Ik ben alweer te laat. Zó typisch en zó irritant. Mijn beleving van tijd is altijd een stuk trager dan het tempo van de klok. Ik denk vaak dat ik nog zeeën van tijd heb, terwijl ik op zo'n moment al lang weer achter de feiten aan loop. Het gaat zoals het meestal gaat. Ik kom ietsje later.
En ik had me nog wel zo verheugd op mijn date met hem. Ik haast me om de resterende tijd en afstand die me van hem scheiden zo snel mogelijk te overbruggen. Ik kan niet wachten tot onze avond samen begint.
Heel lang geleden al ben ik voor hem gevallen. Hij is niet moeders mooiste. Dat weet hij van zichzelf. Ik ben gevallen voor zijn uitstraling en ook voor zijn stem, waarmee hij me al zoveel mooie dingen heeft gezegd. Zijn dromerige idealisme is onweerstaanbaar. Hij heeft geen cent te makken, maar is rijk van geest. Net als ik heeft hij een heel andere wereld in zijn hoofd. Een heel andere wereld. Eentje die duizend keer mooier is dan de werkelijkheid.
Op de afgesproken plek heb ik alleen oog voor hem, al is de zaal vol mensen. Hij verrast me met een van straat geredde roos. Hij vraagt me altijd van hem te houden, zoals alleen ik dat kan, al maakt hij er een zooitje van. Hij vraagt me altijd van hem te houden, ook al praat hij nog zo dom en vraag ik me af waarom. Hij vraagt me altijd van hem te houden, al duurt dat nog zo lang. Hij vraagt me waarop ik wil wachten. Tot ik wat zeker weet? Wat houdt me tegen? Wat maakt me bang? Hij zegt dat later niet bestaat. Je weet hoe dat gaat. Later dat gaat niet. Later is te laat.
We laten ons onderdompelen in muziek. We dansen en zingen de hele avond. We dansen op een vulkaan. En veel te snel is het alweer tijd om naar huis te gaan.
En ik had me nog wel zo verheugd op mijn date met hem. Ik haast me om de resterende tijd en afstand die me van hem scheiden zo snel mogelijk te overbruggen. Ik kan niet wachten tot onze avond samen begint.
Heel lang geleden al ben ik voor hem gevallen. Hij is niet moeders mooiste. Dat weet hij van zichzelf. Ik ben gevallen voor zijn uitstraling en ook voor zijn stem, waarmee hij me al zoveel mooie dingen heeft gezegd. Zijn dromerige idealisme is onweerstaanbaar. Hij heeft geen cent te makken, maar is rijk van geest. Net als ik heeft hij een heel andere wereld in zijn hoofd. Een heel andere wereld. Eentje die duizend keer mooier is dan de werkelijkheid.
Op de afgesproken plek heb ik alleen oog voor hem, al is de zaal vol mensen. Hij verrast me met een van straat geredde roos. Hij vraagt me altijd van hem te houden, zoals alleen ik dat kan, al maakt hij er een zooitje van. Hij vraagt me altijd van hem te houden, ook al praat hij nog zo dom en vraag ik me af waarom. Hij vraagt me altijd van hem te houden, al duurt dat nog zo lang. Hij vraagt me waarop ik wil wachten. Tot ik wat zeker weet? Wat houdt me tegen? Wat maakt me bang? Hij zegt dat later niet bestaat. Je weet hoe dat gaat. Later dat gaat niet. Later is te laat.
We laten ons onderdompelen in muziek. We dansen en zingen de hele avond. We dansen op een vulkaan. En veel te snel is het alweer tijd om naar huis te gaan.
Log in om te reageren.
