‘Nee!’ Met zijn dikke armpjes onhandig over elkaar heen geslagen kijkt Stijn me woedend aan. ‘Jij moet nog voorlezen.’ Met een eigenwijze kleuter valt niet te spotten. Ik zit op de grond en trek het ‘Ezeltje zoekt een vriendje’ prentenboek weer naar me toe. ‘Maar we hebben het al drie keer gelezen. Weet je zeker dat je geen ander verhaaltje wilt horen?’ Stijn let niet eens op mijn protest. Hij pakt het boek en slaat het midden in het verhaal open. ‘Lezen.’
Zijn zusje Sarah heb ik voor het poppenhuis gezet. Dat vindt ze helemaal niks. Snap ik best, het is een saai, lelijk poppenhuis, waar alles – heel ecologisch verantwoord - van hout is gemaakt. Ik kom erbij zitten en doe gekke stemmetjes na terwijl ik met de poppetjes speel. Sarah kijkt me angstig aan en ik stop. Ze haalt een nat vingertje uit haar mond en trekt een spoor van spuug over mijn arm, om uiteindelijk gefascineerd mijn ring te besmeuren met kwijl. Ik doe de ring af en schuif hem om haar vinger. ‘Ooooh wat is Sarah mooi nu!’, dweep ik. Sarah kijkt fronsend naar de ring, schuift ‘m eraf en stopt de ring daarna razendsnel in haar mond. Oeps. Ik peuter de ring er weer uit en Sarah zet het onmiddellijk op een brullen.
Misschien is het tijd voor iets lekkers. In de keuken hangt een pamflet over de Partij voor de Dieren. Op de koelkast hangen tips om het milieu te sparen. Ook hier ligt wat houten speelgoed, het enige materiaal waar de kinderen mee mogen spelen. Ik vul twee glaasjes met diksap (zonder kleur-, geur- en smaakstoffen) en zoek naar koekjes. Die hebben ze niet, wel droge rijstwafels.
In de woonkamer is Sarah zachtjes snikkend bezig haar frustraties over de verloren ring te botvieren op het houten hoofd van haar pop. Stijn is geconcentreerd de bladzijden van het prentenboek aan het omslaan, al mompelend: 'Ezeltje is eenzaam, Ezeltje is eenzaam'.
In de hoek van de kamer lonkt de televisie. Ik neem een drastisch besluit, pak de afstandsbediening en zet Sesamstraat aan. De verbaasde kinderen trek ik op schoot en samen genieten we van Pino, luisteren we naar onbegrijpelijke liedjes gezongen door poppen met schelle stemmetjes en leren we een letter van het alfabet.
Vlak voordat de ouders thuiskomen is Sesamstraat afgelopen. Ik zet Stijn weer aan zijn boekje en Sarah kruipt tevreden naar haar ecologisch verantwoorde houten poppenhuis. Net op tijd.
Zijn zusje Sarah heb ik voor het poppenhuis gezet. Dat vindt ze helemaal niks. Snap ik best, het is een saai, lelijk poppenhuis, waar alles – heel ecologisch verantwoord - van hout is gemaakt. Ik kom erbij zitten en doe gekke stemmetjes na terwijl ik met de poppetjes speel. Sarah kijkt me angstig aan en ik stop. Ze haalt een nat vingertje uit haar mond en trekt een spoor van spuug over mijn arm, om uiteindelijk gefascineerd mijn ring te besmeuren met kwijl. Ik doe de ring af en schuif hem om haar vinger. ‘Ooooh wat is Sarah mooi nu!’, dweep ik. Sarah kijkt fronsend naar de ring, schuift ‘m eraf en stopt de ring daarna razendsnel in haar mond. Oeps. Ik peuter de ring er weer uit en Sarah zet het onmiddellijk op een brullen.
Misschien is het tijd voor iets lekkers. In de keuken hangt een pamflet over de Partij voor de Dieren. Op de koelkast hangen tips om het milieu te sparen. Ook hier ligt wat houten speelgoed, het enige materiaal waar de kinderen mee mogen spelen. Ik vul twee glaasjes met diksap (zonder kleur-, geur- en smaakstoffen) en zoek naar koekjes. Die hebben ze niet, wel droge rijstwafels.
In de woonkamer is Sarah zachtjes snikkend bezig haar frustraties over de verloren ring te botvieren op het houten hoofd van haar pop. Stijn is geconcentreerd de bladzijden van het prentenboek aan het omslaan, al mompelend: 'Ezeltje is eenzaam, Ezeltje is eenzaam'.
In de hoek van de kamer lonkt de televisie. Ik neem een drastisch besluit, pak de afstandsbediening en zet Sesamstraat aan. De verbaasde kinderen trek ik op schoot en samen genieten we van Pino, luisteren we naar onbegrijpelijke liedjes gezongen door poppen met schelle stemmetjes en leren we een letter van het alfabet.
Vlak voordat de ouders thuiskomen is Sesamstraat afgelopen. Ik zet Stijn weer aan zijn boekje en Sarah kruipt tevreden naar haar ecologisch verantwoorde houten poppenhuis. Net op tijd.
Log in om te reageren.
