Vooral niet op zoek zijn. Het schijnt de beste manier te zijn om iemand tegen te komen. Niet een willekeurig iemand. Nee, de ware. Tenminste, als ik de mensen om me heen moet geloven. En ergens wíl ik ze wel geloven maar ik ben wat sceptisch. En dat is niet alleen omdat ik geen fan ben van clichés.
De meeste mensen die ik ken, hebben hun partner kennen toen ze niet op zoek waren. Of toen ze er niet open voor stonden. Tenminste, dat beweren ze.
Ik word altijd een klein beetje wantrouwend als iemand dat zegt. En dat is best vaak het geval. Regelmatig als ‘hart onder de riem’. Misschien omdat het altijd de mensen zijn die wél een relatie hebben. En vaak al op jongere leeftijd hun grote liefde tegen het lijf liepen.
Nu rust er sowieso nogal een taboe op het op zoek zijn als het gaat om de liefde. Datingsites staan vol met profielen waarin mensen pretenderen niet echt op zoek te zijn maar het voor de grap eens willen proberen. Of er toevallig zijn belandt en het vooral heel leuk hebben in hun eentje. Nu hoeft het een het ander natuurlijk niet uit te sluiten. Maar een beetje dubbel is het wel.
Ik heb overigens best wel positieve ervaringen met het niet-op-zoek-zijn-wel-vinden. Zo kwam er een paard op mijn pad toen ik die wens allang overboord had gegooid. Kreeg ik mijn droomhuisje toen ik dacht dat ‘ie niet bestond. En ik vond mijn leukste paar winterschoenen allertijden toen ik op zoek was naar slippers. Maar op liefdesgebied was het geen succes.
En ik heb zo’n beetje alle scenario’s doorlopen. Waarbij periodes van zoeken en niet-zoeken en, wel of niet openstaan voor, elkaar afwisselden. En dit nog steeds afwisselen. Ik heb mannen ontmoet als ik er niet naar op zoek was en mannen ontmoet toen ik er wel naar op zoek was. Leuke mannen ontmoet als ik er voor openstond. Leuke ontmoetingen gehad op momenten dat ik er niet voor openstond.
Maar hoe je het ook wendt of keert: als je echt een relatie wilt, blijkt het best lastig om de zoek-radar helemaal uit te schakelen. Want iets wat je wilt, wil je toch? Daar kun je niet omheen. Dan wordt het niet-zoeken, een middel om te vinden wat je eigenlijk wel zoekt. Juist op dat punt, komt mijn brein een beetje in de knoop.
De meeste mensen die ik ken, hebben hun partner kennen toen ze niet op zoek waren. Of toen ze er niet open voor stonden. Tenminste, dat beweren ze.
Ik word altijd een klein beetje wantrouwend als iemand dat zegt. En dat is best vaak het geval. Regelmatig als ‘hart onder de riem’. Misschien omdat het altijd de mensen zijn die wél een relatie hebben. En vaak al op jongere leeftijd hun grote liefde tegen het lijf liepen.
Nu rust er sowieso nogal een taboe op het op zoek zijn als het gaat om de liefde. Datingsites staan vol met profielen waarin mensen pretenderen niet echt op zoek te zijn maar het voor de grap eens willen proberen. Of er toevallig zijn belandt en het vooral heel leuk hebben in hun eentje. Nu hoeft het een het ander natuurlijk niet uit te sluiten. Maar een beetje dubbel is het wel.
Ik heb overigens best wel positieve ervaringen met het niet-op-zoek-zijn-wel-vinden. Zo kwam er een paard op mijn pad toen ik die wens allang overboord had gegooid. Kreeg ik mijn droomhuisje toen ik dacht dat ‘ie niet bestond. En ik vond mijn leukste paar winterschoenen allertijden toen ik op zoek was naar slippers. Maar op liefdesgebied was het geen succes.
En ik heb zo’n beetje alle scenario’s doorlopen. Waarbij periodes van zoeken en niet-zoeken en, wel of niet openstaan voor, elkaar afwisselden. En dit nog steeds afwisselen. Ik heb mannen ontmoet als ik er niet naar op zoek was en mannen ontmoet toen ik er wel naar op zoek was. Leuke mannen ontmoet als ik er voor openstond. Leuke ontmoetingen gehad op momenten dat ik er niet voor openstond.
Maar hoe je het ook wendt of keert: als je echt een relatie wilt, blijkt het best lastig om de zoek-radar helemaal uit te schakelen. Want iets wat je wilt, wil je toch? Daar kun je niet omheen. Dan wordt het niet-zoeken, een middel om te vinden wat je eigenlijk wel zoekt. Juist op dat punt, komt mijn brein een beetje in de knoop.
Log in om te reageren.
