Ik heb sinds kort een nieuwe onderbuurman. Het is een klein mannetje met een gat in zijn oor dat groot genoeg is om doorheen te spugen. Onder zijn ene oog heeft hij een klein traantje getatoeëerd. En zijn hobby is graffiti art.
Afgelopen weekend mocht ik op zijn feestje komen. Hij had namelijk een expositie georganiseerd waarin wij zijn werken mochten bewonderen. Ik rook al dagenlang de stank van spuitbussen en wankelde af en toe licht high door mijn huis. Maar aangezien ik best gek ben op graffiti vond ik het niet heel erg bezwaarlijk. Vooral ook omdat hij me verzekerde dat de stankoverlast echt iets eenmaligs was.
Op de feestelijke opening van de expositie heb ik me even laten zien en kennisgemaakt met de andere buurman. Daarna thuis een alcoholische versnapering genuttigd. In de stank van de sigaretten die een man of dertig een paar houten vloerplanken lager ijverig aan het wegroken waren.
Ik besloot toch maar eens de woningbouw te vragen hoe het er met de nieuwe bewoners voor stond. Want na de avond van de expositie hadden ze alweer een nieuwe reden voor een feestje. Waarbij er weer rook kwam opstijgen, gemengd met de geur van petroleum en nog meer herrie.
De woningbouw bevestigde dat het niet bepaald gewenste bewoners zijn en er al allerlei juridische procedures zijn gestart tegen ze. Ik moet eerlijk bekennen dat ik enige opluchting bespeurde bij mezelf. Het wordt al snel een voorrecht in een fris ruikend huis te kunnen wonen als je elke dag geconfronteerd wordt met de dampen van de onderburen. Maar echt erg vond ik het niet. Tot vannacht.
Het was de Techno die het hem deed. Het probleem met Techno is dat je heel erg lastig in slaap valt door die beat. Het tempo en de wisselingen lijken je ademhaling en hart te ontregelen. Waardoor je gewoon enorm opgefokt in je nest ligt. Toen ook de buren begonnen mee te bonken besloot ik dat het tijd werd voor actie. Binnen een half uur was het na een politie inval doodstil beneden. Hypothetisch gezien kon ik weer slapen, natuurlijk duurde dat in praktijk nog uren.
Vandaag hebben de onderburen het bord voor de deur veranderd. In plaats van aan de expositie wordt er nu gerefereerd aan de Techno bar die direct onder mijn vloerplanken blijkt te zijn geopend. Maar daar had ik geen bord voor nodig. Mijn vloerplanken trillen geregeld mee met de muziek. En zo te ruiken is er ook wat art bij gekomen.
In afwachting van mijn geüniformeerde tijdelijke beste vrienden heb ik precies tijd voor het schrijven van een column. Over pokkeherrie… en da's dan nog zachtjes uitgedrukt!
Afgelopen weekend mocht ik op zijn feestje komen. Hij had namelijk een expositie georganiseerd waarin wij zijn werken mochten bewonderen. Ik rook al dagenlang de stank van spuitbussen en wankelde af en toe licht high door mijn huis. Maar aangezien ik best gek ben op graffiti vond ik het niet heel erg bezwaarlijk. Vooral ook omdat hij me verzekerde dat de stankoverlast echt iets eenmaligs was.
Op de feestelijke opening van de expositie heb ik me even laten zien en kennisgemaakt met de andere buurman. Daarna thuis een alcoholische versnapering genuttigd. In de stank van de sigaretten die een man of dertig een paar houten vloerplanken lager ijverig aan het wegroken waren.
Ik besloot toch maar eens de woningbouw te vragen hoe het er met de nieuwe bewoners voor stond. Want na de avond van de expositie hadden ze alweer een nieuwe reden voor een feestje. Waarbij er weer rook kwam opstijgen, gemengd met de geur van petroleum en nog meer herrie.
De woningbouw bevestigde dat het niet bepaald gewenste bewoners zijn en er al allerlei juridische procedures zijn gestart tegen ze. Ik moet eerlijk bekennen dat ik enige opluchting bespeurde bij mezelf. Het wordt al snel een voorrecht in een fris ruikend huis te kunnen wonen als je elke dag geconfronteerd wordt met de dampen van de onderburen. Maar echt erg vond ik het niet. Tot vannacht.
Het was de Techno die het hem deed. Het probleem met Techno is dat je heel erg lastig in slaap valt door die beat. Het tempo en de wisselingen lijken je ademhaling en hart te ontregelen. Waardoor je gewoon enorm opgefokt in je nest ligt. Toen ook de buren begonnen mee te bonken besloot ik dat het tijd werd voor actie. Binnen een half uur was het na een politie inval doodstil beneden. Hypothetisch gezien kon ik weer slapen, natuurlijk duurde dat in praktijk nog uren.
Vandaag hebben de onderburen het bord voor de deur veranderd. In plaats van aan de expositie wordt er nu gerefereerd aan de Techno bar die direct onder mijn vloerplanken blijkt te zijn geopend. Maar daar had ik geen bord voor nodig. Mijn vloerplanken trillen geregeld mee met de muziek. En zo te ruiken is er ook wat art bij gekomen.
In afwachting van mijn geüniformeerde tijdelijke beste vrienden heb ik precies tijd voor het schrijven van een column. Over pokkeherrie… en da's dan nog zachtjes uitgedrukt!
Log in om te reageren.
