"Geniet er van!" wordt er verderop in de rij geroepen. Ik schuifel mijn weg door de wachtrij. Aan het eind van de rij kijkt de barista mij aan. Hij geeft mij een frozen mocha: ijs- en ijskoude ijskoffie. Ik werp een blik op mijn ijskoffie. De koffie knipoogt mij met pretoogjes terug. Was de koffie met mij aan het flirten, of waren het alleen de glinsteringen van de ijsblokjes? De barista spreekt mij vrolijk toe: "Geniet er van!" Dat moet wel lukken, denk ik bij mezelf en met een welgemeende groet verlaat ik de wachtrij. "Wat een aardige barista!" denk ik opgewekt bij mezelf.
Een paar dagen later, op mijn werk. De koffieautomaat serveert slechts cafeïnerijke drab, dus ik zet voor mijzelf en voor een collega een kopje zelfgemaakte echte verse koffie. "Geniet er van!" zeg ik hem met een brede glimlach toe. "Uhh ja vooruit dan maar" zegt hij. Maar even later heeft hij wel een glimlach op zijn gezicht, als hij uit de koffie sipt. Dat heb ik dus maar mooi voor elkaar gekregen, een glimlach! Heeft hij maar mooi mijn opdracht om van de koffie te genieten volbracht! Maar wacht eens even, als ik mijn collega zo een opdracht geef om van de koffie te genieten, deed de barista dan dat ook met mij?
Ik ga op onderzoek uit door weer naar een koffietent te gaan en er koffie te bestellen. "Geniet er van!" wenst de barista mij vrolijk toe. En inderdaad, ik voel opeens een onbedwingbare dwang om van de koffie te genieten. Niet van de koffie genieten? Ik zou niet durven! En het is niet eens namens mijzelf, ik geniet in de eerste plaats in naam van de Barista. Ik vermoed dat er een geheim genootschap is dat de frase "Geniet er van!" heeft geïntroduceerd, ook omdat ik het een jaar geleden nog niet zo vaak hoorde. In dat genootschap zal dan een pyramidespelachtige hiërarchie zijn, waarin je alleen op kan klimmen door meer mensen het genieten toe te wensen.
Ik kijk de barista aan en frons. Ik laat mij niet zomaar voor het karretje spannen, puur omdat hij zo nodig moet opklimmen naar de rang van meestergenieter. Ik neem mij voor niet van mijn koffie te genieten en inderdaad, ik geniet er niet van. Dat was een beetje zonde van de koffie. Misschien moet ik maar gewoon genieten van het leven en de koffie zoals het is, geheim genootschap of niet.
Dus ik schrijf je, of het nou gaat om koffie, een mooie zonnige dag of het leven in het algemeen: Geniet er van! En nee, ik ben niet lid van dat genootschap. Echt niet. Maar ik geniet wel er van als jullie genieten. Muhahaha.
Een paar dagen later, op mijn werk. De koffieautomaat serveert slechts cafeïnerijke drab, dus ik zet voor mijzelf en voor een collega een kopje zelfgemaakte echte verse koffie. "Geniet er van!" zeg ik hem met een brede glimlach toe. "Uhh ja vooruit dan maar" zegt hij. Maar even later heeft hij wel een glimlach op zijn gezicht, als hij uit de koffie sipt. Dat heb ik dus maar mooi voor elkaar gekregen, een glimlach! Heeft hij maar mooi mijn opdracht om van de koffie te genieten volbracht! Maar wacht eens even, als ik mijn collega zo een opdracht geef om van de koffie te genieten, deed de barista dan dat ook met mij?
Ik ga op onderzoek uit door weer naar een koffietent te gaan en er koffie te bestellen. "Geniet er van!" wenst de barista mij vrolijk toe. En inderdaad, ik voel opeens een onbedwingbare dwang om van de koffie te genieten. Niet van de koffie genieten? Ik zou niet durven! En het is niet eens namens mijzelf, ik geniet in de eerste plaats in naam van de Barista. Ik vermoed dat er een geheim genootschap is dat de frase "Geniet er van!" heeft geïntroduceerd, ook omdat ik het een jaar geleden nog niet zo vaak hoorde. In dat genootschap zal dan een pyramidespelachtige hiërarchie zijn, waarin je alleen op kan klimmen door meer mensen het genieten toe te wensen.
Ik kijk de barista aan en frons. Ik laat mij niet zomaar voor het karretje spannen, puur omdat hij zo nodig moet opklimmen naar de rang van meestergenieter. Ik neem mij voor niet van mijn koffie te genieten en inderdaad, ik geniet er niet van. Dat was een beetje zonde van de koffie. Misschien moet ik maar gewoon genieten van het leven en de koffie zoals het is, geheim genootschap of niet.
Dus ik schrijf je, of het nou gaat om koffie, een mooie zonnige dag of het leven in het algemeen: Geniet er van! En nee, ik ben niet lid van dat genootschap. Echt niet. Maar ik geniet wel er van als jullie genieten. Muhahaha.
Log in om te reageren.
