Beste Sinterklaas,
ik vrees dat u niet naar het hoge Noorden komt, alle pieten zouden snipverkouden worden van de vrieskou hier (-13!). Maar u bent de goedheiligman, die van alles kan (kijk, daar komt al een sinterklaasgedicht) dus vandaar dat ik u toch m’n supersimpele verlanglijstje stuur: pizza eten, eten met een gezellig iemand, en een hug.
’t Zit nl. zo Sinterklaas: ik was vanochtend voor de verandering WEL op tijd voor de vergadering. Ik blij. In de gang kwam ik V. tegen, een collega die zo cool is, ze zou haar eigen tv-serie moeten hebben: ze is EN vrouwelijke bodybuilder EN middeleeuwenspecialist. Dus ik zei vrolijk “hoi, goedemorgen”, in ’t Engels natuurlijk, want V. is Amerikaans. Zij zei niks terug. Dat was zo niet leuk, Sinterklaas, maar ik dacht nog, “okee, zeker met ’t verkeerde been uit bed gevallen.” In de vergaderzaal was M. de leuke IT-tovenaar druk bezig met de beamer, want hij is de enige collega die kan werken met dingen met meer dan 2 knopjes. Ik, met m’n liefste glimlach, “godmorgon!” (Goedemorgen, op z’n Zweeds). Hij zei ook al niks terug. Ik niet meer blij. “Boehoe,” dacht ik de hele vergadering “Niemand zegt ‘hoi’ tegen me, waaaaaarom ben ik niet bij m’n vrienden in Utreg?”. Dus nu wil ik zo graag een hug, kunt u me er eentje als kadootje sturen?(Liefst in schattig pakpapier, met wat pepernoten erbij).
En vanavond gezellig een pizza eten met iemand. Een pizza Vegetariana, en dan Calzone. Da’s wel niet zo sinterklazig als de boerenkool met worst die mijn familie altijd op pakjesavond eet, maar thuis zit er alleen een heel zielig huis en ongezellig eten op me te wachten. Want twee van m’n drie huisbroertjes zijn super verliefd en dus bij hun vriendinnetjes, de één 135 km hiervandaan, de ander 264. M’n derde huisbroertje is vooral verliefd op z’n computer. ‘k Heb M. gevraagd “Zullen we ergens pizza gaan eten?” Hij “Sorry, ik wil vanavond gaan hardlopen.” Ik “Bij -13, met 30 cm sneeuw?”
Hij “Vind je het nu al koud? Dit is nog niks...” Daarom, als u toch zit te denken, wat u aan mij moet schenken: een pizzaatje samen met een gezellig iemand.
Lieve Sint, u bent de vrind van ieder kind, ik zit dan wel in ’t Noorden, maar rijd m’n huisje niet voorbij,
veel liefs,
Solveig
P.S. Paar uur later: Sinterklaas, schietgebedje gedaan tot onze Grote Baas. Daarna vroeg V. waarom ik er zo sip uitzag. Ik “Ik mis Sinterklaahaaas, dat viert iedereen in Nederland morgen, en je negeerde me zo naar vanochtend...” “Huh,” reageerde ze verbaasd “Heb je hoi tegen me gezegd, vanochtend? Ik heb je helemaal niet gehoord, ik zat zo te piekeren over een opdracht.” En toen kreeg ik een hug van haar. Oh ja, en 5 minuten geleden kreeg ik een sms-je van M. de IT-tovenaar “Waait toch te hard om te gaan hardlopen. Toch die pizza doen?” Hoera! Hele verlanglijstje vervuld! Maar een chocoletter en een melige mok mag u me altijd sturen...
ik vrees dat u niet naar het hoge Noorden komt, alle pieten zouden snipverkouden worden van de vrieskou hier (-13!). Maar u bent de goedheiligman, die van alles kan (kijk, daar komt al een sinterklaasgedicht) dus vandaar dat ik u toch m’n supersimpele verlanglijstje stuur: pizza eten, eten met een gezellig iemand, en een hug.
’t Zit nl. zo Sinterklaas: ik was vanochtend voor de verandering WEL op tijd voor de vergadering. Ik blij. In de gang kwam ik V. tegen, een collega die zo cool is, ze zou haar eigen tv-serie moeten hebben: ze is EN vrouwelijke bodybuilder EN middeleeuwenspecialist. Dus ik zei vrolijk “hoi, goedemorgen”, in ’t Engels natuurlijk, want V. is Amerikaans. Zij zei niks terug. Dat was zo niet leuk, Sinterklaas, maar ik dacht nog, “okee, zeker met ’t verkeerde been uit bed gevallen.” In de vergaderzaal was M. de leuke IT-tovenaar druk bezig met de beamer, want hij is de enige collega die kan werken met dingen met meer dan 2 knopjes. Ik, met m’n liefste glimlach, “godmorgon!” (Goedemorgen, op z’n Zweeds). Hij zei ook al niks terug. Ik niet meer blij. “Boehoe,” dacht ik de hele vergadering “Niemand zegt ‘hoi’ tegen me, waaaaaarom ben ik niet bij m’n vrienden in Utreg?”. Dus nu wil ik zo graag een hug, kunt u me er eentje als kadootje sturen?(Liefst in schattig pakpapier, met wat pepernoten erbij).
En vanavond gezellig een pizza eten met iemand. Een pizza Vegetariana, en dan Calzone. Da’s wel niet zo sinterklazig als de boerenkool met worst die mijn familie altijd op pakjesavond eet, maar thuis zit er alleen een heel zielig huis en ongezellig eten op me te wachten. Want twee van m’n drie huisbroertjes zijn super verliefd en dus bij hun vriendinnetjes, de één 135 km hiervandaan, de ander 264. M’n derde huisbroertje is vooral verliefd op z’n computer. ‘k Heb M. gevraagd “Zullen we ergens pizza gaan eten?” Hij “Sorry, ik wil vanavond gaan hardlopen.” Ik “Bij -13, met 30 cm sneeuw?”
Hij “Vind je het nu al koud? Dit is nog niks...” Daarom, als u toch zit te denken, wat u aan mij moet schenken: een pizzaatje samen met een gezellig iemand.
Lieve Sint, u bent de vrind van ieder kind, ik zit dan wel in ’t Noorden, maar rijd m’n huisje niet voorbij,
veel liefs,
Solveig
P.S. Paar uur later: Sinterklaas, schietgebedje gedaan tot onze Grote Baas. Daarna vroeg V. waarom ik er zo sip uitzag. Ik “Ik mis Sinterklaahaaas, dat viert iedereen in Nederland morgen, en je negeerde me zo naar vanochtend...” “Huh,” reageerde ze verbaasd “Heb je hoi tegen me gezegd, vanochtend? Ik heb je helemaal niet gehoord, ik zat zo te piekeren over een opdracht.” En toen kreeg ik een hug van haar. Oh ja, en 5 minuten geleden kreeg ik een sms-je van M. de IT-tovenaar “Waait toch te hard om te gaan hardlopen. Toch die pizza doen?” Hoera! Hele verlanglijstje vervuld! Maar een chocoletter en een melige mok mag u me altijd sturen...
Log in om te reageren.
