Lieve mensen,
Lang leve de zwarte Piet! Wat een commotie en drukte afgelopen weken om een leuk en gezellig Nederlands familiefeest. Toen ik ongeveer vijf jaar oud was verhuisden mijn ouders van het Franse Provence naar Noord Holland. Ik moest best wel even wennen aan de taal en de cultuur. Wat de overgang van Frankrijk naar Nederland leuk maakte, was nu juist het Sinterklaas feest. Wauw, wat vond ik dat tof!
Ik vergeet nooit meer mijn eerste ervaring met de Sint en de Pieten. Ik was helemaal onder de indruk. Niet van Sinterklaas, daar was ik bang voor, maar van de zwarte Pieten. Dat waren mijn helden. Met grote bewondering keek ik tegen hen op, want zij sprongen en klommen op de daken van onze huizen. Zij waagden hun leven voor mij door zich door de schoorstenen heen te wurgen om cadeautjes of pepernoten in mijn schoen te leggen.
Alleen maar positieve gevoelens over die zwarte Pieten. Ze kwamen uit Spanje, want daar kwam Sinterklaas ook vandaan en niet uit Afrika. Ze waren zwart, vanwege de roet in de schoorstenen en niet omdat ze zo geboren waren. Ik bedoel hiermee te zeggen dat ik nooit een enkel racistisch sentiment heb gevoeld ten aanzien van dit feest.
Ik moet hier wel bij zeggen dat er helaas wel incidenten zijn, waarbij kinderen en volwassenen vreselijk worden gepest vanwege hun huidskleur. Er zijn jammer genoeg nog steeds mensen die zo dom zijn om racistisch getinte opmerkingen te maken en dit onschuldige, positieve kinderfeest op die manier misbruiken. Vanuit dit perspectief begrijp ik heel goed dat er wordt gepraat over allerlei verschillende kleur Pieten.
Toen ik als kind opgroeide, heb ik nooit meegemaakt dat iemand zwarte Piet als scheldnaam gebruikte. Dat zou voor mij een compliment geweest zijn, een grote eer. De zwarte Pieten waren de stoere en grappige mannetjes die Sinterklaas juist leuk maakten. Het waren dan wel de knechten van de Sint, maar dat wilden mijn vriendjes en ik ook worden. Wat een geweldige baan… Spannend, leuk en avontuurlijk.
Ja, ja, ik weet nu wel dat bisschop Nicolaas uit Myra kwam, een klein plaatsje aan de kust van het huidige Turkije. En dat hij bekend stond als een weldoener die wonderen verrichtte. Hij leefde ergens in de derde of vierde eeuw na Christus. Werd tot Heilige verklaard en waarschijnlijk hebben eeuwen later Spaanse zeelieden zijn botten meegenomen naar Spanje.
De symboliek van het feest is in de loop der eeuwen verder ontwikkeld door verschillende culturen. Er blijkt veel ontleend te zijn aan de Germaanse verering van de afgod Wodan, die op de wolken met zijn paard en knechten door het luchtruim zou zweven en zaadjes van vruchtbaarheid door de schoorstenen gooide.
Er gaan ook verhalen dat de bisschop uit Myra kleine zwarte kindertjes die als slaven werden verkocht, opkocht, om ze een goed leven en bestaan te geven. Een echte kindervriend dus, die geen misbruik van deze kinderen maakte, maar ze juist bevrijdde van de slavenhandel.
Hoe het allemaal precies zit, doet er volgens mij niet toe. We vieren het überhaupt anders dan 4 eeuwen terug. Het gaat volgens mij om het volkssentiment op dit huidige moment, om elkaar te verrassen met leuke gedichten en cadeautjes. Waarom moet de VN zich hier druk om maken en zich ermee bemoeien? Hebben ze geen andere, belangrijkere zaken te doen? Heeft dit met hun missie of opdracht in deze wereld te maken?
Als je kijkt naar de wereldproblematiek en de situatie in Syrië in het bijzonder, dan kunnen ze beter hun energie daarin stoppen. Wat zijn hun prioriteiten eigenlijk? Wat is hun focus nu precies? Wat een les voor ons gelovigen…
Laten we eerlijk zijn: Hoe vaak gebeurt het niet dat we ons af laten leiden door allerlei bijzaken en de focus van waar het om gaat uit het oog verliezen? Hoe vaak raken kerken hun visie wel niet kwijt, omdat ze inzoomen op details of theologische discussies die hen bezighouden en hen van hun ware missie afhouden? Een van onze waarden in de Salvator is dat we ons willen richten op dat wat ons bindt en niet op dat wat ons scheidt!
Maar hoe vaak gebeurt het niet dat we ons toch laten afleiden door allerlei bijzaken en niet meer toekomen aan onze missie, om als christen en gemeente het licht en zout in deze wereld te zijn: Een lichtende stad op een berg, zichtbaar en aanstekelijk voor mensen om ons heen?! Laten we toch niet langer met z’n allen in de valkuil van de VN stappen… Lang leven de zwarte Pieten!
Ds. Nicolas van Amerom
Lang leve de zwarte Piet! Wat een commotie en drukte afgelopen weken om een leuk en gezellig Nederlands familiefeest. Toen ik ongeveer vijf jaar oud was verhuisden mijn ouders van het Franse Provence naar Noord Holland. Ik moest best wel even wennen aan de taal en de cultuur. Wat de overgang van Frankrijk naar Nederland leuk maakte, was nu juist het Sinterklaas feest. Wauw, wat vond ik dat tof!
Ik vergeet nooit meer mijn eerste ervaring met de Sint en de Pieten. Ik was helemaal onder de indruk. Niet van Sinterklaas, daar was ik bang voor, maar van de zwarte Pieten. Dat waren mijn helden. Met grote bewondering keek ik tegen hen op, want zij sprongen en klommen op de daken van onze huizen. Zij waagden hun leven voor mij door zich door de schoorstenen heen te wurgen om cadeautjes of pepernoten in mijn schoen te leggen.
Alleen maar positieve gevoelens over die zwarte Pieten. Ze kwamen uit Spanje, want daar kwam Sinterklaas ook vandaan en niet uit Afrika. Ze waren zwart, vanwege de roet in de schoorstenen en niet omdat ze zo geboren waren. Ik bedoel hiermee te zeggen dat ik nooit een enkel racistisch sentiment heb gevoeld ten aanzien van dit feest.
Ik moet hier wel bij zeggen dat er helaas wel incidenten zijn, waarbij kinderen en volwassenen vreselijk worden gepest vanwege hun huidskleur. Er zijn jammer genoeg nog steeds mensen die zo dom zijn om racistisch getinte opmerkingen te maken en dit onschuldige, positieve kinderfeest op die manier misbruiken. Vanuit dit perspectief begrijp ik heel goed dat er wordt gepraat over allerlei verschillende kleur Pieten.
Toen ik als kind opgroeide, heb ik nooit meegemaakt dat iemand zwarte Piet als scheldnaam gebruikte. Dat zou voor mij een compliment geweest zijn, een grote eer. De zwarte Pieten waren de stoere en grappige mannetjes die Sinterklaas juist leuk maakten. Het waren dan wel de knechten van de Sint, maar dat wilden mijn vriendjes en ik ook worden. Wat een geweldige baan… Spannend, leuk en avontuurlijk.
Ja, ja, ik weet nu wel dat bisschop Nicolaas uit Myra kwam, een klein plaatsje aan de kust van het huidige Turkije. En dat hij bekend stond als een weldoener die wonderen verrichtte. Hij leefde ergens in de derde of vierde eeuw na Christus. Werd tot Heilige verklaard en waarschijnlijk hebben eeuwen later Spaanse zeelieden zijn botten meegenomen naar Spanje.
De symboliek van het feest is in de loop der eeuwen verder ontwikkeld door verschillende culturen. Er blijkt veel ontleend te zijn aan de Germaanse verering van de afgod Wodan, die op de wolken met zijn paard en knechten door het luchtruim zou zweven en zaadjes van vruchtbaarheid door de schoorstenen gooide.
Er gaan ook verhalen dat de bisschop uit Myra kleine zwarte kindertjes die als slaven werden verkocht, opkocht, om ze een goed leven en bestaan te geven. Een echte kindervriend dus, die geen misbruik van deze kinderen maakte, maar ze juist bevrijdde van de slavenhandel.
Hoe het allemaal precies zit, doet er volgens mij niet toe. We vieren het überhaupt anders dan 4 eeuwen terug. Het gaat volgens mij om het volkssentiment op dit huidige moment, om elkaar te verrassen met leuke gedichten en cadeautjes. Waarom moet de VN zich hier druk om maken en zich ermee bemoeien? Hebben ze geen andere, belangrijkere zaken te doen? Heeft dit met hun missie of opdracht in deze wereld te maken?
Als je kijkt naar de wereldproblematiek en de situatie in Syrië in het bijzonder, dan kunnen ze beter hun energie daarin stoppen. Wat zijn hun prioriteiten eigenlijk? Wat is hun focus nu precies? Wat een les voor ons gelovigen…
Laten we eerlijk zijn: Hoe vaak gebeurt het niet dat we ons af laten leiden door allerlei bijzaken en de focus van waar het om gaat uit het oog verliezen? Hoe vaak raken kerken hun visie wel niet kwijt, omdat ze inzoomen op details of theologische discussies die hen bezighouden en hen van hun ware missie afhouden? Een van onze waarden in de Salvator is dat we ons willen richten op dat wat ons bindt en niet op dat wat ons scheidt!
Maar hoe vaak gebeurt het niet dat we ons toch laten afleiden door allerlei bijzaken en niet meer toekomen aan onze missie, om als christen en gemeente het licht en zout in deze wereld te zijn: Een lichtende stad op een berg, zichtbaar en aanstekelijk voor mensen om ons heen?! Laten we toch niet langer met z’n allen in de valkuil van de VN stappen… Lang leven de zwarte Pieten!
Ds. Nicolas van Amerom
Log in om te reageren.
