"Wil je het bestek steriliseren ofzo?"
K. staat naast me aan het aanrecht. Na een luisterrijk diner van asperges, vegahamburgers en een of andere overpriced hipsterfrisdrank kwam het onvermijdelijke: de afwas. Zij droogt af en ik doe de afwas door mijn gootsteen te vullen met dampend heet water en daar het bestek in te doen. Met kreeftrode handen vis ik vervolgens het bestek en schrob ik het schoon. Ze kijkt me ondertussen aan zoals ze me aanspreekt: met een mix van verbazing, geamuseerdheid en ergens achter de horizon een vleugje bezorgdheid. Ik leg haar uit dat mijn kraan twee standen heeft: koud en kokend heet. En in koud water wast de aspergesaus zo lastig af, dus gebruik ik kokend heet water. Dat mijn handen goed doorgekookt werden nam ik maar voor lief. Immers: eerst water, de rest komt later. Zij wist hier echter wel een lifehack voor.
Ik ken ze, lifehacks. Die term komt, zo stel ik me voor, van een stel computernerds. Ze hackten computersystemen om zo het leven makkelijker te maken. In plaats van hele omwegen bedachten ze kortere wegen, shortcuts, handigheden. En waarom zou je stoppen bij computers? Als je het echte leven kan simuleren in The Sims, en daar kan hacken met valsspeelcodes (zodat je onbeperkt geld hebt, geen honger lijdt of zelfs de statistiek liefde zelf kan manipuleren), waarom zou dat niet in het leven kunnen?
In het begin bedacht iemand dat je in plaats van "Format c:" je ook de computer uit het raam kan gooien. In plaats van zelf een oven te kopen, deeg te maken, tomaat erbij te doen en het in de versgekochte oven te stoppen, kon je ook gewoon een bezorgpizzeria bellen. Inmiddels zijn lifehacks ook voor gewone mensen. Hele websites bestaan slechts om je te vertellen dat je een oude krant op de bodem van je prullenbak kan doen om stinkende vloeistoffen te absorberen, of dat je een broekhanger kan gebruiken om een kookboek open te houden in de keuken terwijl je kookt, of dat je een lege zonnebrandfles kan gebruiken om je mobiel en portemonnee onverdacht op te bergen als je op het strand ligt. En zo kan ik even doorgaan, maar de wijsheid van het internet is groter dan ik in een column beschrijven kan.
Ik vermoed dat zelfs God aan lifehacken deed, maar op een iets fundamenteler niveau. Hij verzon nieuwe ideeën en bracht ze ten uitvoer door in DNA te hacken. Hij kan dat. Toen Zijn inspiratie op begon te raken begon hij echter te copypasten en zo ontstond het vogelbekdier. Enig probleem: het dier was niet echt geloofwaardig. Nadat Hij zich afvroeg wat je krijgt als je een zeester kruist met een octopus en het resultaat op een mol plakt, ontstond de stermol (Google op eigen risico). Niet echt de winnaar van de schoonheidsprijs, en toen Hij ook nog eens de blobvis maakte was Hij helemaal klaar met lifehacks.
K. zwaait met haar hand voor mijn ogen. "Hallo? Ben je er nog?" Ik leg uit dat ik er nog steeds ben, maar dat ik even aan stermollen en blobvissen moest denken. En dat ik een idee heb voor een geniaal tv-programma heb: "Wie is de Stermol?" Ze zegt dat ik moet focussen, we hebben het over het kokende afwaswater en dat mijn kraan twee standen heeft: heet en koud.
"Maar daar heb ik dus een oplossing voor." zegt ze met een glimlach.
"O ja, wat dan?"
Met haar hand draait ze de kraan open met koud water. Na twee secondes doet ze de kraan weer dicht. Het water is inderdaad gekoeld naar een aangenamere lauwe temperatuur, maar het is nog warm genoeg om de afwas te doen.
Ik ben overtuigd: lifehacks zijn geweldig. Weet iemand toevallig ook een lifehack tegen haar zelfvoldane mij-bespottende grijns?
K. staat naast me aan het aanrecht. Na een luisterrijk diner van asperges, vegahamburgers en een of andere overpriced hipsterfrisdrank kwam het onvermijdelijke: de afwas. Zij droogt af en ik doe de afwas door mijn gootsteen te vullen met dampend heet water en daar het bestek in te doen. Met kreeftrode handen vis ik vervolgens het bestek en schrob ik het schoon. Ze kijkt me ondertussen aan zoals ze me aanspreekt: met een mix van verbazing, geamuseerdheid en ergens achter de horizon een vleugje bezorgdheid. Ik leg haar uit dat mijn kraan twee standen heeft: koud en kokend heet. En in koud water wast de aspergesaus zo lastig af, dus gebruik ik kokend heet water. Dat mijn handen goed doorgekookt werden nam ik maar voor lief. Immers: eerst water, de rest komt later. Zij wist hier echter wel een lifehack voor.
Ik ken ze, lifehacks. Die term komt, zo stel ik me voor, van een stel computernerds. Ze hackten computersystemen om zo het leven makkelijker te maken. In plaats van hele omwegen bedachten ze kortere wegen, shortcuts, handigheden. En waarom zou je stoppen bij computers? Als je het echte leven kan simuleren in The Sims, en daar kan hacken met valsspeelcodes (zodat je onbeperkt geld hebt, geen honger lijdt of zelfs de statistiek liefde zelf kan manipuleren), waarom zou dat niet in het leven kunnen?
In het begin bedacht iemand dat je in plaats van "Format c:" je ook de computer uit het raam kan gooien. In plaats van zelf een oven te kopen, deeg te maken, tomaat erbij te doen en het in de versgekochte oven te stoppen, kon je ook gewoon een bezorgpizzeria bellen. Inmiddels zijn lifehacks ook voor gewone mensen. Hele websites bestaan slechts om je te vertellen dat je een oude krant op de bodem van je prullenbak kan doen om stinkende vloeistoffen te absorberen, of dat je een broekhanger kan gebruiken om een kookboek open te houden in de keuken terwijl je kookt, of dat je een lege zonnebrandfles kan gebruiken om je mobiel en portemonnee onverdacht op te bergen als je op het strand ligt. En zo kan ik even doorgaan, maar de wijsheid van het internet is groter dan ik in een column beschrijven kan.
Ik vermoed dat zelfs God aan lifehacken deed, maar op een iets fundamenteler niveau. Hij verzon nieuwe ideeën en bracht ze ten uitvoer door in DNA te hacken. Hij kan dat. Toen Zijn inspiratie op begon te raken begon hij echter te copypasten en zo ontstond het vogelbekdier. Enig probleem: het dier was niet echt geloofwaardig. Nadat Hij zich afvroeg wat je krijgt als je een zeester kruist met een octopus en het resultaat op een mol plakt, ontstond de stermol (Google op eigen risico). Niet echt de winnaar van de schoonheidsprijs, en toen Hij ook nog eens de blobvis maakte was Hij helemaal klaar met lifehacks.
K. zwaait met haar hand voor mijn ogen. "Hallo? Ben je er nog?" Ik leg uit dat ik er nog steeds ben, maar dat ik even aan stermollen en blobvissen moest denken. En dat ik een idee heb voor een geniaal tv-programma heb: "Wie is de Stermol?" Ze zegt dat ik moet focussen, we hebben het over het kokende afwaswater en dat mijn kraan twee standen heeft: heet en koud.
"Maar daar heb ik dus een oplossing voor." zegt ze met een glimlach.
"O ja, wat dan?"
Met haar hand draait ze de kraan open met koud water. Na twee secondes doet ze de kraan weer dicht. Het water is inderdaad gekoeld naar een aangenamere lauwe temperatuur, maar het is nog warm genoeg om de afwas te doen.
Ik ben overtuigd: lifehacks zijn geweldig. Weet iemand toevallig ook een lifehack tegen haar zelfvoldane mij-bespottende grijns?
Log in om te reageren.
