Pfoe. Hè hè. Toen was alles dat ik voor de vakantie moest doen af. Ik moest drie dagen lang iedere ochtend om 5 uur opstaan daarvoor, en kon pas om 12 uur naar bed. Maar alle laatste loodjes zijn nu helemaal achter de rug: die laatste opdracht van werk is klaar, m’n studentenhuis is schoongemaakt…Het is eindelijk tijd voor vakantie!
M’n moeder en opa zijn op visite. Mijn opa (van 85) wilde namelijk zien waar ik werk, dus mijn moeder en hij zijn helemaal naar de Scandinavische stad gereden waar ik woon en werk. Het was erg gezellig, maar door die laatste zwaarste loodjes hebben we niet veel samen kunnen doen. Maar ik rijd wel gezellig met hen mee terug naar Nederland! “Niet teveel zware boeken meenemen,” waarschuwt m’n moeder, “we hebben maar een klein autootje.” “Nee mams, ik heb nu echt vakantie, ik neem alleen hele lichte boeken mee, ik hoef niks werk-achtigs meer te doen.“
M’n moeder trekt een kritische blik. “Dat zegt je vader ook altijd...” (M'n vader is dominee. Die neemt altijd allemaal geestelijke zware werken mee op vakantie.)
Pas na een weekend bijkomen en bijkletsen bij m’n ouders kijk ik weer in mijn agenda. Oeps, volgende week heb ik die ene conferentie al, die voor christenen die bij een universiteit werken. Moest ik daarvoor nog wat doen? Nee toch? Ik zoek het op in m’n mailbox. Aaargh. Daarvoor moet ik toch nog 22 artikelen lezen en 5 essay-vragen daarover beantwoorden. Dat wordt drie dagen lang van 9 tot 5 in de Bagels & Beans zitten werken. En chai-latte drinken. Nog steeds geen vakantie.
“Nu is ‘t tijd voor vakantie,” vertel ik aan m’n moeder, vier dagen later. Ik ben supermoe, want ik heb de hele nacht doorgewerkt en de essay-vragen net één minuut voor de deadline opgestuurd. “Nu ga ik echt niks werk-achtigs meer doen.”
“Leuke uitspraak voor een column,” zegt m’n moeder.
“De column! Bijna helemaal vergeten! Ik moet nog vier columns schrijven, want tijdens die conferentie en tijdens m’n vakantie met jullie gaat columns-schrijven niet lukken...”
“Je lijkt je vader wel,” zegt m’n moeder, “die zegt ook altijd ‘nu is het vakantie,’ en ontdekt ook altijd nog dat er nog iets moet worden gedaan. Terwijl die dingen er meestal na de vakantie ook nog wel zijn...”
Tja. Kennelijk is vakantie (en evenwichtig leven) een keuze!
M’n moeder en opa zijn op visite. Mijn opa (van 85) wilde namelijk zien waar ik werk, dus mijn moeder en hij zijn helemaal naar de Scandinavische stad gereden waar ik woon en werk. Het was erg gezellig, maar door die laatste zwaarste loodjes hebben we niet veel samen kunnen doen. Maar ik rijd wel gezellig met hen mee terug naar Nederland! “Niet teveel zware boeken meenemen,” waarschuwt m’n moeder, “we hebben maar een klein autootje.” “Nee mams, ik heb nu echt vakantie, ik neem alleen hele lichte boeken mee, ik hoef niks werk-achtigs meer te doen.“
M’n moeder trekt een kritische blik. “Dat zegt je vader ook altijd...” (M'n vader is dominee. Die neemt altijd allemaal geestelijke zware werken mee op vakantie.)
Pas na een weekend bijkomen en bijkletsen bij m’n ouders kijk ik weer in mijn agenda. Oeps, volgende week heb ik die ene conferentie al, die voor christenen die bij een universiteit werken. Moest ik daarvoor nog wat doen? Nee toch? Ik zoek het op in m’n mailbox. Aaargh. Daarvoor moet ik toch nog 22 artikelen lezen en 5 essay-vragen daarover beantwoorden. Dat wordt drie dagen lang van 9 tot 5 in de Bagels & Beans zitten werken. En chai-latte drinken. Nog steeds geen vakantie.
“Nu is ‘t tijd voor vakantie,” vertel ik aan m’n moeder, vier dagen later. Ik ben supermoe, want ik heb de hele nacht doorgewerkt en de essay-vragen net één minuut voor de deadline opgestuurd. “Nu ga ik echt niks werk-achtigs meer doen.”
“Leuke uitspraak voor een column,” zegt m’n moeder.
“De column! Bijna helemaal vergeten! Ik moet nog vier columns schrijven, want tijdens die conferentie en tijdens m’n vakantie met jullie gaat columns-schrijven niet lukken...”
“Je lijkt je vader wel,” zegt m’n moeder, “die zegt ook altijd ‘nu is het vakantie,’ en ontdekt ook altijd nog dat er nog iets moet worden gedaan. Terwijl die dingen er meestal na de vakantie ook nog wel zijn...”
Tja. Kennelijk is vakantie (en evenwichtig leven) een keuze!
Log in om te reageren.
