Met de zomer van 2015 nog dichterbij dan die van 2016, moest ik toch echt laatst mijn vakantiedagen voor het komende jaar opgeven. Te bizar, aangezien ik mijn ‘ zomervakantie’ pas vierde in oktober en ik nog totaal niet weet hoe ik mijn tijd deze keer ga doorbrengen.
Wat ik wel weet, is dat ik vroeger als kind zo enorm van kamperen hield! Die vakanties waarin mijn ouders het meeste regelden en voor ons zorgden, waren mijn meest zorgeloze vakanties.
Nu ik dat zo bedenk zou ik ze weer een keer moeten bedanken! Zij hebben er immers heel wat meer werk aan gehad om met 5 kinderen en een grote tent richting Zuid Frankrijk te vertrekken. Helden zijn het.
Waarom ik kamperen zo leuk vond?
Omdat je zo lekker vrij rond kunt lopen, je altijd buiten bent, de afwas zelfs een feestje kan worden en je wel Moet gaan zwemmen als je ’s morgens je tent uitbrandt. Gelukkig was dat totaal geen probleem aangezien het bergmeer een paar meter van de tent vandaan lag en ik zo vanuit mijn bed en via mijn badpak het meer in kon hoppen.
Als ik in de Bijbel lees over de tenten waarin ze toen leefden, dan word ik wel eens jaloers. Want was dat niet net 1 groot kampeerevent? Zoals Opwekking maar dan permanent?
Het zal vast niet allemaal koek en ei geweest zijn, maar hun manier van leven zou mij wel bevallen: je past op elkaars kinderen, deelt elkaars eten, doet samen de was en haalt water uit de put.
En mocht je zelf in de put zitten, is er altijd wel een open tent waar je terecht kunt. Van individualisme was daar in ieder geval minder sprake, denk ik zo.
Is zo leven niet ook mogelijk in deze tijd? Volgens mij wel.
Binnenkort ga ik starten met een nieuwe baan bij een platform voor jongere vrijwilligers netwerken. Dat platform helpt pioniers zo’n netwerk te lanceren en coacht ze vervolgens in de verdere opzet ervan. Bijzonder om daaraan bij te mogen meehelpen, en mooi dat jongeren vroeg leren om hun steentje bij te dragen aan het omzien naar elkaar!
Dat omzien naar elkaar gebeurt wel vaak met kerst.
Wat ik wel weet, is dat ik vroeger als kind zo enorm van kamperen hield! Die vakanties waarin mijn ouders het meeste regelden en voor ons zorgden, waren mijn meest zorgeloze vakanties.
Nu ik dat zo bedenk zou ik ze weer een keer moeten bedanken! Zij hebben er immers heel wat meer werk aan gehad om met 5 kinderen en een grote tent richting Zuid Frankrijk te vertrekken. Helden zijn het.
Waarom ik kamperen zo leuk vond?
Omdat je zo lekker vrij rond kunt lopen, je altijd buiten bent, de afwas zelfs een feestje kan worden en je wel Moet gaan zwemmen als je ’s morgens je tent uitbrandt. Gelukkig was dat totaal geen probleem aangezien het bergmeer een paar meter van de tent vandaan lag en ik zo vanuit mijn bed en via mijn badpak het meer in kon hoppen.
Als ik in de Bijbel lees over de tenten waarin ze toen leefden, dan word ik wel eens jaloers. Want was dat niet net 1 groot kampeerevent? Zoals Opwekking maar dan permanent?
Het zal vast niet allemaal koek en ei geweest zijn, maar hun manier van leven zou mij wel bevallen: je past op elkaars kinderen, deelt elkaars eten, doet samen de was en haalt water uit de put.
En mocht je zelf in de put zitten, is er altijd wel een open tent waar je terecht kunt. Van individualisme was daar in ieder geval minder sprake, denk ik zo.
Is zo leven niet ook mogelijk in deze tijd? Volgens mij wel.
Binnenkort ga ik starten met een nieuwe baan bij een platform voor jongere vrijwilligers netwerken. Dat platform helpt pioniers zo’n netwerk te lanceren en coacht ze vervolgens in de verdere opzet ervan. Bijzonder om daaraan bij te mogen meehelpen, en mooi dat jongeren vroeg leren om hun steentje bij te dragen aan het omzien naar elkaar!
Dat omzien naar elkaar gebeurt wel vaak met kerst.
Log in om te reageren.
