bij je ligt en vergeet die huis-, tuin- en keukenstrategie.
IJmert Muilwijk is voorzitter van PerspectieF en kandidaat 2e Kamerlid nr.10 voor de ChristenUnie.
Log in om te reageren.
