De wonderlijkste zaken passeren de revue als ik mijn badkamerkastje leeghaal: tubes zalf die een paar jaar over datum zijn. Een condoom dat al zes jaar geleden gestopt is met vruchtbaarheid bestrijden. Een zalfje uit Afrika waarvan ik geen idee meer heb waar het voor is. Uitgedroogde nagellak, stoffige wattenschijfjes, restjes bodylotion en remover. Allerlei tabletjes tegen verschillende tropische ziektes en heel veel zeepjes.
Op het plankje met sieraden is een kritische blik ook geen overbodige luxe: nepgouden clowntjes, plastickralen, oorbellen tot op je schouders, en al die andere zaken die je krijgt of meeneemt uit verre landen en nooit draagt. Alles moet weg! Langzaamaan ontstaat er minder chaos en liggen er alleen nog maar spullen die ik daadwerkelijk draag en gebruik. Ik breng orde aan in de resterende spullen. Heerlijk die ruimte!
Ik zou best nog meer willen opruimen, maar dat zou mijn imago maar schaden. Ik sta nu eenmaal niet bekend als nijvere huisvrouw. Dus nu wacht ik op het voorjaar. En af en toe als niemand kijkt dan trek ik gauw een kastje leeg. Haal een doek over de keukenkastjes of gooi een plastic tas weg vol met dingen die ik nooit gebruik.
Ik begrijp niet dat het voorjaar maar niet komt. Want mijn huis is duidelijk toe aan een grote voorjaarsschoonmaak met alles erop en eraan. Alle stoffige hoekjes lopen bijna over. De kasten puilen uit. In het bed wonen vast meerdere betwantsen kolonies. Spinnenraggen in de gang. En overal stapeltjes papier. De badkamer moet nodig ontkalkt worden en de ramen zijn intens smerig.
Dat zou toch genoeg moeten zijn om het voorjaar uit zijn tent te lokken? De laatste dagen voelde ik me hoopvol toen ik naar buiten stapte en niet uitgleed of vastvroor. Hopelijk zet die trend zich voort. Maar als het na de voorjaarsvakantie nog steeds vriest dan kieper ik gewoon mijn vuilnisbak leeg in de kamer. Als het voorjaar dan nog steeds niet begrijpt dat het tijd is om te komen dan weet ik het ook niet meer!
Op het plankje met sieraden is een kritische blik ook geen overbodige luxe: nepgouden clowntjes, plastickralen, oorbellen tot op je schouders, en al die andere zaken die je krijgt of meeneemt uit verre landen en nooit draagt. Alles moet weg! Langzaamaan ontstaat er minder chaos en liggen er alleen nog maar spullen die ik daadwerkelijk draag en gebruik. Ik breng orde aan in de resterende spullen. Heerlijk die ruimte!
Ik zou best nog meer willen opruimen, maar dat zou mijn imago maar schaden. Ik sta nu eenmaal niet bekend als nijvere huisvrouw. Dus nu wacht ik op het voorjaar. En af en toe als niemand kijkt dan trek ik gauw een kastje leeg. Haal een doek over de keukenkastjes of gooi een plastic tas weg vol met dingen die ik nooit gebruik.
Ik begrijp niet dat het voorjaar maar niet komt. Want mijn huis is duidelijk toe aan een grote voorjaarsschoonmaak met alles erop en eraan. Alle stoffige hoekjes lopen bijna over. De kasten puilen uit. In het bed wonen vast meerdere betwantsen kolonies. Spinnenraggen in de gang. En overal stapeltjes papier. De badkamer moet nodig ontkalkt worden en de ramen zijn intens smerig.
Dat zou toch genoeg moeten zijn om het voorjaar uit zijn tent te lokken? De laatste dagen voelde ik me hoopvol toen ik naar buiten stapte en niet uitgleed of vastvroor. Hopelijk zet die trend zich voort. Maar als het na de voorjaarsvakantie nog steeds vriest dan kieper ik gewoon mijn vuilnisbak leeg in de kamer. Als het voorjaar dan nog steeds niet begrijpt dat het tijd is om te komen dan weet ik het ook niet meer!
Log in om te reageren.
