Kwebbel is nooit kwijt geweest. Kwebbel kwam dan ook nooit vanzelf weer terug. Nu werd zijn naam geroepen. Eerst nog rustig. De vrouw die zijn naam riep droeg een trainingspak. Uit haar mondhoek stak een sigaret. Hij bungelde niet. Een gloeiend puntje werd zichtbaar. Tussen de bosjes kon je de sigaret soms zien oplichten. Als ze zich omdraaide zag je de contouren van een vrouw in trainingspak. Een dikke vrouw in trainingspak met een capuchon rommelig in haar nek. Ze ging steeds harder roepen.
Een soort van wanhopigheid vulde haar stem. Weliswaar een onderdrukte wanhopigheid, maar onderdrukte wanhopigheid klinkt als wanhoop. Kwebbel was nergens. En al was hij ergens, dan liet Kwebbel zich nergens zien. Ze zocht met pauzes. Haar capuchon deinsde met haar roepen mee. Als ze riep dan liet ze de sigaret in haar mondhoek staan. Kwebbel werd daarom wel eens Webbel. Misschien wilde hij daarom niet komen.
Paniekerig riep ze nu steeds vaker zijn naam, maar hoe vaker, hoe minder krachtig. Het was een stem van iemand die al een dag op zee drijft en roept naar een bootje wat kilometers verderop ligt. Wetende dat niemand hem hoort en hem nooit zal gaan horen. Een schreeuw van iemand die eigenlijk al kopje onder is.
Ik was in bed gaan liggen. Ik kan soms mezelf al niet vinden, laat staan dat Kwebbel door mijn zoektocht opeens hijgend voor me zou staan. Bij mijn hulp hebben weinig mensen baat en allemaal helemaal geen wanhopige dierenliefhebbers. Haar stem stierf weg. Een andere omgeving werd uitgekamd.
Toen haar stem niet meer te horen was, dacht ik aan die jongen die voor me in het stadhuis stond. De woede was van zijn gezicht af te lezen. Anderhalf uur moest hij wachten voordat hij zijn felbegeerde bromfietscertificaat in ontvangst mocht nemen. Ooit heb ik zelf zes keer over mijn autotheorie gedaan. Ik heb wel eens gedacht dat ik die nooit in ontvangst mocht nemen. Hij klaagde bij balie vier. En balie vier gaf hem gelijk. De klant heeft altijd gelijk en helemaal jongens van zestien die brommer willen rijden.
Ooit komen ze elkaar tegen; Kwebbel en de ongeduldige jongen. Misschien morgen wel. De jongen rijdt net iets harder dan hij mag het fietspad op. Kwebbel schiet loom en vermoeid vanuit de bosjes datzelfde fietspad op. De jongen draagt geen helm en Kwebbel krijgt een spuitje.
Een soort van wanhopigheid vulde haar stem. Weliswaar een onderdrukte wanhopigheid, maar onderdrukte wanhopigheid klinkt als wanhoop. Kwebbel was nergens. En al was hij ergens, dan liet Kwebbel zich nergens zien. Ze zocht met pauzes. Haar capuchon deinsde met haar roepen mee. Als ze riep dan liet ze de sigaret in haar mondhoek staan. Kwebbel werd daarom wel eens Webbel. Misschien wilde hij daarom niet komen.
Paniekerig riep ze nu steeds vaker zijn naam, maar hoe vaker, hoe minder krachtig. Het was een stem van iemand die al een dag op zee drijft en roept naar een bootje wat kilometers verderop ligt. Wetende dat niemand hem hoort en hem nooit zal gaan horen. Een schreeuw van iemand die eigenlijk al kopje onder is.
Ik was in bed gaan liggen. Ik kan soms mezelf al niet vinden, laat staan dat Kwebbel door mijn zoektocht opeens hijgend voor me zou staan. Bij mijn hulp hebben weinig mensen baat en allemaal helemaal geen wanhopige dierenliefhebbers. Haar stem stierf weg. Een andere omgeving werd uitgekamd.
Toen haar stem niet meer te horen was, dacht ik aan die jongen die voor me in het stadhuis stond. De woede was van zijn gezicht af te lezen. Anderhalf uur moest hij wachten voordat hij zijn felbegeerde bromfietscertificaat in ontvangst mocht nemen. Ooit heb ik zelf zes keer over mijn autotheorie gedaan. Ik heb wel eens gedacht dat ik die nooit in ontvangst mocht nemen. Hij klaagde bij balie vier. En balie vier gaf hem gelijk. De klant heeft altijd gelijk en helemaal jongens van zestien die brommer willen rijden.
Ooit komen ze elkaar tegen; Kwebbel en de ongeduldige jongen. Misschien morgen wel. De jongen rijdt net iets harder dan hij mag het fietspad op. Kwebbel schiet loom en vermoeid vanuit de bosjes datzelfde fietspad op. De jongen draagt geen helm en Kwebbel krijgt een spuitje.
Log in om te reageren.
