De wekker gaat. Ik wil hem niet horen. Buiten is het donker en koud. En aan de andere kant van deze vroege ochtend ligt werk op me te wachten dat wat mij betreft ook op een andere dag gedaan kan worden. Ik omhels m’n dekbed nog maar eens. Voor even is de snoozeknop mijn beste vriend.
Maar uiteindelijk is mijn plichtsbesef toch sterker dan mijn tegenzin. Ik sta op en begin aan het ritueel van douchen, aankleden en een snel ontbijt. Daarna stort ik me in het woonwerkverkeer. Zonder veel omwegen bereik ik het station, grijp een ochtendkrantje en stap de trein in.
Mijn krant en ik vinden een plekje in een hoek van een coupé. Ik ga zitten en neem een duik in het wereldnieuws. Aan de andere kant van m’n krant gaat een meneer zitten. Een erg leuk uitziende meneer, constateer ik als ik even opkijk van m’n leesvoer. Ik geloofde nooit in liefde op het eerste gezicht, maar in een mum van tijd kom ik alsnog tot geloof. Ik ben op slag verliefd.
Hij vraagt of hij een stukje van m’n krant mag lenen. Dat mag. We raken in gesprek. Een erg leuk gesprek, dat helaas langer duurt dan onze gezamenlijke treinreis. Mijn leuke meneer moet alweer uitstappen.
Ik besluit met hem mee te gaan. Op het werk kunnen ze vast wel een dagje zonder mij. En m’n baas zal het ook wel begrijpen. Hoe mooi kan een smoes om niet te gaan werken ten slotte zijn?
“Sorry, vandaag kom ik niet werken, want ik heb net onderweg de liefde van m’n leven ontmoet…”
Maar uiteindelijk is mijn plichtsbesef toch sterker dan mijn tegenzin. Ik sta op en begin aan het ritueel van douchen, aankleden en een snel ontbijt. Daarna stort ik me in het woonwerkverkeer. Zonder veel omwegen bereik ik het station, grijp een ochtendkrantje en stap de trein in.
Mijn krant en ik vinden een plekje in een hoek van een coupé. Ik ga zitten en neem een duik in het wereldnieuws. Aan de andere kant van m’n krant gaat een meneer zitten. Een erg leuk uitziende meneer, constateer ik als ik even opkijk van m’n leesvoer. Ik geloofde nooit in liefde op het eerste gezicht, maar in een mum van tijd kom ik alsnog tot geloof. Ik ben op slag verliefd.
Hij vraagt of hij een stukje van m’n krant mag lenen. Dat mag. We raken in gesprek. Een erg leuk gesprek, dat helaas langer duurt dan onze gezamenlijke treinreis. Mijn leuke meneer moet alweer uitstappen.
Ik besluit met hem mee te gaan. Op het werk kunnen ze vast wel een dagje zonder mij. En m’n baas zal het ook wel begrijpen. Hoe mooi kan een smoes om niet te gaan werken ten slotte zijn?
“Sorry, vandaag kom ik niet werken, want ik heb net onderweg de liefde van m’n leven ontmoet…”
Log in om te reageren.
