Haaaai, daar ben ik weer, de eerste rimpel van Solveig. Ik zit er nog steeds, gnagnagna. Ik weet niet of jullie me nog herinneren? Ik kwam hier ook al voor. Maar als jullie me niet herinneren, ook geen probleem, want Solveig denkt meer dan voldoende aan me...
En daardoor maak ik haar lekker veel aan ’t piekeren (mwoehaha).
Zo is ze er van overtuigd dat ik er ondertussen een klein zusje bij heb gekregen. Ergens onder haar oog. Niemand anders ziet dat zusje, zelfs ik niet, maar Solveig wel. Solveig loopt ondertussen de hele dag te stressen en in de spiegel te staren, om te zien of daar al meer broertjes en zusjes van me te ontwaren zijn. Of ze staart naar het voorhoofd van haar collega's en de kraaienpootjes van haar collega's, en vergelijkt zich daar dan mee.
En ze deelt al dat gepieker met haar beste vrienden, in de hoop dat die zullen zeggen: "Welnee, je hebt nog helemaal geen rimpels." Leuk! Want dat heeft natuurlijk precies het tegenovergestelde effect. Want dan beginnen de vrienden zelf over hun eigen rimpels. "Ja, ik heb die daar al jaren, en je komt er nooit meer van af." Of ze proberen iets bemoedigends te zeggen dat er juist heel erg beledigend uit komt. "Je hebt juist een vettige huid, daardoor krijg je minder snel rimpels." "Nou, dankjewel", denkt Solveig dan. "Joepie!", denk ik.
Maar 't allerfijnste is nog wel dat ik Solveig zo lekker aan 't doemdenken maak, waardoor ik alleen nog maar groter wordt. (Ter informatie: niemand ziet rimpels bij een oprecht glimlachende persoon). Zo van "Waaaaah oud, waaaah ik word een appeltje dat over datum is." En van: "Sjips, straks ziet M. de IT-tovenaar me alleen nog maar staan als hij me de straat over wil helpen."
En weet je wat er dan gebeurt? Dan denkt ze helemaal niet meer aan hoe mooi ieder mens kan zijn, op welke leeftijd dan ook. En dan denkt ze al helemaal niet aan dat schitterende dametje uit de kerk, dat 83 is, maar er nog steeds zo gracieus en sierlijk uitziet, en die nog even veel straalt als toen ze de leeftijd van Solveig had. Zij gaf laatst toe dat ze zelf ook moeite had om zichzelf mooi te vinden toen ze in de twintig was... Want als Solveig aan dat soort dingen zou gaan denken, dan zou ze mij helemaal vergeten!
En daardoor maak ik haar lekker veel aan ’t piekeren (mwoehaha).
Zo is ze er van overtuigd dat ik er ondertussen een klein zusje bij heb gekregen. Ergens onder haar oog. Niemand anders ziet dat zusje, zelfs ik niet, maar Solveig wel. Solveig loopt ondertussen de hele dag te stressen en in de spiegel te staren, om te zien of daar al meer broertjes en zusjes van me te ontwaren zijn. Of ze staart naar het voorhoofd van haar collega's en de kraaienpootjes van haar collega's, en vergelijkt zich daar dan mee.
En ze deelt al dat gepieker met haar beste vrienden, in de hoop dat die zullen zeggen: "Welnee, je hebt nog helemaal geen rimpels." Leuk! Want dat heeft natuurlijk precies het tegenovergestelde effect. Want dan beginnen de vrienden zelf over hun eigen rimpels. "Ja, ik heb die daar al jaren, en je komt er nooit meer van af." Of ze proberen iets bemoedigends te zeggen dat er juist heel erg beledigend uit komt. "Je hebt juist een vettige huid, daardoor krijg je minder snel rimpels." "Nou, dankjewel", denkt Solveig dan. "Joepie!", denk ik.
Maar 't allerfijnste is nog wel dat ik Solveig zo lekker aan 't doemdenken maak, waardoor ik alleen nog maar groter wordt. (Ter informatie: niemand ziet rimpels bij een oprecht glimlachende persoon). Zo van "Waaaaah oud, waaaah ik word een appeltje dat over datum is." En van: "Sjips, straks ziet M. de IT-tovenaar me alleen nog maar staan als hij me de straat over wil helpen."
En weet je wat er dan gebeurt? Dan denkt ze helemaal niet meer aan hoe mooi ieder mens kan zijn, op welke leeftijd dan ook. En dan denkt ze al helemaal niet aan dat schitterende dametje uit de kerk, dat 83 is, maar er nog steeds zo gracieus en sierlijk uitziet, en die nog even veel straalt als toen ze de leeftijd van Solveig had. Zij gaf laatst toe dat ze zelf ook moeite had om zichzelf mooi te vinden toen ze in de twintig was... Want als Solveig aan dat soort dingen zou gaan denken, dan zou ze mij helemaal vergeten!
Log in om te reageren.
.
