Een dutje is nuttig, aangenaam en gezond. Het ideale middagslaapje vindt plaats tussen één en drie. Handen gevouwen op de borst, oogjes toe, even lekker wegzakken. Alleen daar doen wij Nederlanders niet aan. Waarom niet, dat weet niemand. Zoiets groeit gewoon. Maar de gevolgen zijn duidelijk: een versuft en vermoeid volkje. De oorzaak staat ook vast: op de basisschool moet ieder kind verplicht 's middags precies tussen één en kwart over drie (oh kwade genius) op school zitten en wakker blijven. Zoiets blijf je je leven lang braaf doen als je niet oppast.
Ach, niets zo heerlijk als 's middags een uiltje knappen. Ik doe het regelmatig en heb lang gemeend een ouwe lul te zijn, maar toen las ik een heleboel hippe studies die uitwijzen dat een middagslaapje juist heel goed is.
Ik ontdekte dat Chinezen het doen in dutzaaltjes op kantoor en dat in Vietnam het recht op een dutje is vastgelegd in de CAO. Piloten houden hun beroemde NASA-nap van 26 minuten, waardoor hun prestaties met 34 procent verbeteren.
Margaret Thatcher, Bill Clinton, John Kennedy en Ronald Reagan, allemaal befaamde middagdutters. Da Vinci, Edison, Einstein. Moet ik nog doorgaan? De Islamitische profeet Mohammed beveelt het middagdutje van harte aan (want voorwaar duivels doen geen middagdutjes). Nu heeft de profeet hier niet de autoriteit die hij elders in de wereld wel heeft, maar kom op, laten we als verzoenend gebaar dan deze verstandige uitspraak omzetten in een wet die middagdutjes mogelijk maakt. Ik zeg: politiek standpunt van maken.
Drie kwartier slapen verbetert het geheugen. Langer dan een uur slapen is goed voor de creativiteit. Een power-nap (mijn favoriet) van 10 minuten zorgt voor minder stress, minder kans op hartaanvallen, diabetes en overgewicht. Bovendien, had ik al gezegd hoe heerlijk het is? Gordijntjes halfdicht, lichte muziek op de achtergrond, het zachte geruis van een ventilator, met een fijn kussen in een luie stoel of op bed en tukken maar. Laatst las ik in de Telegraaf dat een power-nap slimmer maakt.
Ik hou van zulke berichten, wereldverbeterende wondermiddelen. Puistjes? Tijd voor een dutje. Kabinetscrisis? Uurtje slapen en je kijkt er heel anders tegenaan. Platvoeten? Geen nood, tien minuten per dag tukken en je loopt weer als een struisvogel.
In Amerika zijn shopping malls uitgerust met dream cabines (0,70 dollar per minuut voor een opgemaakt bed met rustgevend fonteintje ernaast). In Denemarken verplichtte een burgemeester al zijn ambtenaren 's middags een half uurtje op het gemeentehuis te komen logeren. Ongelogen.
Maar wat doen wij Nederlanders met die wijsheid? Niks. We geloven het niet. Net zoals we de opwarming van de aarde niet geloven. Al die sneeuw. Al die frauderende wetenschappers.
Dus daar zitten we dan, in vergaderingen, op universiteiten en scholen, bij schoonouders, buren en vrienden. Gewoon tussen één en drie, terwijl bij het gehele menselijke ras de vermoeidheid piekt. Daar doen wij niet aan. Wij blijven, chagrijnig, humeurig en zuur, maar wel wakker.
Meer lezen: Naps
Ach, niets zo heerlijk als 's middags een uiltje knappen. Ik doe het regelmatig en heb lang gemeend een ouwe lul te zijn, maar toen las ik een heleboel hippe studies die uitwijzen dat een middagslaapje juist heel goed is.
Ik ontdekte dat Chinezen het doen in dutzaaltjes op kantoor en dat in Vietnam het recht op een dutje is vastgelegd in de CAO. Piloten houden hun beroemde NASA-nap van 26 minuten, waardoor hun prestaties met 34 procent verbeteren.
Margaret Thatcher, Bill Clinton, John Kennedy en Ronald Reagan, allemaal befaamde middagdutters. Da Vinci, Edison, Einstein. Moet ik nog doorgaan? De Islamitische profeet Mohammed beveelt het middagdutje van harte aan (want voorwaar duivels doen geen middagdutjes). Nu heeft de profeet hier niet de autoriteit die hij elders in de wereld wel heeft, maar kom op, laten we als verzoenend gebaar dan deze verstandige uitspraak omzetten in een wet die middagdutjes mogelijk maakt. Ik zeg: politiek standpunt van maken.
Drie kwartier slapen verbetert het geheugen. Langer dan een uur slapen is goed voor de creativiteit. Een power-nap (mijn favoriet) van 10 minuten zorgt voor minder stress, minder kans op hartaanvallen, diabetes en overgewicht. Bovendien, had ik al gezegd hoe heerlijk het is? Gordijntjes halfdicht, lichte muziek op de achtergrond, het zachte geruis van een ventilator, met een fijn kussen in een luie stoel of op bed en tukken maar. Laatst las ik in de Telegraaf dat een power-nap slimmer maakt.
Ik hou van zulke berichten, wereldverbeterende wondermiddelen. Puistjes? Tijd voor een dutje. Kabinetscrisis? Uurtje slapen en je kijkt er heel anders tegenaan. Platvoeten? Geen nood, tien minuten per dag tukken en je loopt weer als een struisvogel.
In Amerika zijn shopping malls uitgerust met dream cabines (0,70 dollar per minuut voor een opgemaakt bed met rustgevend fonteintje ernaast). In Denemarken verplichtte een burgemeester al zijn ambtenaren 's middags een half uurtje op het gemeentehuis te komen logeren. Ongelogen.
Maar wat doen wij Nederlanders met die wijsheid? Niks. We geloven het niet. Net zoals we de opwarming van de aarde niet geloven. Al die sneeuw. Al die frauderende wetenschappers.
Dus daar zitten we dan, in vergaderingen, op universiteiten en scholen, bij schoonouders, buren en vrienden. Gewoon tussen één en drie, terwijl bij het gehele menselijke ras de vermoeidheid piekt. Daar doen wij niet aan. Wij blijven, chagrijnig, humeurig en zuur, maar wel wakker.
Meer lezen: Naps
Log in om te reageren.
