Het gebeurde zonder dat ik het doorhad. Waarschijnlijk tijdens het eten van een vegetarische pasta met olijven. Maar hoe kun je daar in vredesnaam je tanden op breken?
Ik heb verder echt niets tegen vegetariërs. Ik zie dit maar weer als een teken aan de wand. Geen vlees doet je meer kwaad dan goed! En vegetariërs zijn altijd van die enge, bleke mensen! Ze zijn ziekelijk en paranoïde, gefrustreerd en licht labiel. Tja, je moet toch een goede reden verzinnen om het dieronwaardig fokken van al die arme kippen, kalkoenen en koetjes te vergoelijken! (varkensvlees eet ik al bij voorbaat niet) Mijn geweten is er weer bij gesust!
Maar terug naar het ongeval! Er brak een klein stukje van mijn kies af. Vreselijk, want nu zit er zo’n scherp randje aan, waar ik niet vanaf kan blijven met mijn tong. Die dan vervolgens weer in een bloederige lap verandert, wat weer niet aantrekkelijk is om een bepaald persoon te gaan zoenen. Dit terwijl zoenen in een bepaald stadium van een beginnende relatie van levensbelang is. Beauty is niet alleen skindeep, nee, het gaat veel dieper, tot ver in de mondholte. Kortom, drama alom…!
Nog meer drama ging eigenlijk vooraf aan dit verhaal. Hoewel het altijd lente behoort te zijn in de ogen van de tandartsassistente, verschijnen er bij het horen van mijn stem, of het zien van mijn bevallige figuurtje er bij haar donderwolken in de ogen! Wij staan namelijk niet op vriendelijke voet met elkaar. Niet nadat ze door een fout mij in drie weken tijd voor drie verschillende behandelingen had ingepland, zonder mijn medeweten. Nou ja, dat denk ik. Ik ben zo’n chaoot dat ik niet meer weet hoeveel afspraken ik heb gemaakt. Maar wat niet weet, telt natuurlijk ook niet! Natuurlijk kwam ik er maar op eentje opdagen, en kreeg ik wel een rekening voor de andere twee.
Nu is hier op een redelijke manier wel uit te komen, maar dan heb je natuurlijk wel twee redelijke mensen nodig. Of op zijn minst eentje! Aangezien we beiden voor deze titel niet in aanmerking komen, werd het een soort ja/nee-spelletje. Heel leuk tijdverdrijf, en sensatie ten top, maar ik laat me geen honderd euro door mijn arme studentenneusje boren! Dus speelde ik hoog spel en projecteerde al mijn charme op de tandarts en chanteerde hem stiekem ook met mijn geweldige, trouwe familie, die al jaren klant bij hem is. Dit scheelde mij een hoop geld, maar de assistente voelde zich op haar plaats gezet, en heeft sindsdien een hartgrondige hekel aan mij.
Dus zie ik er tegen op om een afspraak te maken. Niet omdat ik bang ben voor de tandarts of voor de pijn, maar vanwege een chagrijnige tandartsassistente die ik aan de lijn krijg. En wie weet wat ze me aandoet als ik hulpeloos met open mond in die stoel zit!
Ik heb verder echt niets tegen vegetariërs. Ik zie dit maar weer als een teken aan de wand. Geen vlees doet je meer kwaad dan goed! En vegetariërs zijn altijd van die enge, bleke mensen! Ze zijn ziekelijk en paranoïde, gefrustreerd en licht labiel. Tja, je moet toch een goede reden verzinnen om het dieronwaardig fokken van al die arme kippen, kalkoenen en koetjes te vergoelijken! (varkensvlees eet ik al bij voorbaat niet) Mijn geweten is er weer bij gesust!
Maar terug naar het ongeval! Er brak een klein stukje van mijn kies af. Vreselijk, want nu zit er zo’n scherp randje aan, waar ik niet vanaf kan blijven met mijn tong. Die dan vervolgens weer in een bloederige lap verandert, wat weer niet aantrekkelijk is om een bepaald persoon te gaan zoenen. Dit terwijl zoenen in een bepaald stadium van een beginnende relatie van levensbelang is. Beauty is niet alleen skindeep, nee, het gaat veel dieper, tot ver in de mondholte. Kortom, drama alom…!
Nog meer drama ging eigenlijk vooraf aan dit verhaal. Hoewel het altijd lente behoort te zijn in de ogen van de tandartsassistente, verschijnen er bij het horen van mijn stem, of het zien van mijn bevallige figuurtje er bij haar donderwolken in de ogen! Wij staan namelijk niet op vriendelijke voet met elkaar. Niet nadat ze door een fout mij in drie weken tijd voor drie verschillende behandelingen had ingepland, zonder mijn medeweten. Nou ja, dat denk ik. Ik ben zo’n chaoot dat ik niet meer weet hoeveel afspraken ik heb gemaakt. Maar wat niet weet, telt natuurlijk ook niet! Natuurlijk kwam ik er maar op eentje opdagen, en kreeg ik wel een rekening voor de andere twee.
Nu is hier op een redelijke manier wel uit te komen, maar dan heb je natuurlijk wel twee redelijke mensen nodig. Of op zijn minst eentje! Aangezien we beiden voor deze titel niet in aanmerking komen, werd het een soort ja/nee-spelletje. Heel leuk tijdverdrijf, en sensatie ten top, maar ik laat me geen honderd euro door mijn arme studentenneusje boren! Dus speelde ik hoog spel en projecteerde al mijn charme op de tandarts en chanteerde hem stiekem ook met mijn geweldige, trouwe familie, die al jaren klant bij hem is. Dit scheelde mij een hoop geld, maar de assistente voelde zich op haar plaats gezet, en heeft sindsdien een hartgrondige hekel aan mij.
Dus zie ik er tegen op om een afspraak te maken. Niet omdat ik bang ben voor de tandarts of voor de pijn, maar vanwege een chagrijnige tandartsassistente die ik aan de lijn krijg. En wie weet wat ze me aandoet als ik hulpeloos met open mond in die stoel zit!
Log in om te reageren.
