Euforie gecombineerd met bruisende opwinding maakt zich van mij meester als ik met een enorme hoeveelheid nieuwe boeken in de rij bij de kassa sta. Als ik aan de beurt ben scant de kassamedewerker langzaam zowel de titel als het prijskaartje van de boeken: 'Verander Je Man, Alsof Dat Kan', 'Spoedcursus Nee zeggen', 'De Ontdekking van je ding' en 'Lichaamstaal is te leren.' Ze trekt een wenkbrauw op en kijkt me spottend aan.
Ik hoor dit natuurlijk gênant te vinden en te vertellen dat het een cadeautje is voor een vriendin (echt waar!), maar weiger dit beslist. Ik schaam me niet voor mijn keuze. Deze zelfhulpboeken gaan mijn leven veranderen. Ik voel het.
Er bestaan meer mensen met dat gevoel. Laatst was er een vriend bij me op bezoek - hij leest NRC, is universitair opgeleid, kent verkiezingprogramma's uit zijn hoofd en heeft over bijna elk onderwerp een gefundeerde mening. Kortom, hij is een vrij intelligente jongen. Toch gaf hij onomwonden toe thuis een hele boekenplank met zelfhulpboeken over de liefde te hebben. Dat hij ondertussen nog steeds een ramp is in het onderhouden van relaties vergeet ik in mijn vreugde: ik sta blijkbaar niet alleen in mijn voorkeur voor dit genre.
Inmiddels ben ik expert in het beoordelen van de kwaliteit van het zelfhulpboek. Zo blijkt de inleiding een dominante voorspeller voor de kwaliteit van de rest van het boek. In een luttele 2 pagina’s wordt daar immers de inhoud van het boek - en daarmee je Nieuwe Leven - geschetst. Staat de inleiding slechts vol met succesverhalen en voorbeelden? Dan is de rest ook niet boeiend. Ook let ik op de titels van de hoofdstukken (mag niet té obvious zijn) en controleer ik streng op de aanwezigheid van zelftesten. Het belang van introspectie mag bij zelfhulpboeken niet onderschat worden.
Na heel wat boeken ben ik er ook achter dat elk boek ruw geschetst precies hetzelfde stramien volgt: In de eerste twee hoofdstukken leer je problemen onder ogen zien, rond hoofdstuk drie of vier maak je sámen met de schrijver (inmiddels je beste vriend, raadgever en goeroe) het drastische besluit om voor een Nieuw Leven te gaan en in het laatste hoofdstuk heb je de Eeuwige Verlichting bereikt. Het nawoord draait standaard om het belang van je nieuw verworven inzichten te delen met al je dierbaren (die je immers ook een gelukkig leven gunt) en zo het boek te promoten.
Fantastisch. Het enige probleem is dat ik ontzettend veel tijd doorbreng op de bank, lezend over het rijke en wonderbaarlijke leven dat ik zou kunnen hebben. Gelukkig heb ik gehoord over een boek dat me zou kunnen helpen: ‘Leer leven in het Hier en Nu.’ Morgen maar even naar de boekwinkel.
Ik hoor dit natuurlijk gênant te vinden en te vertellen dat het een cadeautje is voor een vriendin (echt waar!), maar weiger dit beslist. Ik schaam me niet voor mijn keuze. Deze zelfhulpboeken gaan mijn leven veranderen. Ik voel het.
Er bestaan meer mensen met dat gevoel. Laatst was er een vriend bij me op bezoek - hij leest NRC, is universitair opgeleid, kent verkiezingprogramma's uit zijn hoofd en heeft over bijna elk onderwerp een gefundeerde mening. Kortom, hij is een vrij intelligente jongen. Toch gaf hij onomwonden toe thuis een hele boekenplank met zelfhulpboeken over de liefde te hebben. Dat hij ondertussen nog steeds een ramp is in het onderhouden van relaties vergeet ik in mijn vreugde: ik sta blijkbaar niet alleen in mijn voorkeur voor dit genre.
Inmiddels ben ik expert in het beoordelen van de kwaliteit van het zelfhulpboek. Zo blijkt de inleiding een dominante voorspeller voor de kwaliteit van de rest van het boek. In een luttele 2 pagina’s wordt daar immers de inhoud van het boek - en daarmee je Nieuwe Leven - geschetst. Staat de inleiding slechts vol met succesverhalen en voorbeelden? Dan is de rest ook niet boeiend. Ook let ik op de titels van de hoofdstukken (mag niet té obvious zijn) en controleer ik streng op de aanwezigheid van zelftesten. Het belang van introspectie mag bij zelfhulpboeken niet onderschat worden.
Na heel wat boeken ben ik er ook achter dat elk boek ruw geschetst precies hetzelfde stramien volgt: In de eerste twee hoofdstukken leer je problemen onder ogen zien, rond hoofdstuk drie of vier maak je sámen met de schrijver (inmiddels je beste vriend, raadgever en goeroe) het drastische besluit om voor een Nieuw Leven te gaan en in het laatste hoofdstuk heb je de Eeuwige Verlichting bereikt. Het nawoord draait standaard om het belang van je nieuw verworven inzichten te delen met al je dierbaren (die je immers ook een gelukkig leven gunt) en zo het boek te promoten.
Fantastisch. Het enige probleem is dat ik ontzettend veel tijd doorbreng op de bank, lezend over het rijke en wonderbaarlijke leven dat ik zou kunnen hebben. Gelukkig heb ik gehoord over een boek dat me zou kunnen helpen: ‘Leer leven in het Hier en Nu.’ Morgen maar even naar de boekwinkel.
Log in om te reageren.
