Ik zal de afkeurende blik in de ogen van mijn moeder nooit vergeten. Ik was een jaar of drie en had op straat een mooi roze kauwgompje zien liggen. Er was al op gekauwd, en er stond al wel een afdruk van een ribbeltjeszool in, maar ik kon hem nog zonder problemen van de straat peuteren. Toen ik hem in mijn mond stopte, proefde ik iets heerlijks: Aardbeien met heel veel suiker!
Na een tijdje was de smaak er af en dacht ik er niet meer aan. Tegen de tijd dat mijn moeder vroeg hoe ik aan dat kauwgompje in mijn mond kwam, gaf ik direct en eerlijk antwoord. Mijn moeder heeft me toen een verhaal verteld over bacteriën (dat zijn namelijk kleine beestjes die in gekauwde kauwgom van de straat wonen) en ik was voorgoed genezen van het kauwgom peuteren.
Jaren later ben ik met een echt kauwgompeuteraartje geconfronteerd. Bij hem hielp het verhaal over beestjes niet. Hij weigerde het kauwgompje pertinent uit te spugen. Wanneer ik een zwart of grijs klompje taaie kauwgom tussen zijn kiezen ontwaarde, deinsde ik achteruit. Hij mocht vooral niet dichtbij me in de buurt komen. Tenzij … hij natuurlijk heel toevallig dichterbij kwam om het kauwgompje uit te spugen. Wat ik dan in de vuilnisbak deponeerde met een enorm afkeurende blik in mijn ogen. Blijkbaar kon ik dat bijna zo goed als mijn moeder. Na een keer of vijf was hij wonderbaarlijk genoeg genezen van het kauwgom peuteren…
Vandaag zag ik hetzelfde gebeuren in de metro. Het meisje tegenover me had zwarte randjes onder haar nagels. Terwijl ze haar patatje pinda uit een zak zit te eten, kiept deze opeens om onverklaarbare redenen om. Het vorkje valt op de grond en haar jas zit onder de saus. Haar moeder grabbelt een servetje uit haar tas en ondertussen probeert het kind te redden wat er te redden valt. Daarna eet ze met haar handen verder, terwijl haar moeder haar jas schoon probeert te poetsen. Wanneer het meisje halverwege de zak is gekomen, likt ze uitgebreid haar vingers schoon.
Ik zie meteen die blik in de ogen van de moeder, die ik als driejarige van mijn moeder kreeg bij het “kauwgompeuterincident”. Hoewel alle conversatie tussen moeder en dochter hiervoor in het Nederlands plaatsvond, sist de moeder nu met vuurspuwende ogen iets in een taal die ik niet begrijp. Toch is de boodschap me wel duidelijk. Haar dochter moet direct stoppen met haar vingers aflikken, want dat is hartstikke smerig! Een halte later stappen ze uit. Nadat het meisje nog een grote klodder pindasaus op haar jas heeft geknoeid en daarna heeft uitgesmeerd met een spuugnatte vinger. Ondertussen hield ze haar moeder vanuit haar ooghoeken in de gaten. Die zat voor zich uit te kijken en heeft niets gemerkt. Gelukkig maar! Het had ongetwijfeld weer een taalswitch en een afkeurende blik veroorzaakt.
Na een tijdje was de smaak er af en dacht ik er niet meer aan. Tegen de tijd dat mijn moeder vroeg hoe ik aan dat kauwgompje in mijn mond kwam, gaf ik direct en eerlijk antwoord. Mijn moeder heeft me toen een verhaal verteld over bacteriën (dat zijn namelijk kleine beestjes die in gekauwde kauwgom van de straat wonen) en ik was voorgoed genezen van het kauwgom peuteren.
Jaren later ben ik met een echt kauwgompeuteraartje geconfronteerd. Bij hem hielp het verhaal over beestjes niet. Hij weigerde het kauwgompje pertinent uit te spugen. Wanneer ik een zwart of grijs klompje taaie kauwgom tussen zijn kiezen ontwaarde, deinsde ik achteruit. Hij mocht vooral niet dichtbij me in de buurt komen. Tenzij … hij natuurlijk heel toevallig dichterbij kwam om het kauwgompje uit te spugen. Wat ik dan in de vuilnisbak deponeerde met een enorm afkeurende blik in mijn ogen. Blijkbaar kon ik dat bijna zo goed als mijn moeder. Na een keer of vijf was hij wonderbaarlijk genoeg genezen van het kauwgom peuteren…
Vandaag zag ik hetzelfde gebeuren in de metro. Het meisje tegenover me had zwarte randjes onder haar nagels. Terwijl ze haar patatje pinda uit een zak zit te eten, kiept deze opeens om onverklaarbare redenen om. Het vorkje valt op de grond en haar jas zit onder de saus. Haar moeder grabbelt een servetje uit haar tas en ondertussen probeert het kind te redden wat er te redden valt. Daarna eet ze met haar handen verder, terwijl haar moeder haar jas schoon probeert te poetsen. Wanneer het meisje halverwege de zak is gekomen, likt ze uitgebreid haar vingers schoon.
Ik zie meteen die blik in de ogen van de moeder, die ik als driejarige van mijn moeder kreeg bij het “kauwgompeuterincident”. Hoewel alle conversatie tussen moeder en dochter hiervoor in het Nederlands plaatsvond, sist de moeder nu met vuurspuwende ogen iets in een taal die ik niet begrijp. Toch is de boodschap me wel duidelijk. Haar dochter moet direct stoppen met haar vingers aflikken, want dat is hartstikke smerig! Een halte later stappen ze uit. Nadat het meisje nog een grote klodder pindasaus op haar jas heeft geknoeid en daarna heeft uitgesmeerd met een spuugnatte vinger. Ondertussen hield ze haar moeder vanuit haar ooghoeken in de gaten. Die zat voor zich uit te kijken en heeft niets gemerkt. Gelukkig maar! Het had ongetwijfeld weer een taalswitch en een afkeurende blik veroorzaakt.
Log in om te reageren.
