Laatst zat ik te praten met een vriendin in een café. We praatten over het accepteren van moeilijkheden en de ruimte om te accepteren dat we soms niet kunnen accepteren dat die moeilijkheden er zijn. Ik geniet van het feit dat ik vrienden heb die ik al zo lang ken, dat een half woord genoeg is om te zeggen wat ik bedoel, en bij wie ik ook kan zijn als ik niet lekker in mijn vel zit en me kwetsbaar voel. De connectie met mensen –en onder andere daardoor ook met God- maakt dat ik me levend voel.
In 'De kracht van kwetsbaarheid' schrijft wetenschapper Brené Brown over haar 10 jaar lange zoektocht naar wat kwetsbaarheid is. Mevrouw Brown concludeert dat zonder open te zijn over wat je moeilijk vindt en wat je raakt, er ook geen blijdschap ervaren kan worden. Als alle ellende afgevlakt wordt en er niet mag zijn, dan ervaar je daardoor automatisch ook geen vreugde. Het ‘loont’ dus om kwetsbaar te zijn...
Dit thema intrigeert me, omdat ik geloof in echtheid en geniet van gesprekken die ergens over gaan. Daarin neem ik mezelf mee en laat ik mezelf echt zien.
Het posten van deze column heeft iets kwetsbaars in zich: want wat als niemand hem bekijkt of leuk vindt? Ik kan me ook kwetsbaar voelen als iemand vraagt of ik een vriend heb, en ik daar ontkennend op moet antwoorden. Als 32-jarige val je in grote delen van de wereld in dat opzicht immers buiten de boot. Dat raakt mij: alsof ik niet leuk of goed genoeg zou zijn. Ik geloof niet dat mijn eigenwaarde afhangt van wat andere mensen van mij zouden vinden, of aan wat mijn burgerlijke status is, maar zo'n gedachte doet soms wel pijn.
Ik weet dat Jezus kwam om mijn kwetsbaarheid op te vangen en op Goede Vrijdag zelf zo kwetsbaar was. Zo kwetsbaar als Hij was kan ik me niet eens indenken! Hij verliet ons, maar kwam gelukkig terug. Om mij en ons vaste grond onder de voeten te geven. Hij is Iemand waar ik naar toe kan gaan wanneer ik afgewezen wordt, gekwetst, ergens niet bij hoor, of niet wordt gewaardeerd. Hij hunkert ernaar om mij, om ons op te vangen wanneer dat gebeurt. En soms, of vaak, gebruikt hij daar andere mensen voor; als ik hen toe laat in mijn leven.
God geeft ons tegelijkertijd verantwoordelijkheid om onszelf te ontwikkelen en angsten te overwinnen. Voor mij is het heel makkelijk om –onder andere door mijn sociale opleidingen – vragen te stellen. Moeilijker vind ik het om iets uit mezelf over mij te vertellen en ruimte in te nemen.
Actief lid zijn van deze site vraagt dus ook het een en ander. Contact leggen met iemand, het aangaan van een date, het vervolgens ontdekken van of iemand wel of niet bij je past: dat is niet zomaar iets. Daar is lef voor nodig. En ondanks teleurstellingen en het thuis komen van koude kermissen, staan we hier toch nog steeds: hier op deze site. Wat mij betreft mag je als ‘dater’ een hoge pet van jezelf op hebben, en zelfs je petje afnemen voor jezelf en alle anderen in deze vijver.
Al met al word ik liever gekwetst, dan dat ik mezelf niet laat zien, liever uitgelachen tijdens een spelletje “30 Seconds” omdat ik niet meer wist dat Noach en niet Mozes een ark had (haha), dan dat ik helemaal niet mee had gedaan. Liever mijn gitaarspel laten horen terwijl het niet mooi klinkt, dan helemaal niet spelen. Liever mijn hele leven lang blijven daten, dan het opgeven en mijn hart afsluiten.
Liever een column schrijven die niet gelezen wordt, dan helemaal geen column schrijven.
Het leven is kwetsbaar.
I want to live it anyway.
In 'De kracht van kwetsbaarheid' schrijft wetenschapper Brené Brown over haar 10 jaar lange zoektocht naar wat kwetsbaarheid is. Mevrouw Brown concludeert dat zonder open te zijn over wat je moeilijk vindt en wat je raakt, er ook geen blijdschap ervaren kan worden. Als alle ellende afgevlakt wordt en er niet mag zijn, dan ervaar je daardoor automatisch ook geen vreugde. Het ‘loont’ dus om kwetsbaar te zijn...
Dit thema intrigeert me, omdat ik geloof in echtheid en geniet van gesprekken die ergens over gaan. Daarin neem ik mezelf mee en laat ik mezelf echt zien.
Het posten van deze column heeft iets kwetsbaars in zich: want wat als niemand hem bekijkt of leuk vindt? Ik kan me ook kwetsbaar voelen als iemand vraagt of ik een vriend heb, en ik daar ontkennend op moet antwoorden. Als 32-jarige val je in grote delen van de wereld in dat opzicht immers buiten de boot. Dat raakt mij: alsof ik niet leuk of goed genoeg zou zijn. Ik geloof niet dat mijn eigenwaarde afhangt van wat andere mensen van mij zouden vinden, of aan wat mijn burgerlijke status is, maar zo'n gedachte doet soms wel pijn.
Ik weet dat Jezus kwam om mijn kwetsbaarheid op te vangen en op Goede Vrijdag zelf zo kwetsbaar was. Zo kwetsbaar als Hij was kan ik me niet eens indenken! Hij verliet ons, maar kwam gelukkig terug. Om mij en ons vaste grond onder de voeten te geven. Hij is Iemand waar ik naar toe kan gaan wanneer ik afgewezen wordt, gekwetst, ergens niet bij hoor, of niet wordt gewaardeerd. Hij hunkert ernaar om mij, om ons op te vangen wanneer dat gebeurt. En soms, of vaak, gebruikt hij daar andere mensen voor; als ik hen toe laat in mijn leven.
God geeft ons tegelijkertijd verantwoordelijkheid om onszelf te ontwikkelen en angsten te overwinnen. Voor mij is het heel makkelijk om –onder andere door mijn sociale opleidingen – vragen te stellen. Moeilijker vind ik het om iets uit mezelf over mij te vertellen en ruimte in te nemen.
Actief lid zijn van deze site vraagt dus ook het een en ander. Contact leggen met iemand, het aangaan van een date, het vervolgens ontdekken van of iemand wel of niet bij je past: dat is niet zomaar iets. Daar is lef voor nodig. En ondanks teleurstellingen en het thuis komen van koude kermissen, staan we hier toch nog steeds: hier op deze site. Wat mij betreft mag je als ‘dater’ een hoge pet van jezelf op hebben, en zelfs je petje afnemen voor jezelf en alle anderen in deze vijver.
Al met al word ik liever gekwetst, dan dat ik mezelf niet laat zien, liever uitgelachen tijdens een spelletje “30 Seconds” omdat ik niet meer wist dat Noach en niet Mozes een ark had (haha), dan dat ik helemaal niet mee had gedaan. Liever mijn gitaarspel laten horen terwijl het niet mooi klinkt, dan helemaal niet spelen. Liever mijn hele leven lang blijven daten, dan het opgeven en mijn hart afsluiten.
Liever een column schrijven die niet gelezen wordt, dan helemaal geen column schrijven.
Het leven is kwetsbaar.
I want to live it anyway.
Log in om te reageren.
