“Je hebt geen flauw idee waar je aan bent begonnen he?” De vraag kwam van mijn oudste, hoogbejaarde, vriendin. Ze zou mijn oma kunnen zijn. En natuurlijk had ze gelijk. Ik was net getrouwd en hoewel ik zeker was van mijn keuze wist ik absoluut niet wat de toekomst brengen zou. Het was een sprong in het diepe. Getrouwd zijn: hoe doe je dat? Ik had inderdaad geen idee.
Inmiddels ben ik bijna 5 jaar verder en kan ik zeggen dat het min of meer vanzelf gaat. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Een relatie is net als het leven: het is een kwestie van tijd en telkens weer nieuwe ontdekkingen doen. Niemand kan je vooraf uitleggen hoe het zal zijn.
Er zijn mensen die tientallen jaren bij elkaar blijven. Daarmee vergeleken ben ik een groentje. Ik vind het fascinerend dat mensen zo lang van elkaar kunnen blijven houden. Ik heb altijd gedacht dat het begin van een relatie geweldig is en het na een decennium of wat begint te slijten. De praktijk is heel anders.
In het Parool las ik een tijdje geleden een artikel waarin een drietal bejaarden vertelde over hun liefdesleven.* Het waren alledrie 65 plussers, die ieder een huwelijk van zo’n 40 jaar achter de rug hadden. Boeiend om te lezen hoe zij, vanuit hun eigen ervaringen, aankijken tegen liefde en daten in deze tijd. "Liefde is passie, genegenheid en samen de oude dag slijten, oftewel: gewenning. Ik ben geboren in Nederlands Indië en daar heb je het woord senang, wat zoveel betekent als je opgenomen voelen. Nu heet dat 'een klik', maar het gaat erom dat je je bij iemand thuis voelt.”
Liefde is in de loop van de tijd niet veranderd, maar wel de manier waarop we met relaties omgaan, zo geven de ouderen in het Paroolartikel aan. “Ik vind mensen tegenwoordig erg egoïstisch als het gaat om relaties. De selfiecultuur typeert deze tijd.” “Nu hoor ik vaak dat mensen kinderen 'nemen', wij kregen ze. Dolblij waren we, maar wie een gezin vormt moet water bij de wijn doen. Anders kun je maar beter alleen blijven. Men wil te veel. Eerst jaren zeuren in een kliniek en als de kinderen er eenmaal zijn, dan klapt het. Dat begrijp ik niet. Mijn man en ik hebben veel veertjes gelaten voor elkaar en voor de kinderen."
Over internetdaten zijn de ge-interviewde Amsterdamse senioren weinig positief. Het is volgens hen te onpersoonlijk en het ontbreekt aan echte belangstelling voor elkaar. “Over datingapps denk ik: je hebt geen idee wat je je op de hals haalt. Liefde overkomt je, je kunt je er niet voor inschrijven.”
Volgens mij zit er wel een kern van waarheid in die laatste opmerking, maar kan het ook geen kwaad om een digitale weg in te slaan. Er zijn meer wegen die naar de liefde kunnen leiden, maar als de liefde je via internet overkomt, in plaats van in het analoge leven, is dat evengoed geweldig.
*©PS Het Parool 14 januari 2017, “En ze leefden nog lang en gelukkig: liefdeslessen van senioren”
Inmiddels ben ik bijna 5 jaar verder en kan ik zeggen dat het min of meer vanzelf gaat. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Een relatie is net als het leven: het is een kwestie van tijd en telkens weer nieuwe ontdekkingen doen. Niemand kan je vooraf uitleggen hoe het zal zijn.
Er zijn mensen die tientallen jaren bij elkaar blijven. Daarmee vergeleken ben ik een groentje. Ik vind het fascinerend dat mensen zo lang van elkaar kunnen blijven houden. Ik heb altijd gedacht dat het begin van een relatie geweldig is en het na een decennium of wat begint te slijten. De praktijk is heel anders.
In het Parool las ik een tijdje geleden een artikel waarin een drietal bejaarden vertelde over hun liefdesleven.* Het waren alledrie 65 plussers, die ieder een huwelijk van zo’n 40 jaar achter de rug hadden. Boeiend om te lezen hoe zij, vanuit hun eigen ervaringen, aankijken tegen liefde en daten in deze tijd. "Liefde is passie, genegenheid en samen de oude dag slijten, oftewel: gewenning. Ik ben geboren in Nederlands Indië en daar heb je het woord senang, wat zoveel betekent als je opgenomen voelen. Nu heet dat 'een klik', maar het gaat erom dat je je bij iemand thuis voelt.”
Liefde is in de loop van de tijd niet veranderd, maar wel de manier waarop we met relaties omgaan, zo geven de ouderen in het Paroolartikel aan. “Ik vind mensen tegenwoordig erg egoïstisch als het gaat om relaties. De selfiecultuur typeert deze tijd.” “Nu hoor ik vaak dat mensen kinderen 'nemen', wij kregen ze. Dolblij waren we, maar wie een gezin vormt moet water bij de wijn doen. Anders kun je maar beter alleen blijven. Men wil te veel. Eerst jaren zeuren in een kliniek en als de kinderen er eenmaal zijn, dan klapt het. Dat begrijp ik niet. Mijn man en ik hebben veel veertjes gelaten voor elkaar en voor de kinderen."
Over internetdaten zijn de ge-interviewde Amsterdamse senioren weinig positief. Het is volgens hen te onpersoonlijk en het ontbreekt aan echte belangstelling voor elkaar. “Over datingapps denk ik: je hebt geen idee wat je je op de hals haalt. Liefde overkomt je, je kunt je er niet voor inschrijven.”
Volgens mij zit er wel een kern van waarheid in die laatste opmerking, maar kan het ook geen kwaad om een digitale weg in te slaan. Er zijn meer wegen die naar de liefde kunnen leiden, maar als de liefde je via internet overkomt, in plaats van in het analoge leven, is dat evengoed geweldig.
*©PS Het Parool 14 januari 2017, “En ze leefden nog lang en gelukkig: liefdeslessen van senioren”
Log in om te reageren.
