Vorige week ging ik hardlopen met vrienden. We verzamelden bij A., die aan een druk stadsplein woont op de tiende verdieping. Terwijl de drie andere vrienden bezig waren in de diverse stadia waarin een sporter zich voorbereidt, keken wij neer op het plein. Een stel had duidelijk ruzie gehad, want ze liepen bij elkaar maar met vijf meter afstand, de blikken strak op de omgeving gericht. Fietsers krioelden ongezien om ze heen, om op hun beurt weer op te passen voor auto’s en een tram op ramkoers.
C. kwam er bij staan. “Wat zijn jullie aan het doen?”
“Oh,” zei ik, “we kijken naar de mensen op straat. Kijken naar hoe ze allemaal de held in hun eigen verhaal zijn.”
“Whoa...” zei A. “Dat is poëtisch! Wat mooi!”
Ik bedankte ongemakkelijk. Want hoewel ik dit beeld vaker gebruik, heb ik het niet zelf bedacht. Die eer komt toe aan John Eldredge en zijn boek “De ongetemde man”, al zijn vrouwen ook hun eigen helden.
Dus om het goed te maken voor A. en C., hierbij nog wat originele levensvisies, die ik niet schaamteloos overgenomen heb van een ander. En die net wat meer inspireren dan het wandtegeltje met 'Het leven is een concert en alleen God heeft het program[ma].'
1. Het leven is als een scrabblebord. De woorden in je leven tellen op tot je totaalscore. De doelen die je stelt in je leven vormen de 2-en 3x-woordwaarde, waarop je de meeste punten haalt, maar dat wil niet zeggen dat buiten je doelen, je ook niet mooie woorden kan leggen, soms zelfs mooier wanneer ze niet worden geforceerd om maar bij de woordwaarde te komen. En vergelijk je niet met andere mensen, want zij hebben in hun leven een ander scrabblebord gekregen, en zij trekken andere letters dan jij.
2. Het leven is als een kop koffie. Het is een mooi drankje, maar het moet wel genoten worden en is dubbel zo fijn als het gedeeld wordt. Het leven is ook mooier als je een warme persoonlijkheid hebt, in je kracht staat en meerdere dimensies hebt. Maar pas op, neem te veel koffie, leef te veel leven, en je kan stuiterend niet slapen.
De mooiste levensvisie haal ik als hardloper toch uit de Bijbel. Het leven is als een hardloopwedstrijd, en het zicht is alleen gericht op de finish. Laat je niet afleiden, en houd je doel voor ogen, om aan het einde een medaille te ontvangen. En verzamel net als pacers in een wedstrijd of, net als Israël, mensen om je heen die tot je tribe horen, want zoals managementtaal zegt: 'alleen ga je sneller, maar samen kom je verder.' (Daarover zegt men in Korinthe overigens: al sprak ik de talen van alle managers – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan theoretisch goedverkopend managementhandboek.)
Ben jij ook zo’n fan van poëtische en diepzinnige levensvisies? Wat is jouw mooiste of meest favoriete verbeelding?
C. kwam er bij staan. “Wat zijn jullie aan het doen?”
“Oh,” zei ik, “we kijken naar de mensen op straat. Kijken naar hoe ze allemaal de held in hun eigen verhaal zijn.”
“Whoa...” zei A. “Dat is poëtisch! Wat mooi!”
Ik bedankte ongemakkelijk. Want hoewel ik dit beeld vaker gebruik, heb ik het niet zelf bedacht. Die eer komt toe aan John Eldredge en zijn boek “De ongetemde man”, al zijn vrouwen ook hun eigen helden.
Dus om het goed te maken voor A. en C., hierbij nog wat originele levensvisies, die ik niet schaamteloos overgenomen heb van een ander. En die net wat meer inspireren dan het wandtegeltje met 'Het leven is een concert en alleen God heeft het program[ma].'
1. Het leven is als een scrabblebord. De woorden in je leven tellen op tot je totaalscore. De doelen die je stelt in je leven vormen de 2-en 3x-woordwaarde, waarop je de meeste punten haalt, maar dat wil niet zeggen dat buiten je doelen, je ook niet mooie woorden kan leggen, soms zelfs mooier wanneer ze niet worden geforceerd om maar bij de woordwaarde te komen. En vergelijk je niet met andere mensen, want zij hebben in hun leven een ander scrabblebord gekregen, en zij trekken andere letters dan jij.
2. Het leven is als een kop koffie. Het is een mooi drankje, maar het moet wel genoten worden en is dubbel zo fijn als het gedeeld wordt. Het leven is ook mooier als je een warme persoonlijkheid hebt, in je kracht staat en meerdere dimensies hebt. Maar pas op, neem te veel koffie, leef te veel leven, en je kan stuiterend niet slapen.
De mooiste levensvisie haal ik als hardloper toch uit de Bijbel. Het leven is als een hardloopwedstrijd, en het zicht is alleen gericht op de finish. Laat je niet afleiden, en houd je doel voor ogen, om aan het einde een medaille te ontvangen. En verzamel net als pacers in een wedstrijd of, net als Israël, mensen om je heen die tot je tribe horen, want zoals managementtaal zegt: 'alleen ga je sneller, maar samen kom je verder.' (Daarover zegt men in Korinthe overigens: al sprak ik de talen van alle managers – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan theoretisch goedverkopend managementhandboek.)
Ben jij ook zo’n fan van poëtische en diepzinnige levensvisies? Wat is jouw mooiste of meest favoriete verbeelding?
Log in om te reageren.
