Het leven is net een Ikea-boekenkast: er blijven altijd wat schroefjes loszitten. Zo zijn er van die dagen... Het is vrijdag-avond en ik zit alleen op m’n kamer, want ik moet stampen voor een tentamen. Boeh. Het boek open, probeer me te concentreren. “Glia are a type of cell in the nervous system that, in contrast to neurons, does not conduct impulses to other cells, they blablablablablabla.”
Kijk, daar gaat een duif in de spar voor m’n raam zitten. Al tijd voor avondeten? Soep is makkelijk. Na vier dagen creatief met eten, is vrijdagavondsoep makkelijk. En gezond. Neehee, niet aan andere dingen denken nou, moet me concentreren. Blech. Blech. Blech. Ik wil geen gezonde vrijdagavondsoep. Ik wil niet stampen. Nee, ik wil chocolade. En een zoen. Hmm. Die zin klinkt goed. Daar moet ik iets mee doen. Het klinkt als het begin van een gedicht.
Ik pak een vel papier en een pen en begin te schrijven:
Ik wil chocolade en een zoen,
‘t liefst van Otto, mag ook van Coen,
ik wil aardbeien in chocola,
en me niet dik voelen daarna.
Ik wil geen vrijdagavond thuis met soep,
en op m’n kamer zitten tussen de troep,
of peinzen wat ik met m’n leven moet doen,
nee, ik wil chocolade en een zoen.
Ik wil niet stampen voor een tentamen,
of naar buiten staren door vuile ramen,
en gek worden van de buren hun groen,
nee, ik wil chocolade en een zoen.
- PAUZE -
Die chocolade,
da’s nog wel te doen...
maar ja, ’t lastigste is...
hoe kom ik aan die zoen?
Ziezo. Dat staat er. Ik leg m’n pen neer. Vreemd, ik voel me al iets beter. Gelukkig. Ik pak m’n boek weer op. Hè, maar nu kan ik me helemaal niet meer concentreren. Nu heb ik helemaal zin in chocolade...
Kijk, daar gaat een duif in de spar voor m’n raam zitten. Al tijd voor avondeten? Soep is makkelijk. Na vier dagen creatief met eten, is vrijdagavondsoep makkelijk. En gezond. Neehee, niet aan andere dingen denken nou, moet me concentreren. Blech. Blech. Blech. Ik wil geen gezonde vrijdagavondsoep. Ik wil niet stampen. Nee, ik wil chocolade. En een zoen. Hmm. Die zin klinkt goed. Daar moet ik iets mee doen. Het klinkt als het begin van een gedicht.
Ik pak een vel papier en een pen en begin te schrijven:
Ik wil chocolade en een zoen,
‘t liefst van Otto, mag ook van Coen,
ik wil aardbeien in chocola,
en me niet dik voelen daarna.
Ik wil geen vrijdagavond thuis met soep,
en op m’n kamer zitten tussen de troep,
of peinzen wat ik met m’n leven moet doen,
nee, ik wil chocolade en een zoen.
Ik wil niet stampen voor een tentamen,
of naar buiten staren door vuile ramen,
en gek worden van de buren hun groen,
nee, ik wil chocolade en een zoen.
- PAUZE -
Die chocolade,
da’s nog wel te doen...
maar ja, ’t lastigste is...
hoe kom ik aan die zoen?
Ziezo. Dat staat er. Ik leg m’n pen neer. Vreemd, ik voel me al iets beter. Gelukkig. Ik pak m’n boek weer op. Hè, maar nu kan ik me helemaal niet meer concentreren. Nu heb ik helemaal zin in chocolade...
Log in om te reageren.
