Een mooie voorjaarsdag is als een aantrekkelijke man of vrouw die je in de armen lokt. Eigenlijk is er niets vrijblijvends aan. In de zomer kan ik een warme, zonnige dag best negeren; met gemak binnen blijven, zelfs als ik andere bezigheden heb. In het voorjaar is het anders.
De lange winter heeft een knagend gevoel van honger veroorzaakt naar zon op mijn huid en naar warmte, naar blote benen en een bruin velletje, naar sproeten op mijn neus die niet te tellen zijn. En als de zon schijnt, dat moet ik naar buiten. Een dwingend moeten is het, dat weinig ruimte biedt voor discussie.
Vandaag ondervond ik dat weer eens nadrukkelijk. Dit zou de mooiste dag van de week worden, hadden ze voorspeld. En inderdaad: een stralende hemel en de temperatuur reikte tot bijzonder aangename hoogte… Ik moest dus echt naar buiten, ondanks veranderende omstandigheden en tegenwerkende factoren die vandaag volop aanwezig waren.
Om te beginnen stond ik op met een fikse hoofdpijn. Nu weet een kind al dat in de zon zitten daar slecht mee te combineren is, maar ik moest en zou de zon in. Vervolgens hadden de stratenmakers die het stoepje van onze straat aan het ophogen waren precies vandaag mijn deur bereikt en werd ik de hele dag vergezeld door het irritante monotone gedreun van een rubberen hamer, waarvan ik de vibratie zelfs af en toe onder mijn voeten voelde.
In de loop van de middag werd het nog erger. De heren hadden bedacht dat dit laatste huis op het rijtje ook de uitgelezen locatie was om de tegels te verzagen die langs de ganse route aan de straatkant kwamen te liggen. Een gonzend en galmend gesnerp drong mijn huis binnen en in de tuin was het niet minder. Er was geen ontsnappen aan de herrie maar evenmin aan mijn missie voor deze dag: wat zonnestralen vangen, zodat mijn blanke winterhuidje zich langzaam zou kunnen voorbereiden op een heerlijke zomer en… de knagende honger naar warmte in mijn hart stillen.
Dus ik heb buiten gezeten vandaag. Met galmende herrie om me heen, met een knallende hoofdpijn die maar niet wilde zakken en met een groeiend gevoel van ergernis om mijn eigen vastberadenheid.
Maar een heel klein kleurtje heb ik wel en daar was het allemaal om begonnen.
De lange winter heeft een knagend gevoel van honger veroorzaakt naar zon op mijn huid en naar warmte, naar blote benen en een bruin velletje, naar sproeten op mijn neus die niet te tellen zijn. En als de zon schijnt, dat moet ik naar buiten. Een dwingend moeten is het, dat weinig ruimte biedt voor discussie.
Vandaag ondervond ik dat weer eens nadrukkelijk. Dit zou de mooiste dag van de week worden, hadden ze voorspeld. En inderdaad: een stralende hemel en de temperatuur reikte tot bijzonder aangename hoogte… Ik moest dus echt naar buiten, ondanks veranderende omstandigheden en tegenwerkende factoren die vandaag volop aanwezig waren.
Om te beginnen stond ik op met een fikse hoofdpijn. Nu weet een kind al dat in de zon zitten daar slecht mee te combineren is, maar ik moest en zou de zon in. Vervolgens hadden de stratenmakers die het stoepje van onze straat aan het ophogen waren precies vandaag mijn deur bereikt en werd ik de hele dag vergezeld door het irritante monotone gedreun van een rubberen hamer, waarvan ik de vibratie zelfs af en toe onder mijn voeten voelde.
In de loop van de middag werd het nog erger. De heren hadden bedacht dat dit laatste huis op het rijtje ook de uitgelezen locatie was om de tegels te verzagen die langs de ganse route aan de straatkant kwamen te liggen. Een gonzend en galmend gesnerp drong mijn huis binnen en in de tuin was het niet minder. Er was geen ontsnappen aan de herrie maar evenmin aan mijn missie voor deze dag: wat zonnestralen vangen, zodat mijn blanke winterhuidje zich langzaam zou kunnen voorbereiden op een heerlijke zomer en… de knagende honger naar warmte in mijn hart stillen.
Dus ik heb buiten gezeten vandaag. Met galmende herrie om me heen, met een knallende hoofdpijn die maar niet wilde zakken en met een groeiend gevoel van ergernis om mijn eigen vastberadenheid.
Maar een heel klein kleurtje heb ik wel en daar was het allemaal om begonnen.
Log in om te reageren.
