Mannen, je hebt er niets aan. Ze zijn onattent, vermoeiend en boers. Het valt een vriendin en mij steeds op dat zoveel mannen een enorme plaat voor hun hoofd hebben. Waarom snappen ze het gewoon niet? Hoewel ik me eigenlijk schaam voor het feit dat ik naar haar muziek luister, moet ik nu toch instemmen met de vals kijkende en zingende Beyoncé. But you're just a boy, you don’t understand! You don’t care how it hurts, until you lose the one you wanted.
Daarom hebben we een date-protocol opgesteld. De speerpunten daarin zijn het steeds bevestigen van het geweldige feit dat ze zich gelukkig mogen prijzen met onze aandacht en nabijheid. En sms’jes moeten binnen 20 minuten beantwoord worden. Zo niet, dan exit!
Vele teleurstellingen hebben van ons hardvochtige en veeleisende monsters gemaakt. Maar toen, op een avond, vond ik jou. En vanaf het eerste moment dat ik je foto zag, dacht ik: wat een enorme leuke jongen. Je lach was spontaan. Je blik was gemeend. Ik wist gewoon dat jij anders was dan de rest.
Aarzelend bewoog mijn hand zich naar de berichtknop. Ondertussen vlogen er nog een paar doemscenario’s door mijn hoofd. Maar ach, wie niet waagt, die niet wint. Dus verzon ik mijn openingzin. Nu is dat bij mij nooit een probleem. Mijn openingszinnen doen altijd wel iets. Ook deze keer aan inspiratie geen gebrek.
Op de foto stalen je mooie groene ogen de show. 'Mag ik ze lenen?' 'Kom ze maar halen', was je antwoord. Ik vond het leuker om ze te bewonderen, dan om ze zelf te gebruiken. En bewonderd heb ik ze. Al na een week spraken we voor de eerste keer af. Je haalde me op bij het station. Ik mocht bij je achterop op de fiets. En door de drukke stad moest ik me soms wel eens aan je sterke rug vasthouden om niet van de fiets te vallen. We kletsten over van alles en nog wat. Ik kan me de onderwerpen niet meer herinneren, want jij was alles waar ik aan dacht. Terug bij het station kuste je me licht als afscheid en fluisterde: "Volgende keer kom ik jou opzoeken!"
De volgende ochtend stap ik met een halve kater het kantoor binnen. Maar voor mijn collega’s kunnen gaan klagen, brengt een berichtje van jou mijn humeur weer tot een hoogtepunt. 'Ik vond het erg gezellig gisteren.' Wel dertig keer heb ik het berichtje bekeken, en de vlinders in mijn buik maakten extra vlieguren. Alles was perfect. Alles was in de zevende hemel.
Alleen een ding vergat ik.
Ik sms’te niet terug...
Daarom hebben we een date-protocol opgesteld. De speerpunten daarin zijn het steeds bevestigen van het geweldige feit dat ze zich gelukkig mogen prijzen met onze aandacht en nabijheid. En sms’jes moeten binnen 20 minuten beantwoord worden. Zo niet, dan exit!
Vele teleurstellingen hebben van ons hardvochtige en veeleisende monsters gemaakt. Maar toen, op een avond, vond ik jou. En vanaf het eerste moment dat ik je foto zag, dacht ik: wat een enorme leuke jongen. Je lach was spontaan. Je blik was gemeend. Ik wist gewoon dat jij anders was dan de rest.
Aarzelend bewoog mijn hand zich naar de berichtknop. Ondertussen vlogen er nog een paar doemscenario’s door mijn hoofd. Maar ach, wie niet waagt, die niet wint. Dus verzon ik mijn openingzin. Nu is dat bij mij nooit een probleem. Mijn openingszinnen doen altijd wel iets. Ook deze keer aan inspiratie geen gebrek.
Op de foto stalen je mooie groene ogen de show. 'Mag ik ze lenen?' 'Kom ze maar halen', was je antwoord. Ik vond het leuker om ze te bewonderen, dan om ze zelf te gebruiken. En bewonderd heb ik ze. Al na een week spraken we voor de eerste keer af. Je haalde me op bij het station. Ik mocht bij je achterop op de fiets. En door de drukke stad moest ik me soms wel eens aan je sterke rug vasthouden om niet van de fiets te vallen. We kletsten over van alles en nog wat. Ik kan me de onderwerpen niet meer herinneren, want jij was alles waar ik aan dacht. Terug bij het station kuste je me licht als afscheid en fluisterde: "Volgende keer kom ik jou opzoeken!"
De volgende ochtend stap ik met een halve kater het kantoor binnen. Maar voor mijn collega’s kunnen gaan klagen, brengt een berichtje van jou mijn humeur weer tot een hoogtepunt. 'Ik vond het erg gezellig gisteren.' Wel dertig keer heb ik het berichtje bekeken, en de vlinders in mijn buik maakten extra vlieguren. Alles was perfect. Alles was in de zevende hemel.
Alleen een ding vergat ik.
Ik sms’te niet terug...
Log in om te reageren.
