Ongeveer een maand geleden duwde hij mij bij het weggaan uit een training een papier in handen. Omdat ik even in gesprek was had ik niet direct de tijd om te bekijken wat erop stond. Toen ik het papier op een rustiger moment uitvouwde ontdekte ik een handgeschreven liefdesverklaring.
Ik was stomverbaasd: Hij is totaal mijn type niet. Klein van stuk, keurig gekapt en in designerkleding. Hij praat altijd over auto’s, merken en allerlei andere materiële zaken die mij niet bijster interesseren. In eerste instantie wekte dat dan ook weerstand op bij mij. In tweede instantie vond ik het vooral zielig omdat hij blijkbaar niets anders heeft om zijn identiteit aan op te hangen. En dan nu een liefdesverklaring. Geheel onverwacht en ongewenst.
Liefde op de werkvloer trekt me sowieso niet. Maar omdat er niets was gezegd en ik nooit iets had gemerkt besloot ik het eerst maar eens op zijn beloop te laten. Onze volgende ontmoeting was tijdens de volgende training. In de training bespraken we met elkaar wat onze passies en dromen zijn. Zo kwam hij erachter dat ik bezig was een huis te kopen. Voor mezelf. Is het vriendje exit dan? Jup!
Ik zag zijn ogen opeens glimmen. Hij bood direct aan te komen helpen met klussen. Hij is namelijk hartstikke handig! En hij is dan toch vrij, dus tijd zat! Ik wimpelde hem vriendelijk doch kordaat af; ik had waarschijnlijk al genoeg hulp. Maar mocht ik zijn hulp nodig hebben dan wist ik hem te vinden natuurlijk. Alhoewel hij gedurende de training langzaamaan steeds dichter naast me schoof, merkte ik verder niets bijzonders.
Vandaag kwam ik hem weer tegen. Hij vroeg me of het was gelukt dat huis te kopen? Toen ik dat beaamde begon hij te stralen . Hij pakte mijn handen en feliciteerde me. Bood weer zijn hulp aan. Die ik wederom afwimpelde. Ik draaide me om en zette er de pas in.
Soms is het zaak om de boel goed af te bakenen en af en toe op tijd de benen te nemen. Per slot van rekening is het leven al ingewikkeld genoeg als je elf bent en een crush hebt op de juf…
Ik was stomverbaasd: Hij is totaal mijn type niet. Klein van stuk, keurig gekapt en in designerkleding. Hij praat altijd over auto’s, merken en allerlei andere materiële zaken die mij niet bijster interesseren. In eerste instantie wekte dat dan ook weerstand op bij mij. In tweede instantie vond ik het vooral zielig omdat hij blijkbaar niets anders heeft om zijn identiteit aan op te hangen. En dan nu een liefdesverklaring. Geheel onverwacht en ongewenst.
Liefde op de werkvloer trekt me sowieso niet. Maar omdat er niets was gezegd en ik nooit iets had gemerkt besloot ik het eerst maar eens op zijn beloop te laten. Onze volgende ontmoeting was tijdens de volgende training. In de training bespraken we met elkaar wat onze passies en dromen zijn. Zo kwam hij erachter dat ik bezig was een huis te kopen. Voor mezelf. Is het vriendje exit dan? Jup!
Ik zag zijn ogen opeens glimmen. Hij bood direct aan te komen helpen met klussen. Hij is namelijk hartstikke handig! En hij is dan toch vrij, dus tijd zat! Ik wimpelde hem vriendelijk doch kordaat af; ik had waarschijnlijk al genoeg hulp. Maar mocht ik zijn hulp nodig hebben dan wist ik hem te vinden natuurlijk. Alhoewel hij gedurende de training langzaamaan steeds dichter naast me schoof, merkte ik verder niets bijzonders.
Vandaag kwam ik hem weer tegen. Hij vroeg me of het was gelukt dat huis te kopen? Toen ik dat beaamde begon hij te stralen . Hij pakte mijn handen en feliciteerde me. Bood weer zijn hulp aan. Die ik wederom afwimpelde. Ik draaide me om en zette er de pas in.
Soms is het zaak om de boel goed af te bakenen en af en toe op tijd de benen te nemen. Per slot van rekening is het leven al ingewikkeld genoeg als je elf bent en een crush hebt op de juf…
Log in om te reageren.
