Een jaarwisseling. De datum is willekeurig gekozen: waarom zou de jaarwisseling niet plaatsvinden op 21 december of 1 juli, of 14 maart? Maar elk moment is zo goed als elk ander moment om terug te blikken en vooruit te kijken. Om te beginnen is dit mijn laatste column voor FunkyFish.
Ik heb nu ongeveer vijf jaar columns geschreven. Het ging over van alles, van mijn nieuwe buren die een stel bijzondere vogels waren tot een glimlach op de roltrap en van een hoe je op date tegenover elkaar moet zitten tot Fomo.
In vijf jaar gebeurt er ook veel. Ik begon single aan de columns, raakte verslingerd aan een relatie, kon weer meezingen met het kerstlied Single Bells, kon weer zeggen dat ik een +1 had, raakte self-partnered, en zo verder. Vijf jaar geleden zat ik op Facebook, en nu kan ik mijn hamsterballen kwijt op Instagram. Toen was Tinder nieuw, hadden we Valentijnsconferenties en nu kennen we dingen als Fomo, Fobo, ghosting en verder nog veel termen die op fenomenen slaan die uiteraard niet plaatsvinden binnen de christelijke datingwereld.
Als je extrapoleert wat de toekomst allemaal gaat brengen (er van uitgaande dat de Eindtijd niet al morgen is (D.V.) of zelfs terwijl je dit leest en dus niet zal lezen hoe deze column eindigt), dan ben ik gewoon heel erg benieuwd naar de komende jaren. Ik denk niet dat we over vijf jaar allemaal een eigen hoverboard hebben, maar ik denk dat we wel allemaal gelukkig zullen zijn, self-partnered of consciously coupled met een ander. Ik heb natuurlijk ook zorgen over de toekomst, zoals over klimaatverandering, maar hoe we zelf in het leven staan hebben we voor een belangrijk deel zelf in de hand.
En daar sluit ik mijn laatste column ook maar mee af. Ik heb geprobeerd mijn
verwonderende blik op het leven in de artikelen neer te leggen. Naar een andere auteur, Renske de Greef, bijzonder te maken wat normaal is, en te verwonderen wat bijzonder is.
Ik zie jullie vast nog wel, zoals in de garderobe van het FF-strandfeest, maar voor nu: ga heen en verwonder!
Ik heb nu ongeveer vijf jaar columns geschreven. Het ging over van alles, van mijn nieuwe buren die een stel bijzondere vogels waren tot een glimlach op de roltrap en van een hoe je op date tegenover elkaar moet zitten tot Fomo.
In vijf jaar gebeurt er ook veel. Ik begon single aan de columns, raakte verslingerd aan een relatie, kon weer meezingen met het kerstlied Single Bells, kon weer zeggen dat ik een +1 had, raakte self-partnered, en zo verder. Vijf jaar geleden zat ik op Facebook, en nu kan ik mijn hamsterballen kwijt op Instagram. Toen was Tinder nieuw, hadden we Valentijnsconferenties en nu kennen we dingen als Fomo, Fobo, ghosting en verder nog veel termen die op fenomenen slaan die uiteraard niet plaatsvinden binnen de christelijke datingwereld.
Als je extrapoleert wat de toekomst allemaal gaat brengen (er van uitgaande dat de Eindtijd niet al morgen is (D.V.) of zelfs terwijl je dit leest en dus niet zal lezen hoe deze column eindigt), dan ben ik gewoon heel erg benieuwd naar de komende jaren. Ik denk niet dat we over vijf jaar allemaal een eigen hoverboard hebben, maar ik denk dat we wel allemaal gelukkig zullen zijn, self-partnered of consciously coupled met een ander. Ik heb natuurlijk ook zorgen over de toekomst, zoals over klimaatverandering, maar hoe we zelf in het leven staan hebben we voor een belangrijk deel zelf in de hand.
En daar sluit ik mijn laatste column ook maar mee af. Ik heb geprobeerd mijn
verwonderende blik op het leven in de artikelen neer te leggen. Naar een andere auteur, Renske de Greef, bijzonder te maken wat normaal is, en te verwonderen wat bijzonder is.
Ik zie jullie vast nog wel, zoals in de garderobe van het FF-strandfeest, maar voor nu: ga heen en verwonder!
Log in om te reageren.
