Hoe noem je iemand met een psychiatrische aandoening? Woorden als gestoord, stapelgek, krankjorum en mesjokke zijn niet bepaald politiek correcte termen. Bij restaurant Freud doen ze daar niet zo moeilijk over. Hun personeel is gewoon een tikje anders. Daar zit een woordgrap in waarvan je je kunt afvragen of die wel zo leuk is.
De medewerkers van het restaurant hebben een psychiatrisch heden of verleden. Voor henzelf is dat de normaalste zaak van de wereld, maar als klant is dat in eerste instantie niet bepaald een geruststellende gedachte. Je wilt tijdens je diner natuurlijk niet getuige zijn van een mentaal incident bij de ober. Een plotselinge psychose bij de serveerster wil je ook niet meemaken als je net aan je biefstukje zit. En ondertussen hoop je maar dat het personeelslid met suïcidale neigingen wordt weggehouden bij het steek- en snijmateriaal in de keuken. Het is misschien niet zo netjes om dat allemaal te denken, maar ongewild doe je het toch.
Als goed christen stel je jezelf dan de vraag: Wat zou Jezus doen? In de bijbel komen geen psychiatrische ziekten voor. Demonen en onreine geesten worden wel genoemd. Jezus dreef ze uit. Tegenwoordig hebben we het over dwangneuroses, angststoornissen en depressies, die we wijten aan het ontbreken van bepaalde stofjes in de hersenen of aan een nare jeugd. We bestrijden ze met chemicaliën, eindeloze therapieën of het betere hang- en sluitwerk van de gesloten afdeling.
Bij restaurant Freud krijgen mensen met een psychiatrische achtergrond de kans om uit hun isolement te komen en weer mee te doen in de maatschappij, door te werken en te leren. De zaak staat niet alleen bekend om het bijzondere personeel, maar vooral om het krankzinnig lekkere eten. Je moet wel even reserveren, want anders wordt het een gekkenhuis, zeggen ze zelf.
Zo gezegd, zo gedaan. Afgelopen week at ik bij Freud. De kaart zag er veelbelovend uit, de inrichting trendy en het personeel ontzettend vriendelijk. Ik werd bediend door een man die leek op Arjan Ederveen, waardoor ik me moest inhouden om niet te vragen of Thea ook nog kwam.
Nieuwsgierig keek ik om me heen. De keuken bevond zich op een bovenverdieping. Eventuele incidenten die zich achter de schermen afspeelden kon ik daardoor niet waarnemen. Wel stond er een jongen achter de bar die constant aan het praten was. Even dacht ik nog dat hij misschien via de intercom in contact was met de keuken. Of dat hij woordjes aan het leren was voor z’n cursus Spaans ofzo. Maar uiteindelijk moest ik toch concluderen dat hij waarschijnlijk in zichzelf stond te praten, zoals we dat eigenlijk allemaal wel eens doen. Wel zo gezellig. Een schizofreen is namelijk nooit alleen.
Voor de rest verliep alles zoals dat gaat in ieder ander restaurant. Dus helemaal zo gek nog niet. En het eten was inderdaad buitengewoon goed.
De medewerkers van het restaurant hebben een psychiatrisch heden of verleden. Voor henzelf is dat de normaalste zaak van de wereld, maar als klant is dat in eerste instantie niet bepaald een geruststellende gedachte. Je wilt tijdens je diner natuurlijk niet getuige zijn van een mentaal incident bij de ober. Een plotselinge psychose bij de serveerster wil je ook niet meemaken als je net aan je biefstukje zit. En ondertussen hoop je maar dat het personeelslid met suïcidale neigingen wordt weggehouden bij het steek- en snijmateriaal in de keuken. Het is misschien niet zo netjes om dat allemaal te denken, maar ongewild doe je het toch.
Als goed christen stel je jezelf dan de vraag: Wat zou Jezus doen? In de bijbel komen geen psychiatrische ziekten voor. Demonen en onreine geesten worden wel genoemd. Jezus dreef ze uit. Tegenwoordig hebben we het over dwangneuroses, angststoornissen en depressies, die we wijten aan het ontbreken van bepaalde stofjes in de hersenen of aan een nare jeugd. We bestrijden ze met chemicaliën, eindeloze therapieën of het betere hang- en sluitwerk van de gesloten afdeling.
Bij restaurant Freud krijgen mensen met een psychiatrische achtergrond de kans om uit hun isolement te komen en weer mee te doen in de maatschappij, door te werken en te leren. De zaak staat niet alleen bekend om het bijzondere personeel, maar vooral om het krankzinnig lekkere eten. Je moet wel even reserveren, want anders wordt het een gekkenhuis, zeggen ze zelf.
Zo gezegd, zo gedaan. Afgelopen week at ik bij Freud. De kaart zag er veelbelovend uit, de inrichting trendy en het personeel ontzettend vriendelijk. Ik werd bediend door een man die leek op Arjan Ederveen, waardoor ik me moest inhouden om niet te vragen of Thea ook nog kwam.
Nieuwsgierig keek ik om me heen. De keuken bevond zich op een bovenverdieping. Eventuele incidenten die zich achter de schermen afspeelden kon ik daardoor niet waarnemen. Wel stond er een jongen achter de bar die constant aan het praten was. Even dacht ik nog dat hij misschien via de intercom in contact was met de keuken. Of dat hij woordjes aan het leren was voor z’n cursus Spaans ofzo. Maar uiteindelijk moest ik toch concluderen dat hij waarschijnlijk in zichzelf stond te praten, zoals we dat eigenlijk allemaal wel eens doen. Wel zo gezellig. Een schizofreen is namelijk nooit alleen.
Voor de rest verliep alles zoals dat gaat in ieder ander restaurant. Dus helemaal zo gek nog niet. En het eten was inderdaad buitengewoon goed.
Log in om te reageren.
