SIRE (Stichting Ideële Reclame) is een campagne begonnen die ons moet wijzen op al dan niet onbewust asociaal gedrag. Het gaat hier bijvoorbeeld om te hard praten of bellen in een openbare ruimte, voordringen bij de kassa, rommel op straat gooien, smakken of boeren tijdens het eten.
Of het laten van een zachte wind in een volle bus en een medepassagier met dichtgeknepen neus boos aankijken. Of vol overgave in je neus peuteren en de buit eerst op het topje van je vinger uitgebreid bestuderen voordat je hem in je mond stopt. Of (nog steeds in de volle bus) als bejaarde die de hele dag niet veel meer heeft gedaan dan een paar potjes klaverjassen, verwachten dat iemand die de hele dag hard gewerkt heeft voor je opstaat.
Of ongevraagd al je 431 vakantiefoto’s laten zien aan je collega. Vijftig rijden waar je tachtig mag. Als een vrouw zegt dat ze in deze spijkerbroek een dikke kont heeft, dit beamen. Met diezelfde dikke kont en je overdwars geparkeerde winkelwagentje minutenlang de doorgang in de supermarkt blokkeren, terwijl je op je gemak het avondeten uitzoekt. Vrienden uitnodigen en geen bier koud hebben staan. Zo hard snurken dat je collega’s elkaar niet meer kunnen verstaan.
Je dochter vierentwintig jaar lang opsluiten in een kelder. Nog steeds iedere morgen bij het binnenlopen van je kantoor enthousiast “goejesmorgens” roepen. Je hond op straat laten poepen. Een slechte grap steeds harder herhalen als er niet gelachen wordt. De opdracht van je vader om je school af te maken iets te letterlijk nemen.
Ondanks dat je de vijftig ruim gepasseerd bent met je inmiddels treurig stelletje uitgezakte en rimpelige theezakjes toch gewoon topless op het strand gaan zitten. Zeggen dat je een hele leuke mop gehoord hebt, maar vergeten bent hoe hij eindigt. Net iets te hard aan die vrijgezelle neef vragen waarom hij nog steeds alleen is. Een column lezen zonder een leuk berichtje achter te laten. Bij een pisbak in de kroeg beginnen te praten tegen iemand die net op het punt stond er zijn eerste druppel uit te persen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Kortom, een goed initiatief natuurlijk van onze snelle jongens van SIRE. De Stichting Ideële Reclame is een stichting waarin mensen uit de wereld van de reclame zich belangeloos inzetten om campagnes te voeren die bijdragen aan een betere samenleving. Maar als ze echt willen bijdragen aan een betere samenleving kunnen ze beter stoppen met die mateloos irritante reclames voor schoonmaakmiddelen, schijtdrankjes en leningen. Want ons daarmee lastig vallen, dat is pas asociaal.
Of het laten van een zachte wind in een volle bus en een medepassagier met dichtgeknepen neus boos aankijken. Of vol overgave in je neus peuteren en de buit eerst op het topje van je vinger uitgebreid bestuderen voordat je hem in je mond stopt. Of (nog steeds in de volle bus) als bejaarde die de hele dag niet veel meer heeft gedaan dan een paar potjes klaverjassen, verwachten dat iemand die de hele dag hard gewerkt heeft voor je opstaat.
Of ongevraagd al je 431 vakantiefoto’s laten zien aan je collega. Vijftig rijden waar je tachtig mag. Als een vrouw zegt dat ze in deze spijkerbroek een dikke kont heeft, dit beamen. Met diezelfde dikke kont en je overdwars geparkeerde winkelwagentje minutenlang de doorgang in de supermarkt blokkeren, terwijl je op je gemak het avondeten uitzoekt. Vrienden uitnodigen en geen bier koud hebben staan. Zo hard snurken dat je collega’s elkaar niet meer kunnen verstaan.
Je dochter vierentwintig jaar lang opsluiten in een kelder. Nog steeds iedere morgen bij het binnenlopen van je kantoor enthousiast “goejesmorgens” roepen. Je hond op straat laten poepen. Een slechte grap steeds harder herhalen als er niet gelachen wordt. De opdracht van je vader om je school af te maken iets te letterlijk nemen.
Ondanks dat je de vijftig ruim gepasseerd bent met je inmiddels treurig stelletje uitgezakte en rimpelige theezakjes toch gewoon topless op het strand gaan zitten. Zeggen dat je een hele leuke mop gehoord hebt, maar vergeten bent hoe hij eindigt. Net iets te hard aan die vrijgezelle neef vragen waarom hij nog steeds alleen is. Een column lezen zonder een leuk berichtje achter te laten. Bij een pisbak in de kroeg beginnen te praten tegen iemand die net op het punt stond er zijn eerste druppel uit te persen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Kortom, een goed initiatief natuurlijk van onze snelle jongens van SIRE. De Stichting Ideële Reclame is een stichting waarin mensen uit de wereld van de reclame zich belangeloos inzetten om campagnes te voeren die bijdragen aan een betere samenleving. Maar als ze echt willen bijdragen aan een betere samenleving kunnen ze beter stoppen met die mateloos irritante reclames voor schoonmaakmiddelen, schijtdrankjes en leningen. Want ons daarmee lastig vallen, dat is pas asociaal.
Log in om te reageren.
