We hebben net gegeten. Een avondmaaltijd op de eerste echte lentedag. Terwijl ik de restjes sperziebonen van de borden in de prullenbak schraap, hoor ik vanuit de badkamer het water uit onze regendouche kletteren. Ik zet de borden in de vaatwasser. In de huiskamer trekt iemand een groene bal.
Het geluid van de douche is gestopt. Boven mij staan er nu twee jongens in hun pyjama’s op mijn bed te springen. Ze gooien met kussens. Er zit een verdieping tussen en toch ruik ik de fris gewassen jongens haren en pyjama’s met draken en haaien die net schoon van de lijn komen. Pyjama’s als schild tegen de nacht.
Ik ga nog niet naar boven. Als ik naar boven ga is het stuk. Dan doe ik vier, vijf minuten mee en zeg dan dat ze moeten stoppen. Moeten slapen. Omdat het morgen weer vroeg dag is en nu al heel laat. Ik zit op de trap en luister naar het lachen, lachen wat overgaat in giechelen. Ik hoor lampen vallen en het bed kraken. De vierde tree is mijn zetel. Het bed is mijn podium. Mijn jongens onbespied gewaande artiesten.
Het geluid van de douche is gestopt. Boven mij staan er nu twee jongens in hun pyjama’s op mijn bed te springen. Ze gooien met kussens. Er zit een verdieping tussen en toch ruik ik de fris gewassen jongens haren en pyjama’s met draken en haaien die net schoon van de lijn komen. Pyjama’s als schild tegen de nacht.
Ik ga nog niet naar boven. Als ik naar boven ga is het stuk. Dan doe ik vier, vijf minuten mee en zeg dan dat ze moeten stoppen. Moeten slapen. Omdat het morgen weer vroeg dag is en nu al heel laat. Ik zit op de trap en luister naar het lachen, lachen wat overgaat in giechelen. Ik hoor lampen vallen en het bed kraken. De vierde tree is mijn zetel. Het bed is mijn podium. Mijn jongens onbespied gewaande artiesten.
Log in om te reageren.
