Na het eten stoepranden, als de lentestralen door de bomen schijnen en het weer zich bijna leent om met zonder jas op de fiets naar school te gaan…
Dat waren nog eens tijden.
Dat waren nog eens tijden…
Toen geluk nog heel gewoon was en bestond uit het eten van door mijn moeder bereidde wentelteefjes op de woensdagmiddag.
Toen mijn hamster zichzelf niet verschoonde en ik me schaamde voor de wandelende takken die hun eigen graf moesten graven en als graftak eindigden.
En dan de hoge weckpot in de tuin waar met een plons het kikkerdril uit de nabijgelegen sloot in belandde. De kikkervisjes leefden nog kort en gelukkig om nooit uit te mogen groeien tot de prins die ze hadden kunnen zijn.
Dat waren nog eens tijden.
Op vakantie naar Zuid-Frankrijk, met z’n zevenen in de auto: een oneindige reis. Boos op mijn jongste broertje en zusje die aaaaaltijd tegen mijn oudere zussen en mij aan mochten liggen en dan ook nog klaagden over hun slechte nacht!
Dat waren nog eens tijden.
Toen de eerste mobieltjes kwamen, mocht ik na lang gezeur een Nokia 3310.
Je kent ze wel. Die donkerblauwe met verwisselbare frontjes. Hoe te gek was dat!? Beltegoed kopen en hopen dat je genoeg had om het tot de volgende zakgeld uitkering uit te typen.
Dat waren nog eens tijden.
Dat waren nog eens tijden…
Toen internet nog via de telefoonlijn ging en het MSN-gesprek werd afgebroken omdat mijn tegoed op was. Dramatisch als net de leukste jongen van de klas online was gekomen.
Dat waren nog eens tijden.
Nu zijn er andere tijden aangebroken, maar de nostalgie van toen je vroegah nog met een lange oe schreef… die nostalgie die blijft bestaan: te allen tijde.
Dat waren nog eens tijden.
Dat waren nog eens tijden…
Toen geluk nog heel gewoon was en bestond uit het eten van door mijn moeder bereidde wentelteefjes op de woensdagmiddag.
Toen mijn hamster zichzelf niet verschoonde en ik me schaamde voor de wandelende takken die hun eigen graf moesten graven en als graftak eindigden.
En dan de hoge weckpot in de tuin waar met een plons het kikkerdril uit de nabijgelegen sloot in belandde. De kikkervisjes leefden nog kort en gelukkig om nooit uit te mogen groeien tot de prins die ze hadden kunnen zijn.
Dat waren nog eens tijden.
Op vakantie naar Zuid-Frankrijk, met z’n zevenen in de auto: een oneindige reis. Boos op mijn jongste broertje en zusje die aaaaaltijd tegen mijn oudere zussen en mij aan mochten liggen en dan ook nog klaagden over hun slechte nacht!
Dat waren nog eens tijden.
Toen de eerste mobieltjes kwamen, mocht ik na lang gezeur een Nokia 3310.
Je kent ze wel. Die donkerblauwe met verwisselbare frontjes. Hoe te gek was dat!? Beltegoed kopen en hopen dat je genoeg had om het tot de volgende zakgeld uitkering uit te typen.
Dat waren nog eens tijden.
Dat waren nog eens tijden…
Toen internet nog via de telefoonlijn ging en het MSN-gesprek werd afgebroken omdat mijn tegoed op was. Dramatisch als net de leukste jongen van de klas online was gekomen.
Dat waren nog eens tijden.
Nu zijn er andere tijden aangebroken, maar de nostalgie van toen je vroegah nog met een lange oe schreef… die nostalgie die blijft bestaan: te allen tijde.
Log in om te reageren.