Rond Valentijn word ik altijd weer met mijn neus op de feiten gedrukt: Ik ben niet goed in romantiek! Ondanks het feit dat ik er dol op ben, worden mijn romantische avontuurtjes vaak gekenmerkt door iets wat feitelijk zo aromantisch is als de pest. Een flater, ongelukje of onhandigheidje, dat net dat moment ontkracht dat perfect had moeten zijn.
Een serenade onder mijn raam ondersteund door de valse klanken van een kindergitaartje door een partner die niet bepaald een natuurtalent was op het gebied van de zangkunst. (Ik knalde het raam dicht omdat ik dacht dat de buurman dronken was en kreeg bij het ontdekken van dit misverstand een uur lang de slappe lach) Een fietstocht door de bossen gevolgd door een vrijpartij op de heide. (Waar opeens een boswachter opdoemde die ons maande op de paadjes te blijven) Een champagne ontbijt op bed door één of andere ontbijtservice. (Nadat ze mijn toenmalige partner in paniek hadden opgebeld, omdat ik de deur weigerde open te doen op het vroege uur, omdat ik dacht dat het crimineel gespuis was) Een diner bij kaarslicht en een aperitiefje bij de openhaard gevolgd door een strandwandeling bij zonsondergang. (Waarbij ik in het donker na zonsondergang in een kuil stapte en mijn enkel verstuikte) Een autoritje met romantische muziek en een partner die alle songteksten naar het Nederlands vertaalde. (Terwijl ik druk schakelde, omdat hij zijn rechterarm in het gips en ik geen rijbewijs had) Een wandeling op de hei in de late middagzon. (Waarbij we hopeloos verdwaalden en ook na aanwijzingen van passanten nog een paar keer een verkeerde afslag namen)
Ik ben niet het type van mierzoetigheden en probeer mezelf te sussen met het idee dat perfectie toch ook niet mijn ding is. In feite ben ik een broodnuchtere tante die totaal niets zou moeten zien in romantische fratsen. Misschien zorgt dit ervoor dat veel potentieel romantische momenten eindigen in een lachwekkende situatie?
Gek genoeg heeft Valentijn ook nooit iets van doen gehad met mijn meer of minder geslaagde romantische perikelen… Op de één of andere manier waren mijn partners altijd druk met andere zaken op 14 februari. Nooit een punt geweest voor mij. Romantiek is pas echt leuk als je het niet verwacht, nietwaar? Maar toch vreet het wel aan me. Soms vraag ik me gewoon af of het me niet zou helpen die voorspelbaarheid? Wellicht loopt het dan een keertje niet in de soep en heb ik eindelijk die volmaakte romantische ervaring: Lief… verassend… ontroerend…vertederend…
Saai.
Een serenade onder mijn raam ondersteund door de valse klanken van een kindergitaartje door een partner die niet bepaald een natuurtalent was op het gebied van de zangkunst. (Ik knalde het raam dicht omdat ik dacht dat de buurman dronken was en kreeg bij het ontdekken van dit misverstand een uur lang de slappe lach) Een fietstocht door de bossen gevolgd door een vrijpartij op de heide. (Waar opeens een boswachter opdoemde die ons maande op de paadjes te blijven) Een champagne ontbijt op bed door één of andere ontbijtservice. (Nadat ze mijn toenmalige partner in paniek hadden opgebeld, omdat ik de deur weigerde open te doen op het vroege uur, omdat ik dacht dat het crimineel gespuis was) Een diner bij kaarslicht en een aperitiefje bij de openhaard gevolgd door een strandwandeling bij zonsondergang. (Waarbij ik in het donker na zonsondergang in een kuil stapte en mijn enkel verstuikte) Een autoritje met romantische muziek en een partner die alle songteksten naar het Nederlands vertaalde. (Terwijl ik druk schakelde, omdat hij zijn rechterarm in het gips en ik geen rijbewijs had) Een wandeling op de hei in de late middagzon. (Waarbij we hopeloos verdwaalden en ook na aanwijzingen van passanten nog een paar keer een verkeerde afslag namen)
Ik ben niet het type van mierzoetigheden en probeer mezelf te sussen met het idee dat perfectie toch ook niet mijn ding is. In feite ben ik een broodnuchtere tante die totaal niets zou moeten zien in romantische fratsen. Misschien zorgt dit ervoor dat veel potentieel romantische momenten eindigen in een lachwekkende situatie?
Gek genoeg heeft Valentijn ook nooit iets van doen gehad met mijn meer of minder geslaagde romantische perikelen… Op de één of andere manier waren mijn partners altijd druk met andere zaken op 14 februari. Nooit een punt geweest voor mij. Romantiek is pas echt leuk als je het niet verwacht, nietwaar? Maar toch vreet het wel aan me. Soms vraag ik me gewoon af of het me niet zou helpen die voorspelbaarheid? Wellicht loopt het dan een keertje niet in de soep en heb ik eindelijk die volmaakte romantische ervaring: Lief… verassend… ontroerend…vertederend…
Saai.
Log in om te reageren.
