Oeps. Die reis naar Engeland voor m’n werk kostte toch meer euries dan gepland, bedenk ik, terwijl ik ‘s ochtends naar m’n bank-app kijk. Piekerdepieker, hoe kan dat nou? ’t Ligt niet aan de vlucht of de B&B. Waaraan dan? O ja, nu weet ik het weer. Iedere ochtend die heel erg lekkere espresso’s van dat bio-fairtrade cafeetje op de hoek. Souvenirs. En een gruwelijk fijne tweedehands boekhandel vlakbij. Hele kleine dingetjes, maar veel kleine dingetjes bij elkaar kosten toch wel veel...
Die piepkleine dingetjes, die vreten ook tijd. Haphaphap, kauw, slik, weer tijd voorbij. Bijvoorbeeld: het zoeken naar m’n tweede handschoen vanochtend. (Ik woon in Noord-Zweden, daar is ’t nog zo koud dat ik nog steeds dikke handschoenen nodig heb). Handschoen, waar ben je? Drie minuten later: o, daar ben je! Of nog heel snel even m’n facebook checken en op een paar schattige foto’s reageren. Tweeënhalve minuut. Sjips, nu ben ik weer te laat voor m’n bus. Volgende bus dus, van een kwartier later. Kan ik net zo goed nog even die paar kopjes afwassen... ’t zijn ook de piepkleine dingetjes die energie vreten. Chocola, dan maar? Ehm nee, want elk pondje... jaaaaaahaaa, ik snap ‘t. Want die piepkleine dingetjes, daardoor kom je aan.
Pfoe, drie kwartier later dan gepland ben ik eindelijk op werk. Niet ben-zo-blij vandaag humeur. “Heeey, je bent weer terug” zegt M. de IT-tovenaar wanneer ik hem op weg naar ’t kopieerapparaat tegenkom “Hoe was ’t in Engeland?” Hij is erg blij met de Engelse snoepjes die ik voor ‘m heb meegenomen. Half uurtje later komt F., een andere collega, langs in m’n nieuwe kantoortje. “Wat gezellig dat jij ook weer terug bent,” vertelt ze “Y. is ook weer terug uit Duitsland, nu kunnen we weer met z’n allen lunch hebben!” En terwijl we zo gezellig met elkaar praten, besef ik me: ‘t zijn ook de kleine, alledaagse dingen die ’t leven de moeite waard maken.
Die piepkleine dingetjes, die vreten ook tijd. Haphaphap, kauw, slik, weer tijd voorbij. Bijvoorbeeld: het zoeken naar m’n tweede handschoen vanochtend. (Ik woon in Noord-Zweden, daar is ’t nog zo koud dat ik nog steeds dikke handschoenen nodig heb). Handschoen, waar ben je? Drie minuten later: o, daar ben je! Of nog heel snel even m’n facebook checken en op een paar schattige foto’s reageren. Tweeënhalve minuut. Sjips, nu ben ik weer te laat voor m’n bus. Volgende bus dus, van een kwartier later. Kan ik net zo goed nog even die paar kopjes afwassen... ’t zijn ook de piepkleine dingetjes die energie vreten. Chocola, dan maar? Ehm nee, want elk pondje... jaaaaaahaaa, ik snap ‘t. Want die piepkleine dingetjes, daardoor kom je aan.
Pfoe, drie kwartier later dan gepland ben ik eindelijk op werk. Niet ben-zo-blij vandaag humeur. “Heeey, je bent weer terug” zegt M. de IT-tovenaar wanneer ik hem op weg naar ’t kopieerapparaat tegenkom “Hoe was ’t in Engeland?” Hij is erg blij met de Engelse snoepjes die ik voor ‘m heb meegenomen. Half uurtje later komt F., een andere collega, langs in m’n nieuwe kantoortje. “Wat gezellig dat jij ook weer terug bent,” vertelt ze “Y. is ook weer terug uit Duitsland, nu kunnen we weer met z’n allen lunch hebben!” En terwijl we zo gezellig met elkaar praten, besef ik me: ‘t zijn ook de kleine, alledaagse dingen die ’t leven de moeite waard maken.
Log in om te reageren.
