Verstand gevoel, verstand gevoel, verstand gevoel… Zo gaat het heen en weer. Constant. Al een paar dagen achter elkaar. Het is een lastige situatie. Ik weet niet wat ik moet doen. Soms denk ik het duidelijk te hebben. Heel even. Dan weer weerspreekt mijn gevoel mijn verstand. Dan weer mijn verstand mijn gevoel.
En om het nog ingewikkelder te maken: ik heb tegenstrijdige gedachtes en tegenstrijdige gevoelens. Kan gevoel sowieso verdeeld zijn? Of is er ergens een basisgevoel dat altijd doorslaggevend is? Misschien is het niet essentieel om dit grote vraagstuk te willen oplossen, maar voor mij is het op dit moment heel relevant.
Verstandelijk weet ik wat beter is. Maar mijn gevoel zegt wat anders. Maar wie zegt dat mijn gevoel klopt? Misschien beïnvloed ik dat onbewust wel met mijn verstand? Een makkelijke verstandskeuze is voor mij geen optie. Daarvoor vind ik mijn gevoel veel te belangrijk. Maar toch, als het zó ingewikkeld word, is het dan niet een teken dat ik misschien toch een onderliggend basisgevoel weerleg?
Ik ben me er niet van bewust, maar blijkbaar is deze innerlijke tweestrijd van mijn gezicht af te lezen. “Je ziet er afgetobd uit”, merkt een goede kennis van me op die ik tegenkom in de supermarkt. Ik beaam dat dit kan kloppen, maar wil geen openheid geven over mijn dilemma. Als ik na licht aandringen een tipje van de sluier oplicht, moet ik hard mijn best doen, niet emotioneel te worden.
Wat zou ik ergens graag volledige openheid willen geven over mijn gedachtes en gevoelens. Maar ik kies ervoor om het niet te doen. Niet op deze plek bij deze persoon, maar ook niet bij iemand anders. Ik wil geen ‘beïnvloeding’ van buitenaf. En zo gaat het dus nog een paar dagen door in mijn hoofd: verstand gevoel, verstand gevoel, verstand gevoel…
Epiloog: Een week later kan ik zeggen: er was een basisgevoel dat klopte. Als je dat negeert, wordt alles heel ingewikkeld. Waarom ik daar dan niet meteen naar heb geluisterd? Gewoon, omdat het soms lastig is om eerlijk te zijn naar jezelf.
En om het nog ingewikkelder te maken: ik heb tegenstrijdige gedachtes en tegenstrijdige gevoelens. Kan gevoel sowieso verdeeld zijn? Of is er ergens een basisgevoel dat altijd doorslaggevend is? Misschien is het niet essentieel om dit grote vraagstuk te willen oplossen, maar voor mij is het op dit moment heel relevant.
Verstandelijk weet ik wat beter is. Maar mijn gevoel zegt wat anders. Maar wie zegt dat mijn gevoel klopt? Misschien beïnvloed ik dat onbewust wel met mijn verstand? Een makkelijke verstandskeuze is voor mij geen optie. Daarvoor vind ik mijn gevoel veel te belangrijk. Maar toch, als het zó ingewikkeld word, is het dan niet een teken dat ik misschien toch een onderliggend basisgevoel weerleg?
Ik ben me er niet van bewust, maar blijkbaar is deze innerlijke tweestrijd van mijn gezicht af te lezen. “Je ziet er afgetobd uit”, merkt een goede kennis van me op die ik tegenkom in de supermarkt. Ik beaam dat dit kan kloppen, maar wil geen openheid geven over mijn dilemma. Als ik na licht aandringen een tipje van de sluier oplicht, moet ik hard mijn best doen, niet emotioneel te worden.
Wat zou ik ergens graag volledige openheid willen geven over mijn gedachtes en gevoelens. Maar ik kies ervoor om het niet te doen. Niet op deze plek bij deze persoon, maar ook niet bij iemand anders. Ik wil geen ‘beïnvloeding’ van buitenaf. En zo gaat het dus nog een paar dagen door in mijn hoofd: verstand gevoel, verstand gevoel, verstand gevoel…
Epiloog: Een week later kan ik zeggen: er was een basisgevoel dat klopte. Als je dat negeert, wordt alles heel ingewikkeld. Waarom ik daar dan niet meteen naar heb geluisterd? Gewoon, omdat het soms lastig is om eerlijk te zijn naar jezelf.
Log in om te reageren.
