In het allereerste begin dacht ik nog dat het een kortstondig iets was. Maar al gauw merkte ik dat het een structureel onderdeel van mijn leven uitmaakte. Arrogantie, egocentrisme, onverschilligheid, de meesten hebben er wel een stickertje voor. Doet me niks eigenlijk.
Ik snap niet zo goed waarom anderen hun onzekerheid via allerlei veroordelingen op mij moeten botvieren. Ga iemand anders vervelen denk ik dan. Sommigen denken dat ik misschien zo ben geworden door een slechte jeugd, of dat ik verbitterd ben geraakt. Allemaal speculatie.
Mijn jeugd was prima. Ruim voldoende liefde ontvangen. Geknuffeld en gekust. Misschien wel teveel. Zoveel aandacht heb ik niet nodig. Met mezelf is het wel gezellig genoeg. De dood van m’n moeder kwam onverwacht. Maar dat was op het moment dat ik allang voor mezelf kon zorgen. Dus om daar nou verbitterd van te raken.
Blijkbaar ben ik interessant psychologenvoer. Die willen altijd dat je een probleem hebt, maar dat is mijn probleem niet. Ik hou gewoon m’n bek erover. Niet omdat ik er niet over wil praten hoor, maar er valt zo weinig over te zeggen in mijn ogen.
De beste conversatie is de monoloog. Met mezelf kan ik het goed vinden. Geen meningsverschillen. Een leven met iemand anders is niets voor mij. Vroeg of laat komt er een verschil in inzicht. Moet je concessies doen. Ik heb helemaal geen zin om iemand tegemoet te komen. Het is 100 procent aanpassen aan mij of je zoekt maar een ander. In de praktijk kan toch niemand dat. Dus ik vind het alleen zijn wel prima.
Eigenlijk leg ik alleen contact met hitsige vrouwtjes, die je bij wijze van spreken zo de bosjes in kan sleuren. Waar heb je ze anders voor nodig? Ik kan wassen, voor m’n eten zorgen, zitten waar ik wil, mijn eigen tijd indelen. Alleen de lusten die moet je als man wel eens kwijt. Gelukkig zijn er steeds meer vrouwen die er ook zo over denken. Monogamie snap ik sowieso niet. Dat is iets voor figuren die al blij mogen zijn dat ze tenminste nog iemand hebben gevonden die ze wil bespringen.
Oh, in mijn wereld sijpelt ook wel eens iets binnen van problemen buiten de vier muren van mijn huis. Ik kijk ook televisie. Maar waarom zou ik me druk maken om hongerige Afrikanen, oorlog in Afghanistan of een aanslag op het koningshuis? President of koningin, ik geloof niet dat het voor mij veel zou veranderen.
Van oorlog houd ik me liever verre. Ik schiet al in de stress van strijkers op oudejaarsavond, dus zolang er geen militairen door mijn straat marcheren blijf ik er rustig onder. Het wereldvoedselprobleem los ik al helemaal niet op. Ik heb een goed bord eten voor m’n neus, misschien dat als ze daar wat harder zouden werken, dat het daar dan ook zou lukken. Maar daar hebben ze mij niet voor nodig. Ik ben niet bepaald een geboren motivator.
Je kan me wel meer vragen over het leven. Ik heb de antwoorden niet. Misschien is er nog wel een psycholoog beschikbaar die je daarmee wil helpen. Ik heb schijt aan de wereld. Als ik het maar goed heb, zo lang ben ik niet op deze aardbol. Je leeft maar één keer. Ik leef daarom met de dag. En misschien is het een keer over. Als ik net als m’n moeder vergeten ben dat ik in het midden van twee koplampen moet blijven zitten.
Ach, wat weet ik er ook van? Ik ben een kat.
Ik snap niet zo goed waarom anderen hun onzekerheid via allerlei veroordelingen op mij moeten botvieren. Ga iemand anders vervelen denk ik dan. Sommigen denken dat ik misschien zo ben geworden door een slechte jeugd, of dat ik verbitterd ben geraakt. Allemaal speculatie.
Mijn jeugd was prima. Ruim voldoende liefde ontvangen. Geknuffeld en gekust. Misschien wel teveel. Zoveel aandacht heb ik niet nodig. Met mezelf is het wel gezellig genoeg. De dood van m’n moeder kwam onverwacht. Maar dat was op het moment dat ik allang voor mezelf kon zorgen. Dus om daar nou verbitterd van te raken.
Blijkbaar ben ik interessant psychologenvoer. Die willen altijd dat je een probleem hebt, maar dat is mijn probleem niet. Ik hou gewoon m’n bek erover. Niet omdat ik er niet over wil praten hoor, maar er valt zo weinig over te zeggen in mijn ogen.
De beste conversatie is de monoloog. Met mezelf kan ik het goed vinden. Geen meningsverschillen. Een leven met iemand anders is niets voor mij. Vroeg of laat komt er een verschil in inzicht. Moet je concessies doen. Ik heb helemaal geen zin om iemand tegemoet te komen. Het is 100 procent aanpassen aan mij of je zoekt maar een ander. In de praktijk kan toch niemand dat. Dus ik vind het alleen zijn wel prima.
Eigenlijk leg ik alleen contact met hitsige vrouwtjes, die je bij wijze van spreken zo de bosjes in kan sleuren. Waar heb je ze anders voor nodig? Ik kan wassen, voor m’n eten zorgen, zitten waar ik wil, mijn eigen tijd indelen. Alleen de lusten die moet je als man wel eens kwijt. Gelukkig zijn er steeds meer vrouwen die er ook zo over denken. Monogamie snap ik sowieso niet. Dat is iets voor figuren die al blij mogen zijn dat ze tenminste nog iemand hebben gevonden die ze wil bespringen.
Oh, in mijn wereld sijpelt ook wel eens iets binnen van problemen buiten de vier muren van mijn huis. Ik kijk ook televisie. Maar waarom zou ik me druk maken om hongerige Afrikanen, oorlog in Afghanistan of een aanslag op het koningshuis? President of koningin, ik geloof niet dat het voor mij veel zou veranderen.
Van oorlog houd ik me liever verre. Ik schiet al in de stress van strijkers op oudejaarsavond, dus zolang er geen militairen door mijn straat marcheren blijf ik er rustig onder. Het wereldvoedselprobleem los ik al helemaal niet op. Ik heb een goed bord eten voor m’n neus, misschien dat als ze daar wat harder zouden werken, dat het daar dan ook zou lukken. Maar daar hebben ze mij niet voor nodig. Ik ben niet bepaald een geboren motivator.
Je kan me wel meer vragen over het leven. Ik heb de antwoorden niet. Misschien is er nog wel een psycholoog beschikbaar die je daarmee wil helpen. Ik heb schijt aan de wereld. Als ik het maar goed heb, zo lang ben ik niet op deze aardbol. Je leeft maar één keer. Ik leef daarom met de dag. En misschien is het een keer over. Als ik net als m’n moeder vergeten ben dat ik in het midden van twee koplampen moet blijven zitten.
Ach, wat weet ik er ook van? Ik ben een kat.
Log in om te reageren.
