Vroeger was ik sexy, onweerstaanbaar bijna. Natuurlijk waren er avonden dat ik alleen de kroeg verliet, zonder dame aan mijn zijde. Dat was een vrijwillige keuze. Je wilde ook wel eens een avond voor jezelf. Nu sta ik op een verjaardag alleen aan een tafel. Te observeren hoe andere stellen pretenderen voor één avond volmaakt gelukkig te zijn met elkaar.
Misschien is het de leeftijd. De loop der jaren hebben de rimpels in mijn sex-appeal geslagen. Maar of dat de werkelijke reden is? Mannen als George Clooney of Sean Connery, ja zelfs Brad Pitt, schijnen sexier gevonden te worden naarmate ze ouder worden. Wat dat betreft zou de tijd in mijn voordeel moeten werken. Tegen de tijd dat ik in verzorgingstehuis ‘De Pioenroos’ zit moet ik de verpleegsters van me afslaan.
Mijn als onhebbelijk gedrag bestempelde gewoonte dwingt me naar buiten. Terwijl ik naar de oranje gloed kijk die langzaam het witte filter wegvreet, realiseer ik me dat de reden van mijn verloren sex-appeal dichterbij ligt. De sigaret is al jaren ontdaan van zijn sexy imago. In rook opgegaan zogezegd.
Vroeger was alles beter. Mijn eerste sigaret rookte ik toen ze nog in een bekertje naast de borrelnoten stonden op een verjaardag. Gezellig converseren met een biertje in de ene hand en een sigaret in de andere. Zelfs de nootjes zijn door de gezondheidsgoeroe’s van deze tijd verbannen. Tegenwoordig worden er stukjes komkommer geserveerd.
Mijn probleem is eigenlijk al jaren dat wat ik lekker vind door anderen als ongezond wordt gezien. Roken is maar het topje van de ijsberg. Daaronder zitten nog de Bossche Bollen, Frikadellen Speciaal, Coca Cola zonder Light of Zero, of bakken in roomboter. Het geheime ingrediënt waar elk stukje vlees lekkerder van wordt.
Om een vuurtje vragen tijdens een nummer van Earth, Wind & Fire was een versierzin. Nu gebeurt dat enkel nog op een winderig rookterras waar de heater niet warm genoeg is, omdat je zo stom bent geweest een aansteker bij de kiosk op het station te halen, en niet een Bic, die nooit uitwaait.
De mijmering die met elke sigaret meekomt maakt het feestje er niet gezelliger op. Mijn behoefte aan nicotine valt blijkbaar net niet gelijk met andere feestgangers, aangezien ik elk half uur alleen mijn sigaret sta droog te houden.
Een stoppoging heb ik eigenlijk nooit ondernomen. Zwak? Misschien. Ik zie het meer als doorzettingsvermogen. Ondanks de hetze die de maatschappij onder aanvoering van gezondheidsfetisjisten en minister Ab Klink is begonnen tegen rokers en drinkers (categorieën waar ik beiden onder val), weiger ik toe te geven aan accijnsverhogingen, minder verkooppunten en verboden in de horeca.
Ik heb mijn vertrouwen gelegd in de mode industrie. Ooit komt er een kentering. Dan is roken weer rebels en cool. Mode komt altijd vroeg of laat een keer terug. Roken ook. Ik ben vast voorbereid. En anders kan ik ondanks de accijns nog laten zien door mijn rookgedrag dat ik wel geld heb. Vrouwen vallen op geld. Over tien jaar sta ik weer binnen op een verjaardag te roken. Met de sex-appeal van een 60-jarige.
Misschien is het de leeftijd. De loop der jaren hebben de rimpels in mijn sex-appeal geslagen. Maar of dat de werkelijke reden is? Mannen als George Clooney of Sean Connery, ja zelfs Brad Pitt, schijnen sexier gevonden te worden naarmate ze ouder worden. Wat dat betreft zou de tijd in mijn voordeel moeten werken. Tegen de tijd dat ik in verzorgingstehuis ‘De Pioenroos’ zit moet ik de verpleegsters van me afslaan.
Mijn als onhebbelijk gedrag bestempelde gewoonte dwingt me naar buiten. Terwijl ik naar de oranje gloed kijk die langzaam het witte filter wegvreet, realiseer ik me dat de reden van mijn verloren sex-appeal dichterbij ligt. De sigaret is al jaren ontdaan van zijn sexy imago. In rook opgegaan zogezegd.
Vroeger was alles beter. Mijn eerste sigaret rookte ik toen ze nog in een bekertje naast de borrelnoten stonden op een verjaardag. Gezellig converseren met een biertje in de ene hand en een sigaret in de andere. Zelfs de nootjes zijn door de gezondheidsgoeroe’s van deze tijd verbannen. Tegenwoordig worden er stukjes komkommer geserveerd.
Mijn probleem is eigenlijk al jaren dat wat ik lekker vind door anderen als ongezond wordt gezien. Roken is maar het topje van de ijsberg. Daaronder zitten nog de Bossche Bollen, Frikadellen Speciaal, Coca Cola zonder Light of Zero, of bakken in roomboter. Het geheime ingrediënt waar elk stukje vlees lekkerder van wordt.
Om een vuurtje vragen tijdens een nummer van Earth, Wind & Fire was een versierzin. Nu gebeurt dat enkel nog op een winderig rookterras waar de heater niet warm genoeg is, omdat je zo stom bent geweest een aansteker bij de kiosk op het station te halen, en niet een Bic, die nooit uitwaait.
De mijmering die met elke sigaret meekomt maakt het feestje er niet gezelliger op. Mijn behoefte aan nicotine valt blijkbaar net niet gelijk met andere feestgangers, aangezien ik elk half uur alleen mijn sigaret sta droog te houden.
Een stoppoging heb ik eigenlijk nooit ondernomen. Zwak? Misschien. Ik zie het meer als doorzettingsvermogen. Ondanks de hetze die de maatschappij onder aanvoering van gezondheidsfetisjisten en minister Ab Klink is begonnen tegen rokers en drinkers (categorieën waar ik beiden onder val), weiger ik toe te geven aan accijnsverhogingen, minder verkooppunten en verboden in de horeca.
Ik heb mijn vertrouwen gelegd in de mode industrie. Ooit komt er een kentering. Dan is roken weer rebels en cool. Mode komt altijd vroeg of laat een keer terug. Roken ook. Ik ben vast voorbereid. En anders kan ik ondanks de accijns nog laten zien door mijn rookgedrag dat ik wel geld heb. Vrouwen vallen op geld. Over tien jaar sta ik weer binnen op een verjaardag te roken. Met de sex-appeal van een 60-jarige.
Log in om te reageren.
