Stel, je bent een man, achter in de dertig. Je leven heb je prima op orde. Sympathieke, aantrekkelijke vrouw, twee kinderen die het goed doen op school en een baan met een buitengewoon goed salaris. Op een dag word je wakker. Bak koffie, ontbijtje, nog even tandenpoetsen. Terwijl het laatste restje schuim door de gootsteen spoelt, herhaal je de tekst die vandaag nog een paar keer nodig hebt: “Fritzl is geen seksmonster, anders had hij die drie zieke kinderen toch niet in huis genomen?” Dat klonk overtuigend. Voldaan stap je in je veel te grote zwarte auto richting de rechtbank.
Stel, je bent een goed uitziende vrouw, net in de veertig. Gescheiden, maar die man was toch een eikel, en je gaat lekker in je carrière. De meeste mannen verdienen niet wat jij verdient. Je staat op, kopje thee, stukje fruit, stapt nog even onder de douche en herhaalt voor de spiegel de tekst die je vandaag aan diverse media gaat laten horen: “Het was een grap, hij kon toch ook niet weten dat het zo zou uitpakken? Het wordt allemaal zo opgeblazen.” Tevreden trek je een jas aan. Een grapje over een schietpartij op een school in Breda, eigenlijk wel leuk gevonden, een dag na een echt bloedbad in Duitsland.
Advocaat, je zou het maar wezen. Vroeger een nobel vak. Opkomen voor de minder bedeelden, zodat deze ook hun recht kregen in een vaak ongelijke strijd. Tegenwoordig een vak waarbij het onderste uit de kan wordt gehaald. En vaak niet voor de partij die het verdient. Een bankdirecteur die heeft gesjoemeld met cijfers, en van zijn oprotpremie de beste advocaat heeft genomen, krijgt strafvermindering. De vrouw die is vreemdgegaan krijgt de helft van de bezittingen en een dikke alimentatie. De inbreker die je plasma-tv en laptop meenam, krijgt ook nog twee maandsalarissen van je, omdat je hem geen tasje aanbood om het mee te nemen maar een klap met een knuppel.
Advocaten zijn niet menselijk. Een mens zou van Fritzl zeggen dat het een perverseling is, sterker, een mens zou hem niet eens verdedigen. Een mens zou een jongen uit Rijsbergen die een dag na de schietpartij in Winnenden een school gaat bedreigen een enorme draai om zijn oren geven. Mensen hebben een ziel, advocaten niet.
Advocaat van de duivel is tegenwoordig net zo’n loze toevoeging als het rode bloed, of het groene gras. Mijn vertrouwen in de advocatuur zal pas terugkeren als ze een keer een klus weigeren voor een massaverkrachter, seriemoordenaar of zwendelaar. Dan maar een paar centjes minder deze maand. Ik heb er geen respect voor, een advocaat. Zelfs niet voor Dick, al was dat na het EK 2004 al vrij ver te zoeken. En ook niet meer voor m’n oma, die dat spul met flessen tegelijk insloeg.
Gelukkig, en dit klinkt ontzettend cru, had Fritzl wel een geweten. Binnen een dag bekende hij alles en achterhaalde zelf de woorden van zijn advocaat. Nu maar hopen dat die jongen uit Rijsbergen vrijwillig een taakstraf aanvaard. En anders een flink pak billenkoek. Bij voorkeur van zijn tot bezinning gekomen advocate.
Stel, je bent een goed uitziende vrouw, net in de veertig. Gescheiden, maar die man was toch een eikel, en je gaat lekker in je carrière. De meeste mannen verdienen niet wat jij verdient. Je staat op, kopje thee, stukje fruit, stapt nog even onder de douche en herhaalt voor de spiegel de tekst die je vandaag aan diverse media gaat laten horen: “Het was een grap, hij kon toch ook niet weten dat het zo zou uitpakken? Het wordt allemaal zo opgeblazen.” Tevreden trek je een jas aan. Een grapje over een schietpartij op een school in Breda, eigenlijk wel leuk gevonden, een dag na een echt bloedbad in Duitsland.
Advocaat, je zou het maar wezen. Vroeger een nobel vak. Opkomen voor de minder bedeelden, zodat deze ook hun recht kregen in een vaak ongelijke strijd. Tegenwoordig een vak waarbij het onderste uit de kan wordt gehaald. En vaak niet voor de partij die het verdient. Een bankdirecteur die heeft gesjoemeld met cijfers, en van zijn oprotpremie de beste advocaat heeft genomen, krijgt strafvermindering. De vrouw die is vreemdgegaan krijgt de helft van de bezittingen en een dikke alimentatie. De inbreker die je plasma-tv en laptop meenam, krijgt ook nog twee maandsalarissen van je, omdat je hem geen tasje aanbood om het mee te nemen maar een klap met een knuppel.
Advocaten zijn niet menselijk. Een mens zou van Fritzl zeggen dat het een perverseling is, sterker, een mens zou hem niet eens verdedigen. Een mens zou een jongen uit Rijsbergen die een dag na de schietpartij in Winnenden een school gaat bedreigen een enorme draai om zijn oren geven. Mensen hebben een ziel, advocaten niet.
Advocaat van de duivel is tegenwoordig net zo’n loze toevoeging als het rode bloed, of het groene gras. Mijn vertrouwen in de advocatuur zal pas terugkeren als ze een keer een klus weigeren voor een massaverkrachter, seriemoordenaar of zwendelaar. Dan maar een paar centjes minder deze maand. Ik heb er geen respect voor, een advocaat. Zelfs niet voor Dick, al was dat na het EK 2004 al vrij ver te zoeken. En ook niet meer voor m’n oma, die dat spul met flessen tegelijk insloeg.
Gelukkig, en dit klinkt ontzettend cru, had Fritzl wel een geweten. Binnen een dag bekende hij alles en achterhaalde zelf de woorden van zijn advocaat. Nu maar hopen dat die jongen uit Rijsbergen vrijwillig een taakstraf aanvaard. En anders een flink pak billenkoek. Bij voorkeur van zijn tot bezinning gekomen advocate.
Log in om te reageren.
